Sneeuw en cultuur!

Dag 6, Kraków – Nationaal Park Tatra – Zakopane – Dębno – Kraków:

Zo! Vandaag was alweer de 6e dag van onze geweldige vakantie in Polen! Vandaag zouden we iets meer uniek gaan doen: een nationaal park in Polen bezoeken: het nationaal park Tatra in Zuid-Polen, grenzend aan Slowakije. Daarna zouden we het dorpje aan de voet van het berggebied bezoeken, voordat we langs een houten kerkje gingen, en uiteindelijk het avondzicht in Krakau zouden bekijken. Reis met me mee, op de 6e dag van onze reis naar Polen!

Vanochtend stonden we vroeg op, rond 7.30. We wilden eerst naar Auschwitz-Birkenau gaan, maar omdat er geen tickets meer beschikbaar waren gingen we uiteindelijk maar naar een andere mooie bezienswaarigheid: het Tatra Nationale Park. We konden nu wat later gaan, dus na een stevig ontbijt pakten we onze spullen in en vertrokken we, naar het natuurpark!

Na rond 2 uur kwamen we aan, terwijl we door vele bossen naaldbomen reden. We reden ook tussen allerlei houten hutjes, voordat we uiteindelijk parkeerden bij een parkeerplaats, een eindje weg van een kabelbaan, die ons uiteindelijk naar de top van de berg zou brengen, waar dit nationaal park om bekend stond.
Nadat we de auto waren uitgestapt gingen we toen een eindje lopen, langs de vele bossen in dit park, naar de kabelbaan. Terwijl we liepen zagen we allerlei grasvelden en heuvels, waar langs de rand allerlei naaldbomen groeiden. Ook waren er beekjes met helder water, die vanaf de bergen langzaam naar beneden stroomden. Geweldig en natuurlijk uitzicht dus!

Nadat we ook onderweg wat uitzicht hadden gevangen met de drone, gingen we nu opweg naar de kabelbaan. We liepen langzaam de heuvel op, totdat we het grijze kabelbaanstation in de verte zagen. We liepen de trap op, waar we werden begroet met een soort 'plaza', met allerlei houten hutjes.
Hierna liepen we richting de kassa, waar we de tickets kochten voor de kabelbaan. Daarna liepen we een gebouw in waar onze tickets werden gescand, voordat we na een tijdje uiteindelijk dan instapten in het karretje van de kabelbaan.

De kabelbaan in het Tatra Nationaal Park gaat meer dan 600 meter hoog, en heeft twee delen. De wagen was niet helemaal gepropt, dus we konden nog van het uitzicht genieten. En zo vertrokken we langzaam, de hoogte in!
Terwijl we steeds hoger klommen zagen we de bergen en bomen voor ons opkomen. In de verte zagen we vele heuvels en bergen, vol met bomen, zich strekken tot de horizon. Op de grond zagen we allemaal bomen, rivieren en stenen langskomen. Voor ons zagen we niet alleen de kabellijn en het volgende station, maar ook de bergtoppen met eeuwige sneeuw! Prachtig!

Intussen waren we al aangekomen bij het volgende kabellijn station. We wisselden naar de volgende kar, en gingen daarna steeds hoger. Nu zagen we ook bomen zonder bladeren, die volgens de informatiestem in de kabelbaan waren ontstaan door een windstorm. Ook vertelde de stem over de geschiedenis van de kabellijn en veel meer!
En zo kwamen we uiteindelijk dan aan bij de bergtoppen, met eeuwige sneeuw! We stapten uit en voelden meteen de kou over ons heen gloeien. En zodra we het skibasis-achtige station uitliepen werden we meteen begroet met sneeuw! Overal lag sneeuw! We konden het beklimmen, aanraken... noem het maar op!

We klooiden eerst wat met de sneeuw, voordat we naar een uitkijkstation gingen, waar we de bergen bewonderden. Rechts van ons was een skilift, die naar beneden ging, de vallei in (die deels was bedekt in gladde sneeuw). In de verte zagen we de hoogste bergtop, met sneeuwtoppen die zich maar bleven strekken.
In de vallei zagen we een gladde sneeuwlaag, die zich maar bleef strekken tot de bomen beneden. Geweldig!

