Wij gaan op Stedenjacht!

Dag 6, Auxerre-Semur en Auxoir, Semur en Auxoir-Flavingy sur Ozerain, Flavingy sur Ozerain-Montbard:

Toen ik wakker werd op de tweede dag van Maart, voelde ik me vermoeid, ik had niet zo lekker geslapen en was de vorige avond laat opgebleven. Maar na wat opfrissen, was ik weer zo fris als een hoentje. Ik liep naar boven en ging ontbijten. Toen we zover waren liepen we naar de auto, vandaag zouden we naar verschillende plekken gaan! Ik was zo opgewonden!

De eerste twee plekken waar we naartoe zouden gaan waren twee dorpjes/steden (ik weet nou niet of het dorpjes of steden zijn, maar er wonen in ieder geval mensen). Het eerste dorpje heette Semur en Auxois, dat bekend staat om de Pont Pinard, een mooie brug dat over de rivier Armançon buigt. Het ritje naar het dorpje duurde ongeveer 1 uur, en ik heb me vermaakt met het uitzicht, dat bestond uit weilanden, bergen en bossen. De rit duurde eerlijk gezegd best lang, en uiteindelijk, na een lange rit, kwamen we aan bij het dorpje. Toen mijn vader de grens van het dorp binnenreed, zag ik de huizen en de torens schitteren. Het dorpje is zo mooi! Jammer dat het toen bewolkt was! Maar toch kon ik genieten van de sfeer als het weer goed was, het zomer was en de hordes toeristen afkwamen op dit prachtige dorp. Toen we uitstapten was iedereen nog een beetje uitgeput van de reis, vooral Jerry, die nog diep in slaap was, die luiwammes! Dus gingen ik en mijn vader op stap, om deze stad een beetje te ontdekken. Mijn moeder bleef achter in de auto om op Jerry te passen. Toen ik de auto uit stapte, zag ik een enorme kerk, dat was de Collégiale Notre-Dame, de grootste kerk van het dorp. We keken erin rond en gingen op zoek naar een looproute/map, net zoals we in Troyes hadden. Voor ons, toen we opzoek waren naar de map, zagen we een klokkentoren, maar dan met een gat erin waaronder je kunt lopen, die was prachtig! Uiteindelijk vonden we een Information Center, waar we een map vonden, en jawel, met een looproute naar de Pont Pinard. We liepen eerst terug naar de auto om Jerry en mijn moeder op te halen, want ze konden niet de hele dag in die auto blijven zitten! Daarna gingen we echt opstap, naar de Pont Pinard!

Nadat Jerry en mijn moeder uit de auto waren gestapt, liepen we nogmaals langs de kerk, en liepen we zo'n gezellig straatje in. Daarna kwamen we op een openbare straat, maar daar liepen we niet lang op het smalle stoepje, mijn vader zag namelijk een steegje, en daar moesten we in! Ik zag heel veel trappen aan het uiteinde van het steegje, en zette me schrap voor een flinke beklimming, maar ach! Als ik de Eifeltoren kan beklimmen, kan ik dit ook! Bij het hoekje van de trap, stond een hek, met daarachter een soort van mini-vallei, dat was zó mooi! Het zou alleen mooier zijn met een heldere hemel. Daarna, bij het uiteinde van het steegje, daar was het: Pont Pinard! Ik zag verderop een kleine waterval, die het stromende water vervoerde, en onder de brug terecht kwam. De brug was mooier dan ik dacht! Met mooie pilaren en een authentieke stijl, was het zó mooi! We maakten we veel selfie's, en natuurlijk eentje voor mijn blog, en trokken verder. Mijn vader wou de brug oversteken en daar verder rondkijken, maar de weg was daar beeïndigd, dus gingen we via dezelfde weg terug met welke we kwamen. We kwamen bij de parkeerplaats aan, maar toen wouden we nog bij een plek in deze prachtige stad bekijken; het museum! Toen wij eraankwamen, was het niet open, maar we konden de buitenkant wel goed zien. Met een voldaan gevoel van dit dorpje gingen we terug naar de auto.

