We gaan weer ergens anders wonen...

Dag 12, Žrnovnica-Zadar, Zadar-Karlovac:

We vertrokken uit Split! Dat was de gedachte waarmee ik opstond in mijn hoofd. We moesten weer alles opruimen en weer een lange reis maken, maar natuurlijk we met een tussenstop, zoals altijd. De stad Zadar was de tussenstop van deze keer. Het beloofde leuk te worden! Maar eerst moesten we wel nog alles opruimen van ons appartment, een hele klus...:

Zo! Wat was het een klus zeg! Alle kamers opruimen! Als we niet alles hadden opgeruimd moesten we 50 euro extra belasting betalen! Dus gingen we haastig aan de slag. Eerst de slaapkamers, dan de badkamer en dan de woonkamer en keuken. Zo! Alles spic en span! De mevrouw kwam het controleren en het was oké, dus konden we gaan beginnen aan de reis 4 uur lange reis, niet de langste reis die we ooit hadden gemaakt, toch? En we zouden eerst ook naar Zadar rijden, dus, begin de reis! Toen ik in de auto zat keek ik nog een laatste keer om naar Žrnovnica, het dorpje waar we de laatste 5 dagen hadden geslapen. We zouden naar een andere plek moeten. We wouden eerst nog eventjes rondhangen in 'The Mall Of Split', maar dat uitje was uitgesteld, want we moesten nog naar de Lidl. Daar kochten we wat eten om tijdens de reis te eten. Dus at ik terwijl ik in de auto zat, en werd steeds slaperiger, en uiteindelijk viel ik in slaap...

Toen ik wakker werd, waren we bij een wc/uitruststation. Eventjes de benen strekken hoor! Maar we gingen al snel verder. Onderweg was ik deze keer niet zo slaperig, en keek ik naar buiten (voor de rest was er niets te doen)... Ik zag bergen en weilanden met huisjes van de boeren. De weilanden strekten zich helemaal uit tot de bergen. Ik zag ook zee. Maar binnenkort konden we de zee niet meer zien! Wat op de plek waar we woonden was er geen zee! We reden en reden, totdat we een afslag namen. We reden Zadar in! Ik keek naar buiten en zag allemaal bomen heen en weer waaien, witte huizen en mensen die op de straten liepen. Deze stad was mooi! Toen reden we een parkeerplaats in, tijd om deze stad te gaan verkennen! We zouden niet te lang blijven, want we moesten nog een reis voltooien! Toen we een tunnel inliepen, zag ik een heel park aan de andere kant van de tunnel! Er waren mensen die een kat voerden, bomen die waaiden en rustig lopende mensen. Toen liepen we recht door het park heen en kwamen we aan bij een kade waar allemaal boten aan lagen. En een keer raden wat we zagen toen de langs de kade liepen? De Land Gate! De poort die leidt naar de binnenstad van Zadar! 

Ik zag een gebeitelde leeuw op de poort, en ook versierde stenen. En toen ik erdoorheen liep, voelde ik meteen meer drukte, niet meer in de saae buitenwijken! Toen we binnenliepen, zag ik weer huizen, roze, wit en geel. Allemaal verschillenden kleuren! En daar liep ik doorheen. Tot we bij een plein aankwamen. De People's Square, zo heette het plein. Er zaten allemaal historische gebouwen rondom het plein, zoals een museum en een kerk die ook verbouwd is tot museum. Allemaal elegante gebouwen. Ik ging met mijn vader mee, opzoek naar de Tourist Informatoin, terwijl mijn moeder en Jerry achterbleven om te wachten. Toen ik de Tourist Information binnenliep, voelde ik de frisse airco-lucht rondom mijn lichaam, wat fris! Er was een mevrouw aan de balie die ons vertelde over de vele bezienswaardigheden van de stad Zadar, ook over het zee-orgel, daar vertel ik je straks meer over. Toen we met de map terugliepen naar mijn moeder en Jerry, wouden we meteen naar de kathedraal van Zadar, de Zadar Kathedraal. Dus liepen we door de ongeregelde drukke straatjes naar de kathedraal. Terwijl we onderweg een ijsje kochten, en die was extreem groot! Gewoon de grootte van twee ijsbolletjes, terwijl we er maar een bestelden! Wow! Toen we aankwamen bij de kathedraal, zag ik dat de kathedraal een toren had, de zouden we natuurlijk gaan beklimmen! Dus bleef mijn moeder (weer) achter terwijl mijn vader, ik en Jerry de toren gingen beklimmen. De ticket kostte 15 kuna, en kinderen waren gratis, weer profiteren, dus! En zo klommen we langzaam maar zeker de toren op. De toren was minder eng dan ik dacht! En toen we uiteindlijk boven waren... Wow! Ik kon mijn moeder zelfs zien!

