Tweemaal stedentrip, eenmaal zwempartij!

Dag 6, Dekani-Poreč, Poreč-Rovinj:

De laatste dag in Slovenië! Dat was het vandaag! Jammer! Wat hadden we veel meegemaakt in Slovenië deze vakantie! En nu zouden we morgen vertrekken uit Slovenië en in Kroatië gaan wonen! Maar vandaag zouden we ook naar twee plekken in Kroatië gaan, of meer; twee steden! Poreč en Rovnj, twee mooie steden aan de kust van Kroatië! Ik verheugde me er echt op! En als het kon, zouden we gaan zwemmen in een van die steden! Leuk toch! Het vertrekken vandaag ging heel soepel, we konden zo al vertrekken! Het beloofde leuk te worden vandaag, lees hieronder hoe het ging:

Zo, we zaten allemaal al in de auto! Kroatië, we komen eraan! Tenminste...; we blijven hier een paar uurtjes... Toen we bij de grens aankwamen zag ik nu pas hoe streng het was. Het was me een gedoe! Maar we konden gewoon de grens over. Toen we de grens overstaken zag ik door het raam van de auto hoe mooi de zee glansde vandaag en hoe de bergen de zee half omringden, had ik dit uitzicht maar elke dag! En voor de rest van de rit?; ik viel in slaap... Dus veel kon ik niet zien... Toen ik wakker werd reden we door hobbelige slordige straatjes, we moesten al in Poreč zijn! Ik zag de straten vol met lichtgele huisjes en de diversiteit aan verschillende winkeltjes in deze stad. Best mooi! Ookal is Poreč een kleine stad. Maar er was een probleem; we konden geen parkeerplaats vinden! Dus reden we minuten rond in de auto, en volgens mijn reden we zelf 3 rondjes! Maar toen we er uiteindelijk toch een vonden, konden we gewoon in de stad komen! Toen ik uit de auto stapte, voelde ik de zon op mijn huid schijnen. Wat is het in Kroatië warm! Het was daar tenminste warmer dan in Slovenië! 

We wouden meteen opzoek naar de Tourist Information, en dat deden we ook. Door de oude straatjes liepen heel veel mensen, ook al is Poreč misschien klein, onderschat nooit een kleine stad! Voordat we bij de Tourist Information aankwamen zagen we een wisselstation. Want in Kroatië betaal je met de munteenheid 'Kuna', dus met euro's betalen is moeilijker hier! We wisselden wat geld en toen gingen we verder naar Tourist Information. Gelukkig was het maar een paar stappen verder. Toen we binnenkwamen, vertelde zoals altijd een mevrouw ons de hoogtepunten van de stad. En ze wees ons ook een looproute aan. Dus, genoeg te doen! Maar voordat we de stad introkken gingen we eerst uitrusten op een plein. Toen ik zat, zag ik zoveel mensen rondlopen, café's en restaurants zaten helemaal vol! Toen we klaar waren met uitrusten, gingen we de stad in. Mijn moeder wou niet mee, dus die bleef achter terwijl mijn vader, Jerry en ik de stad introkken.

Door de drukke straatjes, daar liepen we. De straten, die waren bekleed met oude stenen, zaten helemaal vol winkels en mensen. Wat een drukte! En het was al zo warm! We liepen en liepen, totdat we een souvenirwinkel zagen. Dus kochten we een koelkasthanger, als aandenken! En toen? Toen liepen we weer verder en verder. Totdat we deze keer aankwamen bij een klein pleintje! Eventjes afkoelen hoor! Maar toen belde mijn moeder en ze zei dat ze toch met ons mee wou. Nu moesten we weer wachten, en dat verspilde meer tijd! Maar gelukkig kwam ze daar al aan, eerlijk; dat was best snel! Dus konden we snel weer verder. We liepen eerst nog een eind door de drukke oude straten, maar toen kwamen we aan bij... de kade van het eiland! De zee was zo helder! En de bergen omringde de zee met in de verte andere steden die ook aan zee lagen! Zo moet het leven elke dag zijn! We liepen nog een eind verder aan de kust, en bij de overrotsen mochten Jerry en ik zelfs onze voeten erin doen! Ahh! Wat koel! Maar na een tijdje moesten we weer aan land gaan lopen. 

Om bij onze eindbestemming te komen moesten we veel heuevelopwaarts, en daar word je moe van! Aan het begin van de toch ging het nog wel, maar langzamerhand begon ik moe te worden. Want in een kleine straat heuvels beklimmen?; Daar ben ik niet voor in de boeg gelegd! Maar gelukkig lag onze eindbestemming een paar stappen verder; de Eufrasiusbasiliek! De basiliek stond op de lijst van UNESCO-Werelderfgoed, dus de klim was het waard! Toen ik voor de poort stond zag ik opeens hoe opvallend het oude gebouw stond tussen de huizen van Poreč. Toen ik naar binnenliep, zag ik ook dat de entree 50 kuna kostte. Daardoor wou mijn moeder niet mee naar binnen, en daar haar wou Jerry weer niet mee naar binnen. Nou, scheelt ons toch lekker geld! Toen we de tickets hadden gekocht en naar binnenliepen zag ik de oude stenen van de muur, waaronder sommige waren gebarsten. Ik keek rond en zag de stenen overal. Hoe oud zou dit gebouw zijn? Toen ik op een bordje las, zag ik dat dit gebouw uit de 6de eeuw kwam... Wow! Dit gebouw is meer van 2000 jaar oud! Op de wand zag ik grotere stenen, met een gebeitelde sint, en... een bisschop? Misschien van de belangrijke personen die hier hebben geleefd? Ik denk het wel. Want op de hele open plek zaten er in de wanden zulke stenen. Er waren ook versierde beelden en fonteinen, wat een mooie plek! Het leek wel een klooster!