Nadat we het uitzicht hadden bewonderd gingen we nu richting de top van de heuvel (waar wij nog mochten komen, tenminste). Om daar te komen moesten we gladde sneeuw en ijs beklimmen, wat best wel lasting bleek te zijn. Maar uiteindelijk kwamen we aan, en rustten we bij een hoop rotsen, die ook de grens tussen Polen en Slowakije bleek te zijn! Ja, we waren nu zomaar in Slowakije aangekomen!
Aan de kant van Slowakije waren er nóg meer bergen te zien: allerlei bergtoppen strekten zich in een onregelmatige lijn, van punt naar punt, helemaal tot in de mist van de wolken verderop. Iets onder deze toppen waren er bomen, die zich in groepen strekten richting Polen, waar we het platteland met allerlei dorpjes in het klein zagen. Het uitzicht hier was geweldig, maar de ervaring met sneeuw was nóg leuker!

We bleven spelen met de sneeuw, voordat we dan ook naar een gevaarlijk randje gingen, waar als je uitgleed je meteen de vallei in gleed. Gelukkig gebeurde dat niet en konden we ook richting het zuiden genieten van de bergen. Hier waren ze niet meer in toppen verdeeld, maar in massa's. Grote massa's vormden zich tot groepen, en zo werd ook vorm gegeven aan een vallei, met een snelstromende rivier.
Maar aan alle leuke dingen komt ook een einde, omdat we maar anderhalf uur hier boven mochten blijven. We gingen nog snel naar het toilet, bewonderden het uitzicht nog snel, en gingen uiteindelijk zo met de kabelbaan weer naar beneden.

Eenmaal beneden liepen we naar de auto, en gingen we eerst naar de LidL, voordat we een snelle wandeling zouden maken in een dorpje in de buurt van het park: Zakopane! De gebouwen in dit dorpje leken allemaal op skihutjes. Ze waren van hout en hadden deze knusse sfeer, die alleen bij deze gebouwen hoorden. Ook was er een kerkje dat wit was, met een koperen dak. We liepen nog rond, keken nog even naar de snelstromende rivier die door Zakopane stroomde, voordat we dan de auto instapten, naar onze laatste bestemming van de dag.

Om daar te komen reden we door allerlei heuvels, dorpjes en berggebieden, tot we aankwamen bij nóg een houten kerk! Nóg een kerk van de aartsengel Sint Michäel, in Dębno. Ook hier vlogen we met de drone, en vanbinnen was de kerk ook uniek: het was donkerder, maar het was erg gedetailleerd, met net weer wat andere punten dan de kerken van gisteren. Elke orthodoxe kerk is uniek, dus! Deze had niet alleen schilderijen en panelen, maar ook een unieke kroonluchter! Vanbuiten was het een 'normale' kerk, met één grote toren en een zaal achterin.

Om de kerk heen was een vreedzaam dorpje, met een beekje (waar Jerry en ik mee speelden).
Maar nadat we deze kerk ook hadden bezocht was het tijd om terug te gaan. We reden met de auto terug, maar gingen deze keer de stad van Krakau in!

We aten wat avondeten bij een kebabzaak (wat erg lekker was) voordat we de Grote Markt betraden, en hier de Mariakerk, de markthal en de toren bekeken, maar dan verlicht, in het donker! Ook waren er allerlei groepen mensen die aan het feesten waren. Zo ontdekt je nog eens wat, door 's avonds te komen in plaats van overdags!

Maar uiteindelijk liepen we zo terug naar ons appartement, waar we de dag beëindigden.
Vandaag was nogmaals een heerlijke dag! We hebben uitzicht bekeken, sneeuw aangeraakt, en zijn beëindigd met een klein snufje cultuur!
Tot de volgende blog!

Dankjewel voor het lezen!