Ik liep (zenuwachtig) een rondje op de toren en het uitzicht was echt mooi! Ik zag ook nog een cruiseschip, en de zee! Aan de andere kant zaten er allemaal huizen met rode daken, en twee andere torens! Het uitzicht was de klim waard! Dus toen we naar beneden gingen, zag ik ook hoe we steeds lager gingen. Totdat we uiteindlijk weer op de grond waren, ik rende naar mijn moeder, terwijl Jerry en mijn vader naar de wc gingen. Toen mijn vader weer terugkwam, ging ik met hem een rondje maken om de kathedraal, en mijn moeder en Jerry bleven weer achter. Er was niet heel veel te zien, er zaten alleen ruïnes van een deel dat vroeger ook hoorde bij de kathedraal, het Roman Forum. Er was ook nog een andere kerk, de kerk van St. Donatus. Daar gingen we ook niet in. Wij wouden gewoon genieten van de sfeer buiten! We liepen het rondje af om te kijken of we in de kathedraal van Zadar konden komen, maar de kathedraal was gesloten. Dus gingen we terug naar mijn moeder en Jerry en gingen we naar het zee-orgel! Onderweg liepen we weer door drukke straatjes met winkeltjes. Totdat we aankwamen bij het zee-orgel! Er was ook dat cruiseschip dat we eerder zagen, het heette de 'Viking Sea'. Toen we naar het orgel zelf liepen, hoorde ik het geluid al! Het was een soort van orgel dat bespeeld werd door de wind van de zee. Er waren gaten gemaakt in de stenen, waardoor als de wind erin blaasde, er dan een geluid kwam. Het lied was een beetje vreemd (lol), maar ik hoorde wel wat geluid. Er was zelfs een piano-bankje gemaakt (het was fout gemaakt, maar ach...)! We bleven nog eventjes, maar gingen al snel terug naar de auto, we moesten nog een autorit afmaken!

We gingen een deel door dezelfde weg die we eerder hadden genomen, dus er was niet zoveel te zien. We liepen weer door de Land Gate, door het park en uiteindelijk kwamen we weer aan bij de parkeerplaats. We gingen de auto in en we waren weer opweg naar Karlovac! Onderweg keek ik een beetje naar buiten en viel meerdere keren in slaap. We moesten ook tijdelijk afscheid nemen van de Adriatische Zee, want die zouden we deze dagen niet meer zien! De rit was wel saai, er waren alleen maar bergen en weilanden en andere auto's. Niet zo leuk! Maar het werd interessant toen we eindelijk de snelweg afgingen! Karlovac in! Ik keek naar buiten en vond Karlovac niet de beste stad ooit... Een beetje rommelig en verlaten. Maar er waren wel gewoon mensen. Toen we aankwamen bij ons nieuwe appartment dacht ik dat het een hotel was. Maar eigenlijk was het gewoon een appartementencomplex waarin twee mensen een appartment hadden gekocht en het voor huur zette. Toen ik binnenkwam, zag ik dat de plek ruim was, het was het grootste gehuurde huis de hele vakantie! We zouden er drie dagen blijven, en ik begon al meteen met genieten van het huis (op de Nintendo Switch...)! Een mooi einde van de dag!

Tot de volgende blog!