Weer eens de grotten in!

Dag 11, Linyi:

Vandaag ben ik weer vroeg opgestaan! Het gaat steeds beter! Steeds vroeger sta ik op! Vandaag was de reden dat we naar een verre bezienswaardigheid gingen, ik zal het alvast verklappen: we gaan naar de Firefly Stream Cave. Ja! Weer eens een grot in! Net als toen in Slovenie. Ik was benieuwd of het ongeveer hetzelfde zou zijn of anders, maar eerst de ochtend!:

Vanochtend stond ik dus best vroeg op. Om 7.00. Ik kon vandaag meteen uit bed, en ik deed ook vlug de ochtendroutine. Vandaag zouden we weer bij het restaurantje (van gister) ontbijten, en deze keer met mijn nichtje, tante en neef. We zouden daar allemaal heen gaan! Het is vandaag precies 1 mei, en ook een van de weinige dagen waarop iedereen vrij is. Mijn tante kon dus ook mee! Mijn tante klopte aan, en we konden meteen naar het restaurantje gaan. De straat oversteken, het winkelstraatje in... ik ken het op mijn duimpje! We aten daar heerlijk (ik at precies hetzelfde), en voordat ik het wist liepen we al opweg terug naar de auto (van m'n tante). We moesten anderhalf uur rijden, omdat er erge file was verwacht, en we moesten 70 km. En zelfs dan nog zijn we nog steeds in Linyi! Een grote stad!

Enzo waren we opweg. Mijn tante en vader vooraan, en ik, Jerry, mijn nichtje en mijn neef achterin. Jep... dit zou een dolle rit worden. Aan het begin, toen we nog bezig waren het centrum uit te rijden, was het best stil. Mijn nichtje was met mijn neef muziek aan het luisteren, terwijl Jerry sliep en ik naar buiten keek. Ik zag hetzelfde uitzicht, hoge gebouwen en wijken, drukke kruispunten en hier en daar een parkje. Ongeveer hetzelfde uitzicht als in onze buurt. We reden op een provinciale weg, een lange weg, die wel 120 km lang was! Wij reden 60 km van onze reis op die weg, en het uitzicht was hetzelfde. Het was rustig in de auto, de enige geluiden waren van mijn tante en mijn vader. Ik en Jerry probeerden ook wat te slapen, door tegen elkaar aan te liggen, en het lukte. We bleven wel erg lang op die weg! En er was telkens file! 1 minuut rijden, 2 minuten stoppen!

Ja! Het duurde erg lang! Die rit! We hadden telkens file, en ik kon alleen een beetje kijken, maar het uitzicht herhaalde de hele tijd! Serieus! Op een gegeven moment viel bijna iedereen in slaap (behalve m'n tante (en vader))! Zo lang duurde het... ik kon letterlijk een dutje doen terwijl we vastzaten! Ik overdrijf niet! Het is de waarheid! Het duurde serieus erg lang, dit zijn maar weinig woorden waarmee ik het beschrijf! Ik voelde me misselijk af en toe, nee... geen wagenziek, gewoon dat ik echt te lang in de auto zit. Ja... ik ben wel vanaf Den Haag naar Marseille gereden, maar om de 2 uur stopten we wel, deze reis, die oorspronkelijk anderhalf uur duurde werd opeens 3 uur! Dus we namen een omweg, anders was het al 12.00 als we aankwamen (we vertrokken om 8.30)! De omweg leidde ons door heel veel kleine boerendorpjes, en het was eens een keer ander uitzicht!

Mijn tante nam de afslag en we kwamen opeens op een hobbelige weg terecht. Er waren overall boerderijvelden, waar harde werkers voor ons eten zorgen. Hun moesten op 1 mei wel werken. Het had een droog gevoel, die plek, en er waren vooral akkers. Af en toe reden we langs/door een dorpje heen, met kleine huisjes. Ik zou weleens een keer willen ervaren hoe het is om in zo'n huisje te wonen! Mijn vader, oom en tante woonden vroeger met opa en oma in zo'n boerenhuisje, en hun waren boeren. Vroeger aten ze alleen mais, en gister, tijdens de lunch gaf ik mijn vader een stuk mais, hij wees het af, en de rest van de middag had ik hem niet gezien (behalve toen we naar het reuzenrad gingen (ik probeer uit te leggen dat hij een hekel heeft aan mais)). We reden nog een heel eind door de akkervelden, en ik begon ook bergen te zien, met mooie hangbomen aan de voeten ervan. De rit was saai, maar ook leuk! Leuker dan toen we op die provinciale weg reden tenminste! Mijn nichtje was ook niet meer muziek aan het luisteren, maar Jerry en ik maakten grappige filmpjes met haar, en ze zeurde nog wat over de lengte van de reis...

