Wandelen in Bayreuth!

Dag 5, Mimberg-Bayreuth:

Wat was ik fris vanochtend! Niet zo moe als gister! Dat was mooi ook, want we zouden heel veel gaan wandelen. Wat ik hoorde toen ik wakker werd? Mijn vader schreeuwend zeggen tegen Jerry: "Waar is je horlogeoplader?! Wie pakt nou zo'n stom ding?" Waarschijnlijk was zijn horlogeoplader kwijt, maar hij vond het uiteindelijk toch terug. En zo zaten we even later aan tafel, mijn vader vertelde de bestemming van vandaag: Bayreuth! Een stad die ongeveer 80 kilometer van Mimberg vandaan ligt, slaaptijd! Maar ik hoop dat je toch geniet (ondanks de slaappartijen) van de blog van vandaag!:

Toen ik uit de auto stapte zag ik dat we in een parkeergarage hadden geparkeerd, altijd die parkeergarages! We liepen lekker door, uit die garage, rechtsreeks naar buiten. De parkeergarage stond naast een snelwegbrug, een paar flats en een tankstation. Mijn vader liep voorop, om ons de weg te wijzen naar de Tourist Information, en we vonden het. Een mevouw vertelde ons wat over de wandelroute en de plekken die we konden bezoeken, terwijl ik met een selfiestick zat te spelen (eigenlijk is ie van mijn moeder, maar ik mocht het vandaag lenen)... Onze eerste bestemming van de wandelroute was het 'Margarvial Opera House', oftewel, het Markgrafelijk Operahuis. Het is een operahuis, zoals je al hoort, en is tussen 1744 en 1748 gebouwd. Het is gebouwd voor het huwelijk van prinses Elisabeth. Je moest tickets kopen, intotaal kostte het €16 voor ons, nog oké zou je denken, maar wacht maar af... We moesten buiten wachten op iemand die ons naar binnen zou brengen. Intussen zat ik in het boekje te kijken dat ze ons gaven. De zalen zien er écht prachtig uit! Ik kon niet wachten om alles met eigen ogen te zien!

Eindelijk! Iemand deed de deur open! Misschien moesten we toch beter opletten, want we kwamen als laatste binnen. Ik vond de gangen waardoor we liepen wel een beetje kaal, want toen ik de echte zaal zag geloofde ik mijn ogen niet! Allemaal tribunes die goud warn geverfd! De allermooiste tekeningen op het plafond! Allemaal sculpturen van mensen! Hoe hebben ze die gemaakt zonder maar een stuk van het steen te breken? Al die hoge tribunes! Al die details! Al die kunst! Het verbaast me niet dat dit UNESCO-Werelderfgoed is sinds 2012! Je ziet al die kunst! Ik kan er niet over ophouden! De lichtjes die aan de kant gehangen zijn alsof het kaarsjes zijn, de authentieke sfeer light er altijd nog! Toen kwam een meneer op het podium, hij sprak Duits, maar hij vertelde het ook nog aan ons in het Engels. Hij vertelde dat er een video over het operahuis kwam op het grote scherm, en daarna zou hij ook nog wat uitleggen... Ik hoop dat dat niet in het Duits is... In de informatievideo vertelden ze over de geschiedenis van de zaal (heb ik al uitgelegd) en ook het uiterlijk van de zaal, ze gebruikten beeldhouwers, schilders, bouwers, architecten en nog heel veel mensen! Wat een mooie zaal! Na de video vertelde de meneer iets van 25 minuten over de zaal, en in het Duits! En hij vertelde het niet nog een keer na in het Engels! Al een deel van het geld foetsie! Toen hij klaar was dacht ik dat er nog een stuk van het operahuis was om te bekijken, maar nee! Gewoon niets! Ik vind dat het bezoek alleen maar de helft van het geld waar was, maar de zaal was echt sierlijk!

