We gaan een dagje wandelen!

Dag 13, Karlovac-Plitvice Lakes National Park:

Vandaag stond ik uit mezelf op! Dat is heel zeldzaam! Ik ging eventjes op de laptop en op de Nintendo Switch, eventjes goed uitrusten! Want we zouden heel veel kilometers gaan lopen! Toen de rest van mijn familie ook opstond gingen we eten, ging ik tandenpoetsen enz. Toen we er klaar voor waren gingen we vertrekken! En trouwens; vandaag geen slippers! Want we zouden heel veel gaan lopen in Plitvice Lakes National Park, dus zette ik mijn beste beentje maar voort, lees hier hoe het vandaag ging!:

We zaten al in de auto! We wachtten alleen op mijn vader die de deur aan het sluiten was, we zouden nog een uurtje rijden naar het park, konden we alvast uitrusten! Dus toen mijn vader kwam vertrokken we. Onderweg keek ik een beetje naar buiten, en ging ook wat slapen. Toen ik wakker werd door gehobbel zag ik allemaal bomen rondom me, heel ander uitzicht toen ik ik slaap viel! Ik zag allemaal groen en grasvelden, ik denk dat we het park binnenreden! We moesten natuurlijk nog wel een parkeerplaats vinden. Dus toen we nog een stukje verderreden, kwamen we uiteindelijk aan bij Ingang 1 van het nationale park. Er waren heel veel auto's, restaurants, gebouwen van hout (de stijl van de natuur) en ook heel veel mensen! Toen we de parkeerplaats inreden, waren er twee parkeerterreinen met cement en toen begon het natuurlijk terrein te worden. Gewoon met aarde, stenen en hout op de grond. We moesten heel ver parkeren, dus we moesten ook heel ver lopen naar de ingang. De parkeerplaats zat gewoon bijna vol! Veel auto's gingen op random plekken parkeren, bij een auto was de band zelfs omhooggegaan door de schuine parkeerplaats! Hoe komt die auto er nou weer uit!? Maar ook al moesten we lopend naar de ingang, ik vond het nog steeds leuk! 

Om bij de ingang te komen, moesten we door de parkeerplaats heen lopen (eigenlijk was dat best kort) en we moesten een ook brug op die over de weg stond. Cool! Ik had het gevoel dat de auto's gewoon mij konden overrijden! Er was een bord met alle routes, er waren er heel veel routes, wij namen route B, van 4000 meter en 6 uur lopen! Klaar voor de uitdaging!Toen we bij de ticketbalie aankwamen kocht mijn vader de tickets en gingen we allemaal een keer naar de wc, in het park waren weinig wc's! We kochten ook een map bij de Tourist Information (ja! Zelfs een nationaal park heeft een Tourist Information!) voor 20 kuna en toen konden we het park in! Bij een houten gebouw scande een meneer onze tickets en toen we binnenliepen, waren we officiëel het park in! In de verte hoorde ik ook een waterval razen! Ik was benieuwd naar het park! We gingen eerst wat uitrusten, voordat we stappen begonnen te zetten! Dus gingen we bij een paar bankjes onder een boom een beetje eten, uitrusten en genieten van de natuurlijke sfeer. Ik kon gewoon niet wachten! Ik had opeens heel veel zin in het wandelen! Dus nadat ik vele keren had gezeurd konden we vertrekken! Er was ook een uitzichtspunt met uitzicht op de waterval die ik eerder hoorde. En ik zag het ook! Volgens mijn was het een rivier die naar beneden stroomde en daardoor een waterval werd. Dat water vormde met de andere meren die ook watervallen waren geworden een groot meer! Maar het was nog niet de grootste! Ik zag het water van de waterval razen naar beneden, ook meren die een klein stukje naar beneden stroomden en daardoor kleine watervalletjes vormden! Zo mooi! Het cyaan- en aqua- blauwe water, de witte rotsen en de groene bomen die op de bergen en rondom de meren groeiden! Dat is pas echt mooi! Dat is pas echt natuur!