In de open plek zaten allemaal kamertjes met allerlei verschillenden delen van de basiliek. Zaal 1 was de open plek. In zaal 2 zat een put, ik gooide er een muntje in, altijd leuk! Achter zaal 2 zat zaal 3, oftewel; de klokkentoren! De toren torende hoog boven Poreč uit, en eiegenlijk was de toren onze hoofdbestemming. De toren was best hoog, maar de klim was niet zo eng. Alleen wel dat de planken zo kraakten, maar het was gewoon stevig! Toen ik boven kwam zag ik het adembenemende uitzicht! Je had gewoon uitzicht over heel Poreč! We bleven daar best lang, want je kon er gewoon zo lang blijven als je wilt, hadden Jerry en mijn moeder maar mee moeten komen! Na heel lang op de toren gestaan te hebben gingen we weer naar beneden, de volgende zaal was een mooie open zaal wat waarschijnlijk vroeger een kapel was. Er zaten ook allemaal zijkamertjes in met uitzicht op de stad. Daar bleven we niet te lang. Toen we naar zaal 5 gingen, zag ik dat het een kamer was met stenen, niet zomaar stenen, maar oude stenen van wel 2000 jaar oud! En zo waren zo goed bewaard gebleven! Wat cool! De rest van de zalen waren ook kamers vol met stenen. Er was ook een archeologische werkplek, waar ze nog steeds graafden naar oude stenen! En dan, uiteindelijk: de kerk. Het was niet zo impresief als ik dacht, maar mooi was het wel! Er zaten schilderijen rondom de kapel, en in de kapen zelf zaten ook allerlei schilderijen, mooi hoor!

Toen we uit de kerk kwamen waren we weer op de open plek, we waren klaar met rondkijken in de basiliek! En ik vond het best mooi! Maar helaas was het al tijd om te vertrekken uit Poreč... Door de drukke straatjes liepen we terug naar de parkeergarage... We liepen eigenlijk gewoon de weg terug van waar we vandaan kwamen, we liepen weer langs de Tourist Information, het wisselstation enzo... Toen we weer in de auto zaten zouden we vertrekken naar onze volgende bestemming: Rovinj! En trouwens; onderweg naar Rovinj viel ik in slaap...

Toen ik wakker werd waren we al geparkeerd! Ik zag dat de parkeerplaats een soort van platform was op de zee. Terwijl mijn moeder naar de wc ging, gingen ik en Jerry naar de kade om naar de zee te kijken, terwijl we naar de zee keken, zagen we een kleine mini-onderzeeër vertrekken uit de haven, dat zag er grappig uit! Toen ik achterom keek, zag ik wat voor stad Rovinj eigenlijk was. Niet per se zo mooi en gezellig, maar ook niet weer zo'n verlaten stad, ertussenin, denk ik... Toen mijn moeder terugkwam van de wc vertelde ze dat ze 5 kuna nodig had om in de wc te komen, en dat hadden we niet. Dus moest ze maar wachten. In de verte zag ik een gebouw waarop 'Tourist Office' stond, dus gingen we erheen. Maar het bleek een souvenirwinkel te zijn! De echte zou een paar meter verder zijn. Toen we binnenkwamen bij Tourist Information, bleek dat het een neppe was, of tenminste, het was misschien een bureau van de officiële. De mevrouw achter die balie vertelde ons weer dat de echte bij het stadsmuseum was, dus gingen we daarheen. Bij de neppe Tourist Information wisselden we wel wat geld. Toen we door een steegje naar de Tourist Information gingen, zag ik nu eindelijk eens goed hoe Rovinj echt in elkaar zat, toen ik de stad van dichterbij bekeek, vond ik Rovinj toch meer mooi dan verlaten. 

Toen we blij een plein aankwamen zag ik de Tourist Information al! Het plein was best groot! We maakten er een foto en gingen toen de Tourist Information in. In de Tourist Information was het veel beter dan die andere neppe. Een mevrouw vertelde ons over de dingen die we konden doen in Rovinj. Ik was meer geïnteresseerd in het boekje dat ik in m'n handen had. Een touristenboekje. Er stond vanalles in over Rovinj. Van stranden tot trekpleisters, van kerken tot stadswallen! Toen we de Tourist Information uitkwamen gingen we naar het stadsplein. Op het stadsplein stond de boog van Balbi. Die maakte vroeger uit van de oude stadswallen, en nu zijn er nog vijf poorten over, Balbi's boog is een daarvan. Er was ook de stadsklokkentoren, nu is het een straatinformatiekantoor, maar je kan de toren nog goed zien. Er was ook een fontein van Tito toen hij nog jong was. De Fontana dječak sa ribom. Tito was de leider van het oude Joegoslavië. Vroeger hoorde Kroatië er ook bij. Nu is Joegoslavië uiteengevallen in Servië en Montenegro. 

