Twee steden, een kasteel

Dag 4, Dekani-Piran, Piran-Triëst:

Oef! Ik stond vandaag vroeg op, maar tja... Opstaan? Dat ging minder! Ik lag steeds op mijn bed Donald Duckjes te lezen, waardoor het een beetje lang duurde voordat ik eindelijk kwam eten, tandenpoetsen en de dingen die je 's ochtends normaal ook doet had gedaan. Maar uiteindelijk vertrokken we, misschien een beetje laat, maar we haaden het die dag wel leuk! We zouden die dag naar twee steden gaan: eerst naar Piran, een stadje dichtbij Dekani, en daarna naar Triëst, niet 'Triest', maar met de trema! En weet je wat het bijzondere is? De stad ligt in Italië! Cool he? Lees hieronder hoe het vandaag ging!:

Zo! We zaten in de auto! Het duurde een beetje lang, maar we vertrokken! We zouden nu gaan naar Piran. En dus zaten we die 20 minuten in onze hete auto opweg naar Piran. Onderweg zag ik allemaal afgronden met uitzicht op zee. Niet die zee van Nederland, nee, het is die tropische zee met blauw, lichtblauw en geel! We waren onze zwemspullen vergeten, en nu weet ik dat ik dat had moeten doen... Toen we bij de parkeerplaats aankwamen had ik geen idee waar we aankwamen. Ik zag geen stad, we waren alleen bij een parkeerplaats. Maar het werd me duidelijk toen ik een bord zag met 'Free bus to Piran'. We zouden met de gratis bus naar Piran gaan! Ik vond dat wandelen ook oké was, iets van 10 minuten. Maar kom op, we hebben een gratis bus en die nemen we niet! Dus stapten we in de bus. Toen ik achter me keek zag ik land, dat was al Kroatië! Toen we reden naar de stad zag ik het in de verte al, een halfeiland in het zuidwesten van Slovenië. Het zag er tropisch uit, met knusse huizen schuin op een heuvel. Ik zag ook heel veel boten aan de kade liggen waar we langs reden. In alle soorten en maten. Toen we uit de bus stapten voelde ik ze zon op mijn huid schijnen, wat heeft deze stad te bieden?

Toen ik voor me keek, zag ik de stad, een kleine, maar mooie plek. Het uiterlijk en de sfeer van de stad leek een beetje op Curaçao of Italië! Ik zag ook een groot, mooi elegant gebouw. Zou dat het gemeentehuis zijn? Het gebouw lag voor een plein, genaamd Tartini Central Square Piran. Op het plein waren er kleine, lege kraampjes. Op het plein was er ook een standbeeld, genaamd Giuseppe Tartini statue. Ik denk dat het een eerbetoon aan iemand is die veel betekende voor de stad. Toen zag ik ook de Tourist Information. Daar zat een mevrouw aan de balie die ons vertelde over de leuke dingen die je kunt doen in de stad. De activiteit die wij het meeste wouden doen was de toren van de kerk St. George beklimmen! Je zag de toren hoog boven de huizen uittorenen. Dus liepen we door kleine steegjes naar de toren van de kerk. De kerk zelf was dicht, misschien niet, maar wij gingen er niet in. Maar de toren? Die was wel open, en wat waren er veel mensen boven! De entree kostte €2,00, maar ik denk dat dat het waard was! Ik bedoel, de trap opklimmen vond ik wel eng, vooral omdat je recht naar beneden kon kijken, maar het uitzicht eenmaal boven op de toren? Dat was het pas waard! Je kon het kasteel zien, dat boven op een heuvel lag, je kon de rode daken van de huizen van de stad zien, en het mooiste was: De zee! Je zag de zee ver, ver weg. Je kon zelfs Triëst zien vanaf hier! Maar ik keek meer naar de zee zelf, het had zoveel kleuren hier, en Jerry stelde me steeds vragen over de zee. Je kon er zelf met je gedachten bij zijn, dat vond ik het fijne.

Toen luidde opeens de klok van de toren, het was zó hard! Bescherm mijn kleine oortjes! Toen we waren uitgekeken gingen we naar beneden, net zo eng als naar boven! Toen liepen we weer opeens door de straten, in plaats van zo hoog boven de straten! Toen we een uitkijkpunt zagen met uitzicht op de zee en bankjes liepen we ernaartoe en gingen we uitrusten en lunchen. Ik zag opeens de groene struiken, de grijze muur, de blauwe zee en de massa mensen op het strand. Eerder besefte ik waarschijnlijk niet hoe mooi deze stad was! Na de korte pauze op het bankje gingen we verder lopen langs de kust. We hadden nog steeds uitzicht op de zee, en ik kon genieten van de sfeer! Ik zag dat er hier ook rotsoevers waren, net als bij ons, in Koper. Eerst zaten we er nog op om te kijken naar de zee en om foto's te maken. Maar toen gingen we opeens er wedstrijdjes op doen met springen enzo! Leuk! Toen zag ik de vuurtoren: de Piranski svetilnik. We konden er niet op, maar we konden er wel van genieten!

