Wij vervolgen de vermoeiende reis...

Dag 7, Dekani-Trsat, Trsat-Split (Žrnovnica):

We zouden vertrekken naar Kroatië! Met die gedachte werd ik vandaag wakker. Want het huis dat we hadden in Dekani zouden we moeten verlaten. Ik was heel erg moe, want aan een blog werken om 00.00, dat doet niet iedereen! Gelukkig zou ik de slaap kunnen inhalen in de auto, want we zouden ongeveer 6 uur rijden! Maar voordat we vertrokken moesten we wel natuurlijk gewoon alles opruimen in het huis! Alles ruimde we op, onze koffer, onze tassen en natuurlijk het huis. Het was een fijne plek om te wonen! Toen we alles hadden en het tijd was om Dekani te verlaten kwam een mevrouw de sleutels ophalen, dat was de moeder van de huisbaas. Dus toen we alles hadden verlieten we Dekani voor eens en altijd...:

We hadden alles! Mijn vader leverde de sleutels in bij de huisbaas terwijl ik me alvast comfortabel maakte in de auto. Wat was ik moe! Ik had gisteravond secht geslapen! Gelukkig kon ik gewoon alle slaaptijd inhalen in de auto. Toen we vertrokken viel ik eigenlijk al meteen in slaap. Ik voelde alleen nog maar wat gehobbel. Toen ik wakker werd door luid gepraat ontdekte ik dat we al bij de grens tussen Kroatië en Slovenië waren! Al was het wel gewoon een paar minuten rijden... Toen we de grens over waren viel in dan ook gewoon meteen weer in slaap... Toen ik voor de tweede keer wakker werd voelde ik me al meteen meer uitgerust, we waren bij een plek in Kroatië, volgens mij een uitruststation, ik ging naar de wc en toen reden we meteen weer verder. Deze keer bleef ik meer wakker. Ik keek naar buiten en zag gigantische bergen die ons omringden, volgens mij lagen op sommige bergen zelfs sneeuw! Onderweg toen de weg gerepareed werd stond er zelfs een nepfiguur aan de weg met een bewegende vlag! Origineel!

Toen we steeds meer Kroatië inreden werd ik langzamerhand steeds minder moe. Toen we weer bij de zee reden, zag ik de zee glansen! Wat mooi! De bergen waren er nog steeds, maar deze keer waren wij op de berg! Wij stonden dus erop! En wat hadden we mooi uitzicht! Toen we bij een supermarkt aankwamen deden we wat boodschappen. Ik en Jerry bleven in de auto. Het was daar echt heet! Ik zweette helemaal! Toen mijn vader en moeder terugkwamen gingen we een plekje zoeken om uit te rusten. In een stad genaamd Rijeka in het dorpje Trsat zagen we een mooie plekje en gingen we daar lunchen. Maar het was geen toeval dat we daar parkeerden! Er was een mooie kerk en ook een kasteel in de stad die mijn vader en ik wouden bezoeken! Dus toen we klaar waren met eten (in een boom) gingen mijn vader en ik de stad in terwijl mijn moeder en Jerry achterbleven bij de boom. Terwijl ik en mijn vader langzaam naar de kerk liepen, keek ik om me heen, wat een rustige buurt!

Toen we bij de kerk arriveerden zag het er vanaf de buitenkant niet zo impressief uit, maar de binnenkant? Dat was veel mooier! Ik zag schilderijen hangen in de Bedevaartskerk van Maria van Loreto (de naam van de kerk) en zoals bij bijna elke kerk in Kroatië zaten er schilderijen op het gewelf. Het was sowieso mooier dan buiten! Ik zag binnen ook kleine versierde zaaltjes met allemaal verschillende spullen erin. Toen mijn vader en ik naar de andere uitgang stapten, kwamen we op een open plek terecht. Vreemde plek, het leek wel een modern klooster! Er waren nog een paar enkele kamertjes met zaaltjes zoals bij de kamertjes in de kerk en er was ook nog een andere zaal. Een moderne kerk die vol hing met schilderijen. Die word denk ik nog gebruikt, want hij ziet er heel modern uit! Toen we door de gangen wandelden zag ik foto's met lijsten erop van de paus? Is hij hier geweest? Dan moet dit wel een heel belangrijke plek zijn!