Na een tijdje reden we nog door een druk straatje, langs een uitgedroogde rivier, en toen waren we er, nou... laat ik maar zeggen, we waren bij de ingang van het "park" van de grotten. En daar was een hevige file! We moesten een Chinese brug door (al was deze niet steil), en doorrijden totdat we bij de parkeerplaats waren. En al dit in 30 minuten! 30! In de auto was het warm, en je had geen uitzicht (je kon alleen bladeren van de hoge heg zien)! Phhh! Deze autorit was nog saaier dan die van thuis naar Marseille! DIT is de saaiste autorit ooit! Toen we de parkeerticket hadden gekocht moesten we nu nog rijden naar de parkeerplaats, die 200m verder was. Al ging dat sneller, het was nog steeds langzaam. De parkeerplaats was eigenlijk gewoon een zandveld waar lijnen op waren getekend. Waarom ik het zo zeg? Toen ik uitstapte zag ik een plant, waar letterlijk een witte lijn op is getekend, er dwars overheen! Er waren veel auto's, maar dit was maar een van de vele parkeerplaatsen die het park had. We stapten de auto uit, ik strekte mezelf helemaal uit na die 3-uur lange autorit, en bereidde mezelf voor op een avontuur! Want grotten zijn altijd avontuur!, tenminste... dat dacht ik...

We liepen de hele parkeerplaats door, totdat we bij de ticketbalie waren en er waren VEEL mensen! Heel erg veel! De rij ging de parkeerplaats al in! We hadden de tickets nog niet gekocht, dus mijn vader ging ze kopen, terwijl de rest (inclusief ik) in de schaduw van een boom ging wachten totdat mijn vader de tickets had. Het duurde een eind! We konden niets doen dan een beetje takken en bladeren knappen (ik kon niets zien op mijn telefoon door de zon). We verplaatsten ons nog naar vlak naast de wc, omdat daar meer schaduw was, maar het duurde heel erg lang. Een eindje verder was een kraam, waar veel mensen spullen kochten. Geldverspilling! Uiteindelijk kwam mijn vader terug met tickets in zijn handen. We konden eindelijk de grot in! We wurmden ons tussen de mensenmassa door, het leek wel nooit af te lopen! Overal mensen om me heen! Ik kon niets zien! Alleen uitstekende bomen, die wat hoger waren. Voor de rest kon ik echt alleen mensenkoppen en lichamen zien. Ai... ik raakte zelfs bijna verdwaald!

Toen we uiteindelijk de situatie begrepen begreep ik het ook. We waren nu een heuveltjes afgegaan, en we moesten nu in de rij staan om de tickets te scannen en de grot in te gaan. We gingen een rij in, en ik kon nog steeds niets zien. Het duurde weer een eind, ongeveer net zo lang als toen mijn vader de tickets ging kopen. We kwamen uiteindelijk bij een bovendak. Eindelijk beschutting! Toen we weer een eind doorliepen, ontdekten we dat we de verkeerde rij hadden genomen! Deze rij kwam niet uit bij de ticketsscanner! Daarom klommen we (net zoals veel andere mensen) over het hek heen, en scanden uiteindelijk de tickets. Zo! Wat een gedoe, om een grot in te komen, maar het is het waard! We kwamen uiteindelijk op een pleintje, waar grote stenen met informatie/samenwerking van de grot, en daarachter was watervalletje. Het was niet zo breed, het was net zoals die bergachtige beekjes, met helder water. Er stonden ook Chinese letters, en het was gewoon erg mooi!