Toen we uitgekeken waren bij het stadsplein liepen we verder langs de kust. Ik zag de boten en er lag ook een groot schip! Cool! We konden het zelfs van dichtbij bekijken! Toen zouden we langs de kust een rondje maken naar de St.-Eufemiakerk! Een heel grote kerk waarvan je de toren van ver weg al kon zien! Ik verheugde me erop! Terwijl we in de straatjes liepen, voelde ik hoe fijn de sfeer was! Mensen liepen rond, de restaurants zaten vol, in de cafe's was het behoorlijk druk... Alles is hier zo fijn geregeld! Onderweg naar de kerk kwamen we bij een museum; het Batana-Museum. De batana is een soort boot die thuishoort bij Rovinj. Rovinj staat beken om de vismethodes die ze gebruiken om te vissen met een Batana. We gingen er niet in, maar aan de kade zagen we wel veel batana's! Toen we weer even verder liepen, zagen we de ideale zwemplek! Misschien zouden we daar later gaan zwemmen! Toen we weer verderliepen, zag ik de St.-Eufemiakerk steeds dichterbij komen! Totdat we uiteindelijk aan de voet stonden van de heuvel waarop de kerk stond; tijd voor de klim!

Toen we langzaam maar zeker naar boven klommen, zag ik ook steeds meer uitzicht, en ook steeds meer zee! Toen we bovenaan de heuvel stonden zag ik heel veel mensen chic gekleed staan voor de kerk. Misschien was er wel een bruiloft? Tenminste, dat vond mijn vader. De kerk vond ik zelf heel mooi! Het was lichtgrijs van kleur en er was een witte uitlijn om de hele kerk heen. En ik geloof dat vanbinnen de kerk nog mooier was! Mijn moeder bleef buiten achter, waarschijnlijk had ze daar geen zin... Toen ik de kerk binnenstapte zag ik de kerk mooi versierd, voor de bruiloft? Maar ik keek meer naar de kerk zelf. Op het gewelf stonden allemaal tekeningen/schilderijen! En er waren aparte zijzalen met schilderijen en kaarsjes erin! Wat een versiering! Wat een detail! Deze kerk is echt mooi! Maar dat moet ook wel, als je bedankt voor wie deze kerk is gemaakt: Sint Eufemia. Zij werd gemarteld aan een wiel met vuur eronder, en ze was ook nog een sint! Haar graf ligt in de kerk. Ik keek er even naar, en bedacht hoe ze zich zou hebben gevoeld; heel naar. 

Toen we de kerk zelf hadden bezocht, zag ik de klokkentoren, die gingen we beklimmen! Mijn moeder ging gewoon buiten blijven zitten, terwijl mijn vader, Jerry en ik de toren zouden beklimmen, entree: 3 kuna. Dus beklommen we de klokkentoren! De eerste paar treden waren normaal maar de rest? Ik kreeg argwaan... De tredes waren mee houten balken! Een voet kon er gewoon tussen! En mijn slipper viel bijn 3 keer! Zo eng! Je kon gewoon naar beneden kijken door de balken heen! Ik raakte echt in paniek! Maar ik kon niet terug! Dus beklom ik de toren langzaam maar voorzichtig. En bij de laatste treden was de veiligheid het ergst! Het waren gewoon balken! Dunner dan ooit! Ik ben blij dat ik het overleefde! Het uitzicht? Dat was dan weer wel mooi! Ik kon heel Rovinj zien! En mijn moeder hoorde me schreeuwen en zwaaide naar me! Dat was het beste! Maar te lang wou ik hier niet blijven! Want ik dacht steeds aan de klim naar beneden! Uiteindelijk kwam ik veilig op de grond, gelukkig... De bruiloft was al bezig, maar wij bleven niet kijken! Nee! Wij gingen zwemmen!

Toen we met mijn moeder verzamelden gingen we naar de plek van eerder, jippie! Lekker zwemmen! Door de drukke straatjes gingen we naar de plek! Het was daar druk, maar niet té druk! Jippie! Bommetje! We zwommen daar echt fijn! Ik dacht dat het niet fijn zou zijn! We hielden wat schrabben aan het zwemmen over! Maar leuk was het zeker! Toen we klaar waren met zwemmen keerden we terug naar de auto! We zouden gaan eten in Koper! Dus reden we naar Koper (Ik viel in slaap...). Toen we aankwamen waren we net op tijd voor de zonsondergang! Wat mooi! Mooier dan die dag! Toen de zon onder was gingen we eten bij een visrestaurant! Lekker! Verukkelijk! De dag eindigde fijn! Thuis werkte ik nog aan mijn blog enzo, want morgen vertrokken we naar Kroatië! 

Tot de volgende blog!