Toen we eindelijk echt het park inwandelden, moesten we veel bochten maken door kleine paadjes, moesten we heel veel bochten maken en moesten we heel veel heuvelafwaarts, dat lopen voelde fijn! Ik had zin om heel lang te lopen in dit park! De bomen die boven de paadjes groeiden vormden een soort van poort om de bezoekers te eren! Wat attent! Toen we bij het laatste schuine paadje kwamen had je heel mooi uitzicht op de waterval, je kon het al van ver weg zien, maar ik zag ook heel veel mensen bij de waterval, zo! Wat een massa toerisme! Toen we helemaal beneden kwamen moesten we een eindje het meer over! Weet je waarom dit park Plitvice Lakes National Park heet? Het staat bekend om de tientallen meren in dit park, van extreem grote tot miniscuul kleine waterplasjes, het park staat erom bekend. Het park staat zelfs op de lijst van UNESCO-Natuurerfgoed! Zo belangrijk is het! Toen we over het meer liepen, zag ik dat er geen hekken waren, gelukkig was het water heel helder en kon ik zien dat het water niet zo diep was. Ik kon het zelfs aanraken met mijn handen! En het voelde fris! Er was zelfs iemand die zijn gezicht wasde! Van ver weg leek het water heel blauw, maar van dichterbij is het gewoon doorzichtig/transparent! Dat vind ik heel bijzonder aan de natuur en de zonreflectering! Er groeide allemaal riet aan de zijkanten van het pad, en er was gewoon water tussenin het riet! Er waren ook vissen, in alle soorten en maten, er waren koperkleurige of zilverkleurige, grote baarsen tot kleine sardientjes! Ik vond het heel leuk! En ze zwommen ook gewoon in het riet! Uiteindelijk liepen we weer gewoon op land en liepen we weer tussen de bomen! Met schaduw!

Toen we bij een bocht aankwamen stond er een bordje met 'Veliki Slap', oftewel; The Big Waterfall, die grote waterval die ik daarnet zag! Er stond wel helaas een heel lange rij naar de waterval, maar wij konden ons wel vermaken met de kleine vissen en de mini-watervallen die stroomden onder de brug! Dat is natuur! Toen we langzaam dichterbij kwamen bij de waterval hoorde ik ook langzaam meer geraas, totdat! Ja hoor! We waren recht voor de waterval! Wow! De grootste waterval van heel Kroatië! 62 meter hoog! Die van die keer in Ijsland was nog groter, maar deze was ook mooi! Wow! Ik hoorde heel hard geraas, en het water spetterde een keer op me! Het water viel in losse stukjes naar beneden, en was niet zo breed, maar wel mooi! Van verderweg was hij mooier! Ik zag allemaal bomen daarboven, naast de rivier van de waterval, en ik zag ook algen en mos onder de waterval groeien, volgens mij was er zelfs een grote grot achter de waterval! Wat cool! Ik mocht zelfs op een grote steen een selfie maken met de waterval! Zo! Wat bleven we daar lang, zeg! Ik wou bijna niet weg! Maar we moesten wel, anders konden we nooit dit hele park uitwandelen! Dus liepen we terug naar de bocht, en deze keer namen we de afslag 'Route B'. Onderweg liepen we weer over een kleine brug over het meer, en we hadden nog steeds uitzicht op het heldere water in het blauwe meer. Het was omringd met rotsen en bomen, en hier en daar een kleine eiland! In het water spartelden de vissen vrolijk, wow! De natuur is echt mooi! Ik mocht verderop bij een mini-waterval zelfs eventjes mijn handen schoonspoelen! 

Toen we steeds verderliepen, zag ik steeds meer van die grote meren, eilandjes, meer watervallen (die ook van boven kwamen, heel mooi! Helaas konden we die niet van dichtbij bekijken) en ook heel mooi uitzicht. Ik kan niet stoppen met overdrijven! Er waren overal mini-watervalletjes, er waren overal vissen in het water, er waren ook eenden in het water, teveel om op te noemen! Mooie weggetjes, bomen in de schaduw, wij lopend in de schaduw! Het lijkt wel een gedicht! Ik keek heel veel met m'n eigen ogen, en mijn woorden in mijn hoofd waren dan altijd:Wow! Hoe verzint de natuur zoiets? We liepen vredig verder, totdat we bij een splitsing kwamen, route A; links, route B; rechts. Wij namen gewoon rechts, en toen moesten we weer een mini-brug over. Daardoor lag het riet rechts in de schaduw. En in de schaduw zat een school vissen, zo bewogen, maar ze bleven op dezelfde plek, tijd voor een middagdutje! Terwijl we verder liepen, gingen we nu meer heuvelopwaarts. Onderweg zagen we iemand die was gevallen en z'n voet verstruikeld had, zo! Uitkijken, hoor! We liepen nu eigenlijk meer zeg maar tussen de bomen en we hadden slecht uitzicht op het meer. maar je raad nooit waar we aankwamen toen we het pad uitliepen, een bootaanlegplek! Ja! We moesten bij route B een stukje met de boot! Dus we gingen eventjes uitrusten, naar de wc, eventjes drinken en toen gingen we in de rij staan voor de boot. Ik zag heel veel terassen en restaurants die vol zaten met touristen. De boot kwam al snel aan en we konden zo instappen! We zaten klaar!