Om de grot in te komen, moesten we weer in de rij gaan staan! Deze keer langs het water! Ach, had ik tenminste uitzicht! Ik zag nu het heldere water, en de mooie boompjes aan de andere kant. Ik zag ook vissen in het water zwemmen, gouden, oranje, witte... ik staarde naar het water, en voordat ik het wist waren we al achter de waterval (ingang tot de grot)! Met een hele rij mensen begonnen we af te dalen, de grot in. We liepen in een soort tunnel (net als in Slovenie) naar beneden, die vol rotsen en stenen zat. Al leek deze tunnel nepper, net gewoon bakstenen in een dike laag cement. En er ware nook regenboogkleurige LED-lampen, het leek VEEL te nep! Alsof een echte grot regenboogkleurig is! Terwijl we verder liepen, dacht ik dat we wel verdeeld werden in groepen, ik bedoel; zo ga je toch geen grot bekijken!? Nou...

Daar dachten deze mensen toch anders over... toen we al heel lang dalen naarbeneden liepen kwamen we bij een splitsing, links of rechts... wij gingen links, en toen kon je echt heel mooi de grot al zien, maar wel in een hele mensenmassa. Ze beschermen de druipstenen ook niet goed genoeg, vind ik. Vele punten waren er al af geslagen, en overal was er vuilnis. En er waren overall regenboogkleurige LED-lampen... een beetje nep... Maar mooi was het wel! Je zag overall druipstenen. Ik zag veel (al was er deze keer geen gids). Er waren weer druipstenen. Hele kleine, die aan het plafond groeiden, of hele grote, vanuit de grond groeiend. Er waren ook stenen die in de vorm van orgels groeiden, erg mooi! De wandeling was begonnen!

We liepen tussen de kleurige stenen door. Ook hier leken de stenen wel levend! Overal om on sheen waren er druipstenen, grote keien, en het plafond veranderde ook steeds van vorm, soms moest je zelfs bukken! Het was extreme mooi! Alles leek op een sprookje, een stad! Hoge gebouwen, kleine weggetjes, je kon het in je verbeelding allemaal vinden! En weet je wat ik nog meer zag? Veel kleine kloofjes en ravijnen, grote grotten en kleine openingen, naast je, boven je, onder je... deze grot was heel erg open. Ze hadden niets verborgen, ze hebben wel LED-lampen geplaatst, maar geen een steen weggehaald of weggehakt (vandaar de lage plafonds)! En aan die plafonds groeide ook gewoon druipsteen! En veel ook! Er was heel erg veel druipsteen, en ook heel veel bijzondere vormen! Af en toe, tussen de mensenmassa kon je je even weg verbeelden, en kon je naar de grote kluster druipsteen kijken, mooi toch!?

En zo liepen we verder, druipsteen langs druipsteen, grot langs grot, ravijn langs ravijn. Er was veel moois te zien, in de vorm van stenen. Af en toe liep je dan langs een grot, en zag je dat dat heel langs doorging! We kwamen ook bij een heel grote kluster druipstenen, een extreem groot exemplaar. Deze was omringd door hekken, en zag er nep uit. Maar waarvoor ben je bang? Dat het valt? Moet je dan niet het hek onder de druipsteen plaatsen? Maar echt, ik moet mijn impressive met jullie delen, dit was echt mooi! Extreem mooi! Sensationeel! Ik weet niet hoe ik het moet omschrijven, ik heb het gevoel dat ik de grot met veel te weinig woorden omschrijf, maar och, dit is echt mooi! Vooral de ravijnen in het plafond en onder je. Eerst lichten ze het nog op, maar als je dieper kijkt, zie je geen licht meer, alsof daar alles eindigt!

Nadat we een heel eind hadden gewandeld, kwamen we uiteindelijk bij weer een splitsing. Ik had toen al heel veel druipstenen en heel mooie vormen en ravijnen gezien, en ik wou meer! Hier kon je kiezen of je in een bootje verderwou. Ja! Een bootje! De attractive waarom dit park bekend is! Je kon in een rubberen bootje een stroompje, de Firefly Stream, afvaren, in verschillende stroomversnellingen. Mooi! Maar... als je nu in een bootje wou, moest je 2.30 uur wachten! Twee en een half uur! Veel te lang! Dus helaas... we moesten de trip afslaan... Helaas... terwijl we verder wandelden, en ik keek naar de gelukkige mensen die nu in een bootje stapten, dacht ik aan alle voordelen en nadelen... Voordeel: je kunt nu beter rondkijken, de ravijenen en grotten instarend, nadelen: je kon een keer ervaren hoe het is om in een stroompje te varen, zonder dat het gevaarlijk was. Maar ja... ik koos toch wel voor de wandeling...