Toen we de kerk hadden uitgekeken wouden we opzoek naar het kasteel, maar we konden het niet vinden! Dus kochten we een ijsje en vroegen aan een mevrouw of zij de weg wist, en dat wist ze. Dus toen we door de straten wandelden kwamen we aan bij het kasteel van Trsat. Er stond een plattegrond met het kasteel erop. Het kasteel op de plattegrond was groter dan het was in het echt! Want er waren mensen die optredens aan het voorbereiden waren, en daardoor was het kasteel heel rommelig. Maar we konden gewoon nog rondkijken. Er waren twee torens die je kon beklimmen, een lage, en een hoge. Eerst beklommen mijn vader en ik de lage. Ik hield me vast aan de oude stenen van het kasteel, die er lang niet zo stevig meer uitzagen als ze waarschijnlijk waren. Toen we op de top kwamen zag ik echt heel veel! Wat een uitzicht! Ik kon de haven zien, ik kon de huizen zien, ik kon grote gebouwen zien, ik kon alles van Trsat zien! We bleven daar heel lang, genietend van het uitzicht. Toen we de nog hogere toren beklommen, konden we nóg meer zien! Ik kon nu ook achterom kijken, en daar kon je een hoge brug zien tussen twee tunnels! Wow! Al bleven we minder lang op de hoge toren, want we moesten nog een reis af maken! Terwijl mijn vader en ik terugkeerden naar de auto, zag ik dat het nu we drukker was in de stille straten. Er waren al mensen bij café's en restaurants. 

Toen mijn vader en ik terugkeerden bij de auto vertrokken we meteen. En toen we op de weg waren viel ik; weer in slaap... Ik werd diverse keren wakker doordat mijn vader stopte om het uitzicht te zien op de zee. Want we reden dwars naast de zee! Dus je had heel mooi uitzicht op de bergen en op de zee. Uiteindelijk kon ik niet meer slapen dus keek ik gewoon naar het uitzicht. Hé! Waar waren we? Oh ja! Onderweg naar Split. Ik moest weer een beetje bijkomen, want ik veel uiteindelijk weer in slaap, maar we reden de snelweg af, dat betekende dat we al bijna in Split moesten zijn! En we waren al eigenlijk in Split, maar we moesten alleen nog rijden naar het dorpje waar we gingen wonen: Žrnovnica. Eigenlijk was Split best een rustige stad, of tenminste, op dat tijdstip van de dag, want ik zag bijna geen mensen. Toen we heuvelopwaarts begonnen te rijden begreep ik het al; we gingen in een heuveldorpje wonen! Net als in Dekani! Toen we bij het huis aankwamen, zag ik de jacuzzi al! Ja! Dit huis had een jacuzzi! Ik wou er meteen inspringen, maar een meneer zou ons nog over het huis vertellen. Ik luisterde niet echt mee, want ik hoefde niet alles te horen... 

Toen we het huis inkonden, zag ik dat het ongeveer even groot was als in Dekani. Ik had veel honger en ik wou naar de McDonalds, maar mijn vader wou nog uitrusten, dus vertrokken we even later weer, maar deze keer naar de McDonalds. Ik wist niet dat de McDonald in een winkelcentrum stond, maar daar stond het blijkbaar. Ik Shopping Center OneSplit zat een diversiteit aan winkels in een gebouw. Wij kwamen alleen maar om McDonalds te eten! Dus bestelden we McDonalds en mijn vader en moeder aten Chinese Food van dat andere restaurant daar. Ongeveer zo ging het. We deden nog wat boodschappen en thuis gingen we nog wat chillen in de jacuzzi, dat verdien je wel, toch?

Tot de volgende blog!