Na een tijdje vertrok de boot en vertrokken we dus! Ik dacht dat we iets van 1 uur op de boot zaten, maar eigenlijk was het maar iets van 10 minuten ofzo. Maar ik genoot wel van de reis! Het water was gewoon heel blauw, en ik zag vissen en eenden in het water zwemmen. Ik zag ook stukken heuvel die uitstaken in het water, en daardoor verdeelden die stukken heuvel het meer een beetje in stukken. Ik keek naar de kleine watervalletjes aan de zijkanten van de heuvels. Het leek wel alsof de het land bewoog, en het water en wij niet! Daar werd ik duizelig van! Terwijl ik naar het water keek, zag ik al de kade waar we aan zouden leggen, het ging té snel! We legden best langzaam aan, en ik zag mensen rondwandelen in de bossen aan de overkant. Toen ik uit de boot stapte, waren we heel anders dan eerder, we waren nu meer in de bossen dan de meren, maar we zouden nu toch meteen naar de shuttle-bus gaan, dus, eventjes genieten van de sfeer van deze plek, en dan meteen verder lopen! Terwijl we verderliepen, zag ik grasvelden aan onze rechterzijde en aan onze linkerzijde waren er allemaal bossen. We gingen vooral heuvelopwaarts met trappen, we hadden niet echt uitzicht op meren, maar meer op de bossen. Toen we helemaal boven op de heuvel waren vertelde een mevrouw ons over de shuttle-bus routes en dit was ons plan uiteindelijk, na lang praten: van St. 2 naar St. 3, en daar eventjes lopen. Daarna zouden we van St. 3 naar St. 1 meteen gaan, en trouwens, St. staat voor station, niet sint!

Toen de shuttle-bus kwam, gingen we er meteen in, wij waren een van de eersten die instapten! Toen er gelijdelijk meer mensen kwamen vertrok de bus uiteindelijk. Jippie! Onderweg kon je nog steeds de meren niet goed zien. Je zag heel veel bossen, en de meren daartussen, daar kan je toch niet van genieten?! Toen we steeds heuvelopwaarts gingen zag ik uiteindelijk station 3, we zijn er! Ik zag ook heel veel mensen die wouden instappen, dus stapte ik snel uit, zodat die mensen erin konden. Tijd om eventjes uit te rusten! We rusten eventjes uit, aten wat brood en relaxden wat. Toen mijn vader kwam zei hij dat hij een rondje wou maken om een klein meer, ik wou mee! Mijn moeder en Jerry niet, en zo vertrokken mijn vader en ik. We liepen door kleine bruggetjes over het meer, met heel mooi uitzicht! We liepen door bossen met zulke poorten, we liepen door grasvelden met paden en we liepen ook langs de meren met kleine weggetjes, en we zagen ook een kleine waterval! Die was ook heel mooi! De bruggetjes over het meer, daar zag ik kleine visjes, en bij de weggetjes langs de meren zag ik ook vissen en mini-watervallen en we liepen ook over kleine beekjes en kleine riviertjes die allemaal naar het meer stroomden, ik kan wel een hele dag doorgaan, ik kan wel de hele dag zo doorbrengen! Maar dat kon ik nu niet doen, we moesten terug om de shuttle-bus te halen. Dus liepen we met vreedzaam uitizcht heuvelopwaarts naar St. 3. Toen we er waren, vertrok net een shuttle-bus, dan maar wachten! Ik dronk wat en rustte wat, en toen gingen we in de rij staan voor de bus. 

Na niet zo lang kwam de bus al aanrijden, en we konden gemakkelijk een comfortabele plek vinden. Onderweg naar St. 1 kletste ik met Jerry, mijn vader en mijn moeder over de route die ik en mijn vader hadden genomen! Het was spectaculair! Toen we bij St. 2 en uiteindelijk bij St. 1 aankwamen was het tijd om de bus te verlaten, wat een lange rit. Om bij de parkeerplaats te komen moesten we nog wel wat lopen, dat kwam wel goed! Want we hadden een beetje uitzicht op de meren, dus... Toen we aankwamen bij ons startpunt, de plek waar het een paar uurtjes geleden startte, keek ik nog één keer terug naar de waterval. Vaarwel! We liepen terug maar de parkeerplaats, terwijl mijn vader de parkeertickets kochtte en de auto naar ons terugreed, doei, nationaal park! Wat was het vandaag een sportieve dag! We gingen in de avond nog een keer naar de Lidl, wat een leuke dag! Wat een dag met prachtig uitzicht! 

Tot de volgende blog!