Om ons heen groeide nog steeds overal druipsteen. En overal waren nog steeds openingen van grotten en ravijnen, kloven en gleuven. Je kon nu ook het pad van de rubberen bootjes volgen, die onder je voobij zoefden, in een stroompje. Het leek mij dat bijna elke 10 seconden een bootje kwam, met 2 personen, zo lang duurde die rij toch ook niet? Nou ja, we konden al niet meer terug... dus liepen we maar verder. We liepen vooral langs de stroom, terwijl je nog steeds een beetje de grot in kon kijken. We moesten verschillende bruggen over, inclusief eentje die heel gammel (aaaa!) was, en we liepen ook een stukje op een verhoging, met nog steeds uitzicht op de stroom. De bootjes gingen verschillenden stroomversnellingen door, en er was mooie versiering. Maar uiteindelijk kwamen de bootjes uit op ons pad! De bootjesstroom eindigde daar, en ze kwamen weer op ons pad! He, zo lang leek het me ook weer niet, en dat noem je 1000 meter!

Terwijl we met de stroom meeliepen waren er niet heel bijzondere dingen te zien, dan kleine druipsteentjes en openingen tot grotten en gleuven, maar nu het pad weer aangesloten was, kwamen er wel mooiere dingen! En gelijk had ik! Want kort nadat het pad aangesloten was, was er weer een splitsing. Tussen geen bezienswaardigheden of wel bezienswaardigheden. Het laatste kozen wij! En zo liepen we tussen alle LED-lampen weer door. We liepen op een verhoging, en hadden uitzicht op het andere pad. We konden mooie druipsteentjes zien, verlicht door de regenboogkleurige LED-lampen. Mooi! Maar nu kwam een van de mooiste dingen, een mega-druipsteen! Ja! Een mega-druipsteen! Net als in de Skocjankse Jama hadden ze een allergrootse druipsteen, en deze was 150.000 jaar oud! Honderdvijftigduizend jaar! We konden het niet echt goed zien, wat er was iemand (een medewerker) die on seen beetje opdringde, maar toen we aan de andere kant waren, konden we het beter zien. Een mega druipsteen, waar vele lagen kalk overheen waren gegoten (door de natuur) en het nu een enorme druipsteen was (ook verlicht). Er was daarnaast een stapel kleine druipsteentjes, en ook een plasje water, dat door vierkanten werd gesplitst. Net akkers! Mooi was het wel! We liepen verder, om nog mooiere dingen te zien!

Nog mooiere dingen? Die kregen wij wel! Namelijk een hele stad! Ja, een hele druipsteenstad! Vele druipstenen torens die zo groeiden, dat ze wel wolkenkrabbers lijken! Alsof er heel vele lagen overheen waren gegoten, en nu dat ze grote torens waren geworden! Als je goed keek kon je ook kleinere druipsteentjes zien, en die leken wel op huisjes. De LED-lampen gaven het deze keer een coolere en bijzondere sfeer. Een stedelijke sfeer! En er waren meer van zulke "kamers". Dus meer steden! We konden letterlijk wandelen door de steden, kijkend en genietend! Uiteindelijk waren er geen "steden" meer, en naderden we het einde van de grot. Het andere pad mengde nu samen, en we liepen nog langs een Chinese hut (ja! Ondergronds), dat toegang gaf tot de wijnopslag in deze grot. Daarna... na heel lang wandelen, kwamen we bij het einde van de grot! Je kon verder een museum ondergronds in, maar mijn vader zei dat het niet echt iets leuks was, en ging rechtstreeks naar de uitgang. We waren de grot doorgelopen! Deze grot was erg mooi, en heel groot! Misschien wel een beetje nep, maar ach... mooi = mooi!