Na het bezoek aan het operahuis zouden we verder langs de wandelroute lopen. We liepen door de gezellige straatjes van Bayreuth, met allemaal mensen en winkels... Best druk! Maar toen we een afslag namen dat recht een park inleidde verbaasde me dat, klopte het wel? Ik keek op de map: het klopte! Kwamen we tenminste van dat grijs af! Aan het einde van het groene pad zat een huis, met een standbeeld van iemand. Mijn vader vertelde dat dat Richard Wagner was, een beroemde componist. Het huis daarachter was zijn geboortehuis, interessant! Achter het huis was een rozentuin, met een fontein in het midden, het water werd omhoog gespoten en spetterde en kletterde op de stenen toen het omlaag viel, echt een mooie fontein! Past precies bij het huis! We lunchten bij de fontein en toen we klaar waren met de lunch (die lang duurde) gingen we weer op pad. Onderweg naar een paleis kwamen we een prachtig bloemenveld tegen, mijn moeder probeerde de perfecte selfie te krijgen, altijd weer per se, hé, mam? Dus plukten Jerry en ik bloemen en strooiden die over haar, je moest haar gezicht zien XD! 

En toen was het écht tijd om het paleis te zien! Het heette 'Neues Schloss', wat 'Nieuw Slot' betekende: ???. We liepen het groene pad verder, een bocht draaien: we waren er! Tenminste, we waren in de achtertuin van het paleis, die was al heel mooi, en mijn moeder maakte weer die selfie's..., maar de voorkant was pas écht mooi! Met twee bloemenvelden, een fontein in het midden: de 'Margrave Fountain', oftewel: de Markgrafenbrunnen, en een lange bomenrij daarachter was dit pas echt een selfieplek! Niet bij die zielige achtertuin waar mijn moeder de perfecte selfie probeerde te maken! Toen mijn moeder erachterkwam is ze gek gegaan! Waar ik met de selfiestick de meeste selfie's maakte? De Markgrafenbrunnen, die waren echt mooi! Paarden/wezens die water spugden, figuren, gewoon de perfecte waterval! 

Na lang rond te hebben gehangen rond het Neues Schloss liepen we weer verder langs de wanderroute, we liepen weer door de drukke straten! De volgende bestemming was de kerk 'Stadtkirche Heilig Dreifaltigkeit', oftewel, de stadskerk van Bayreuth. We stopten daar alweer, omdat Jerry weer moe was... Er was een wensput naast de kerk, ik gooide er een munt in en deed mijn wens... 

Na de korte pauze gingen we in de kerk rondlopen, het was nog oké, ik bedoel alleen dat het een beetje kaal was... Toen we de kerk uitliepen moest Jerry weer naar de wc... Dus liepen we daarnaartoe, en daardoor mistte ik een enorm standbeeld van een dino met een vogelnest op zijn kop, gewoon hilarisch! Mijn vader beloofde om er later terug te komen. Toen Jerry naar de wc was gegaan (net zoals ik en mijn ouder) mochten we (zoals mijn moeder per ongeluk had beloofd) bubble tea! We kochten wat en dronken wat, terwijl mijn moeder weer naar 'dm' wou... Dus hingen mijn vader, Jerry en ik wat rond (met bubble tea). Eerst gingen we terug naar de dino om de leukste selfie ooit te maken! Daarna gingen we naar een speeltuin in de buurt. Daar was dus een have cirkel, en ik kon er steeds niet op! Ten eerste omdat Jerry zijn bubble tea op had gedronken en er Paintball mee aan het spelen was (dat ziet er hilarisch uit!), en ten tweede: ik was moe! Maar na 'tig keer het te hebben geprobeerd lukte het toch! En mijn bubble tea was toen ook al bijna op... Mijn vader wou nog een toren bezoeken, de 'Harmoniehof', deel van een kerk. De toren kon je niet in, maar wel in de kerk. Ik kon er niet in, want ik had nog bubble tea (bijna op). Dus maakte mijn vader wat foto's en konden we weg.

Toen we terugliepen naar het punt waar we mijn moeder zouden ontmoeten, was er een waterriviertje, zo klein! En daar verderop was eer een waterspeeltuin aan gekoppeld. Toen mijn vader probeerde eraf te springen, viel hij in het water (alleen met zijn voet)... Dus speelden we daar nog wat en liepen terug, om mijn moeder te ontmoeten. En zo liepen we samen terug naar de parkeergarage, wat een dag!

Tot de volgende blog!

(Alle selfie's die ik heb gemaakt zitten nu op Snapchat! XD)