Toen we langs de kust weer bij het stadsplein aan waren gekomen, was het al tijd om te gaan, zo snel! Ik geloof dat er in deze stad nog meer te zien is, maar daarvoor hadden we geen tijd, want het was tijd om te gaan naar: Triëst! We gingen terug met de gratis bus en gingen in de auto. Eerst gingen we nog terug naar Dekani, want we moesten onze zwemspullen pakken. Weet je waarom? We gingen zwemmen in Italië! Dat is pas echt cool! Toen we weer in de auto zaten vertrokken we meteen naar Italië, het land van de ijsjes (en van de pizza, Vespa, spaghetti enz.)! Het was ongeveer 10 tot 20 minuten rijden. Handig hé? 10 minuten rijden naar Piran én Triëst! Wat een ideale woonplek! We parkeerden in een luxe parkeergarage (vond ik!). Toen we voet in de stad zette wouden we meteen naar de Tourist Information. We liepen eerst de verkeerde kant op, maar uiteindelijk kwamen we aan bij het stadsplein, dat heette Unity of Italy Square. Dit mooie plein was omringd met zee en majesteuze gebouwen. Heel mooi! Op het plein zijn er twee monumenten/standbeelden. Ik vertel je de namen: Eerst hebben we de Fountain of the Four Continents en dan de World War One Memorial. Toen zag ik de Tourist Information: Het was een fijne plek en een aardige mevrouw vertelde ons uitgebreid over de stad en gaf ons de locatie van een ijswinkel en een souvenirwinkel. Ze gaf ons een nog een gratis extra bal om mee te spelen! Tot nu toe is dit een geweldige plek!

Toen we de map in handen hadden wouden we eerst in volgorde alle plekken van de map volgen. Maar dat zou te lang duren, dus gingen we gewoon naar de plekken waar we naartoe konden. Eerst wouden we naar een kasteel gaan. Dus liepen we door de gezellige knusse straatjes heuvelopwaarts naar de plek van het kasteel. Toen we in de grijze stad een groen park tegenkwamen namen we onze kans en gingen zittend uitrusten en eten. Toen we waren uitgegeten liepen we verder. Bij een heel steile heuvel ging mijn moeder heel langzaam... Dus gingen ik, mijn vader en Jerry de toren van de Kathedraal van Triëst beklimmen. Het kostte weer €2,00, maar ik denk dat het deze keer het ook waard was! De toren beklimmen was trouwens minder eng, hoor! Boven in de toren hingen 5 oude bellen. Ze waren wel groot! Stel je voor, ze vallen naar beneden! Je had uitzicht op een groot deel van Triëst, in die toren. Hij was niet zo hoog als die in Piran, maar je had wel veel zicht! Net als bij deze heb je zicht op de zee, maar er hingen hekken voor, dus... Je kon wel ver kijken, maar het werd een beetje belemmerd door de hekken...

Nadat we de toren hadden beklommen gingen we de kathedraal zelf bezoeken. Mijn eerste indruk toen ik binnenkwam? Mooi! Er waren twee kapellen. En in allebei die kapellen zaten mooie schilderijen! We bleven er niet te lang, maar we genoten er wel van! Naast de kathedraal bevond het kasteel hetzelf. Het is eigenlijk een middeleeuws fort, gebouwd op de Antiche colonne di San Giusto-ruïnes. In het kasteel was ook een museum. We konden er niet meer in, jammer, maar we konden wel het kasteel van de buitenkant zien! Niet zo goed, maar ik zag wel de wal, en een paar torens, was het het uiteindelijk toch waard! Toen we waren uitgekeken gingen we naar de Trieste War Memorial. Dat was een klein oorlogsmonument voor alle oorlogen die waren geweest in Triëst. Na het bezoeken van alles in Triëst verdienden we wel een ijsje! Dus liepen we naar een ijscokraam, het was er wel heel erg druk! Maar uiteindelijk kregen we toch ons ijs. Toen mijn moeder wou winkelen (opeens) konden Jerry, ik en mijn vader tóch nog iets bezoeken, het kanaal dat door Triëst liep, het Canal Grande di Trieste, met een elegant gebouw op de achtergrond. Toen we weer allemaal in de auto zaten gingen we naar de laatste bestemming van de dag: Castle Miramare!

Toen we bij de parkeerplaats aankwamen zag ik nergens een kasteel! Maar toen bleek dat we door een poort moesten wandelen om er te komen. Dus nadat mijn vader een kaartje (voor de parkeerplaats) had gekocht liepen we richting het kasteel. Toen we aankwamen lopen zag ik een elegant wit kasteel. Het leek helemaal niet oud! Het kasteel zelf was al dicht, maar de tuinen niet, dus liepen we een rondje om het kasteel. Toen we achter het kasteel stonden, zag je de zee op het strand aanspoelen. Ik was er helemaal met mijn gedachten bij, zó diep, dat ik zelfs niet merkte dat de rest van het gezin al helemaal in de voortuin was! Dus liep daar ook naartoe. Toen ik eraankwam zag ik een tuin net als bij de andere paleizen/kastelen. Net geknipte struiken en heggen, mooie hekken tegen dat mensen vallen... Maar hier lag dit kasteel aan zee! Cool hé! We bleven nog wat langer om een fontein te zien: de Fontana rotonda. Ik vond het bijzonder hoe goed de fontein is onderhouden! Toen we waren uitgekeken bij het kasteel liepen we weer richting de auto, want, ook al was het 19.00, we zouden gaan zwemmen!

Toen we bij het strand in Koper aankwamen, renden we naar het stenen strandje. We sprongen in het water en begonnen te spetteren, te zwemmen en lol te maken, zo lang tot 21.00. Toen de zon onderging. De zonsondergang was echt mooi! Het leek wel op zo'n zonsondergang in Californië! Zo mooi! Met alles anders dat niet hoorde bij de zonsondergang dat zwart kleurde. Zo moet een echte dag eindigen. Toen we klaar waren met zwemmen gingen we eten bij een Chinees restaurant. Wat een dag! Wat een reis! Wat een leuke dag! Ik hoop morgen ook zoiets te beleven! 

Tot de volgende blog!