Uiteindelijk, toen we buiten waren, zweetten we ons helemaal kapot! Daarom kregen we ijsjes, en toen we die hadden opgesmikkeld (het duurde erg lang), begonnen we terug te lopen. We hadden eerst geen idee waar we naartoe moesten, dus ik volgde mijn vader, die de weg wel wist, toch? We liepen lang seen winkelstraat vol Chinese hutjes, en kwamen uiteindelijk op een grote straat, die leidde naar de parkeerplaatsen. Al zat het verkeer wel stil. We liepen langs de linkerkant, en ik kon in de verte bergen, met aan de voet ervan akkers en een boerendorpje, we waren nu nog wel midden in de natuur! Mijn vader vroeg of we, als we naar onze parkeerplaats wooden gaan, het lopend konden halen, maar het was 3000 meter verderop. En iedereen was moe, dus we moesten maar met een shuttlebus. En dat was een paar honderd meter verderop, klimmen maar! Ja! Klimmen! We moesten eerst een heuvel op, die volstond met auto's. Toen we dat hadden gehaald, ging mijn vader nog de weg vragen aan een medewerker, en kwamen we langs een Chinese tempel. Een Hindoese tempel, met Buddha (ik heb dat van Roblox, in Blox Fruits 😊)! Ik begreep er niets van, maar de tempel, die een Chinese-hut-stijl heeft, was vanbinnen versierd met standbeelden van het Hindoeisme?...

We bleven niet heel erg lang bij die tempel, al ging mijn nichtje bidden. We gingen daarna naar de shuttlebus. We moesten een paadje af, en kwamen uiteindelijk bij een pleintje. MIjn vader ging de tickets kopen, terwijl Jerry, ik en mijn nichtje een beetje rondwandelden bij het marktje. Uiteindelijk kwam de shuttlebus (eigenlijk een grote golfkar), en we konden nog wat genieten van het uitzicht. Ik zat achteraan, dus ik zag waar we al heen waren geweest, vooral een weg, met bomen aan de zijkant. Het fijne was vooral de bries, die me een cooldown gaf na alles wat we vandaag hadden gedaan. Heerlijk!

Uiteindelijk kwamen we bij onze parkeerplaats aan, nou... meer de ingang van de grot. Er waren nu veel weiniger mensen, en je kon nu ook veel duidelijker zien waar je je ticket moest scannen. Overal waren er nu veel weiniger mensen! Het heuveltje, het marktje! We liepen door de zanderige parkeerplaats naar onze auto. En toen we weer opweg waren, was er veel file. Erge file. Ik zat de hele tijd op mijn telefoon, maar het duurde zeker een uur voordat we het park uit waren. Een uur! Toen we de parkeerplaats uit waren was ik al in slaap, maar we zaten een uur vast in het verkeer, met als uitzicht bomen, heggen en weilanden en akkers!

Toen ik wakker werd waren we al in Linyi! Slapen = Tijdreizen! We reden nog wel een eind door, maar behalve mijn vader en tante was ik de enige die wakker was. Mijn neef, nichtje en Jerry waren nog aan het slapen. We zouden vanavond (weer) eten bij een restaurant, nu met mijn grootoma, grootoom, groottant etc... En zo reden we nog door het centrum van Linyi, terwijl ik keek naar de vele gebouwen en winkeltjes, vele hoge flats en parkjes die voorbij zoefden. Mijn nichtje (die sliep om mijn benen) en Jerry werden al wakker, en uiteindelijk werd mijn neef ook wakker, en rond die tijd waren we er!

Ik had erge honger, en toen we er waren, werden we hartelijk begroet door alle mensen (mijn opa & oma waren met iemand anders erheen gegaan)! Ik kan niet veel zeggen over het maaltje, behalve dat het erg lekker was en dat iedereen veel kletste. Een familireunie, beschouw het maar zo! Uiteindelijk, na het maaltje gingen mijn opa en oma met ons mee terug naar huis, en die avond bleven mijn tante, neef en nichtje nog even zitten en was het erg gezellig!

Vandaag weer een heel avontuur! In de grotten, het grootste avontuur in Linyi tot nu toe! En ik geloof nog steeds niet dat dat gebied tot Linyi toebehoort! Maar uiteindelijk was het nog een leuke dag, de onbekende grotten exploreren! Lekker wandelen en chillen! Dit is vakantie!
Tot de volgende blog!

Foto's zijn niet beschikbaar