Na het tripje in Semur en Auxois gingen we naar het tweede dorp, dat heette Flavigny sur Ozerain, dat beroemd was geworden doordat de film 'Chocolat' hier werd gefilmd, het was maar 17 minuten rijden, dus ik hoefde (gelukkig) niet te slapen, maar me juist vermaken op de spectaculaire bochten waarop one auto reed, mijn moeder schrok zelfs toen mijn vader een heel scherpe bocht maakte recht voor een afgrond (natuurlijk met hek)! Nou, ik vond het wel leuk, ook omdat de snelheidslimiet 90km/h was, dat maakte de rit nóg spannender! Mijn vader stopte héél eventjes, toen hij het dorp in de verte zag. Het ziet er bijna net zo uit als Vézelay, maar dan meer simpeler, zonder hoge kerk. Wat me wel opviel was dat het best klein was, hier woonden vast maar iets van 200 tot 300 mensen, voor een stad best weining! Nou, ik vind het toch mooi, ondanks het lage aantal van bewoners. We reden het laatste stukje af en parkeerden op een open plek. Daar gingen we lunchen, tijdens de luch bestudeerde ik het gebied: Veel bomen, rustig en toch lijkt het een drukke plek (misschien was het ooit een drukke plek?!). Na de lunch gingen we op pad, mijn vader zei dat we een wandelingetje zouden gaan maken, en dat ik alle plekken goed moest onthouden, want terug in Nederland zouden we de film 'Chocolat' gaan kijken. Nou, ik weet niet of die film nou romantisch is of niet, als de trailer me niet bevalt, kijk ik het sowieso niet!

Tijdens het wandelen viel me op dat de huizen in slechte staat waren: Sommige huizen mistten dakpannen, bij sommige was de verf van de muren eraf en bij eentje was er zelfs een gat in de muur (niet heel diep natuurlijk...)! De straatjes waren gezellig om te bewandelen, het dorpje stond er zelfs al sinds de middeleeuwen! Bij een straat zag ik weer zo'n kerktoren waar je onderdoor kon wandelen, alleen was die half verwoest... Daarachter was een afgrond, met uitzicht op de weilanden en bergen rondom het gebied. We wandelden nog eventjes verder door de straten, totdat we bij een open plek aankwamen, met een kerk aan de overkant, de ker heette Église Saint-Genest en was de enige kerk in dit dorp. Helaas was de kerk gesloten en konden we hem niet bezoeken, we wandelden nog eventjes door de smalle straten toen we terugkeerden naar de kerktoren, maar opeens kwam er een hond uit het niets tevoorschijn en cirkelde om ons heen, tot de uitgang, we keken nog heel eventjes rond, tot we een verassing ontdekten... Lees daar meer over in de blog 'Lang Leve de L'Anis!'

Na het dorpje goed te hebben bezocht, moesten we nog naar één plek. Maar we moesten opschieten! Het 'Fontenay Abbey', in het Nederlands 'De abdij van Fontenay' was het oudste bewaard gebleven cisterciënzersite ter wereld, en het was gesloten om 17.05, nou, toen wij vertrokken was het al 16.23, en het was 24 minuten rijden, dus... Uiteindelijk, na scheuren door de straten kwamen we aan bij de abdij. Het was toen 16.47, dus we konden nog eventjes rondkijken. Jerry en mijn moeder bleven in de auto, want die hadden er geen zin meer in, kom op! Dit is een historierijke plek! Dat wil je toch niet missen?! We liepen naar de ingang, na 19 euro te hebben betaald voor de entree mochten we naar binnen, deze plek was groot! Met kerk, slaapzaal, eetzaal enz. was dit de oudste ter wereld! En helemaal compleet! Nou, hoe knap is dat! We keken alleen eventjes rond bij de kerk, die groot was!, de kloostergangen en de tuinen toen het ging sluiten. Toch nog eventjes de dag mooi afgerond! Nou, het was een avontuurlijke dag! Met veel verschillende plaatsen! Leuk!

Tot de volgende blog!

Semur en Auxois:                                                                     Flavingy sur Ozerain: