Saai, saai, saai... leuk!
Dag 6, Linyi:
Oef oef oef oef! Jep. Vandaag was weer zo'n dag. Laat opstaan en niet veel doen, wat kan ik met mn leven als ik dit elke dag doe?! Nou ja, misschien waren de ochtend en middag niet zo avontuurlijk, maar in de avond deden we we nog niets leuk (zoals bijna elke dag), lees hier hoe het ging!:
Vandaag stond ik weer om 11.00 op ofzo. Best wel laat, mijn oma, opa en Jerry hadden al ontbeten! Mijn vader was er niet. Hij was 's ochtends met de trein naar Jinan gegaan, om een oude rapportlijst op te halen bij zijn oude universiteit. Dus ja, vandaag kon ik ook niet echt iets leuks doen. Mijn oma en opa houden niet per se van naar buiten gaan en de wereld exploreren. Niet gemeen bedoeld, maar die zitten liever voor de tv. En ja, zo deed ik met hun mee (na mijn late ontbijt) en ging ik voor de tv zitten, lezen of op mijn telefoon. Typisch luieren, maar wat kon ik anders? Wandelen: ik zou verdwaald raken, de stad ontdekken: ik kon nergens naartoe, want anders zou ik nog meer verdwalen, dus ja...
In de middag gingen we lunchen, en zoals altijd was het lekker en heerlijk. Oma's specialiteiten, word je nooit vol van! Na de lunch ging ik ook gewoon luieren, we deden echt niet anders. Ik en Jerry gingen ook nog leuk wat kletsen en samen een boek lezen, ik staarde ook naar de goudvissen enzovoorts, het rustige leventje. Ja, ik wil deze blog niet saai maken, maar wel de waarheid vertellen. Dit is wat we deden deze dag. Wachtend de dag doorbrengen en wachtend op mijn vader, die vanavond terug zou komen. Maar ja, zo ging onze dag eenmaal!
En zonder dat ik het wist vloog de tijd voorbij, en toen was het alweer tijd voor het diner! We schoven aan tafel, en we aten typisch Linyi; dumplings, rijstballen... heerlijk! Typisch oma's specialiteiten! Echt heerlijk! Daarna gingen we wandelen. Ik had er wel zin in, want het zou dan de eerst keer zijn dat ik ging wandelen (ja! Pas de eerste keer!)! Dus ik trok mijn schoenen en jas uit, en zo waren we opweg. We zouden een rondje om onze buurt maken, dat 30-40 minuten duurde, en mijn oma maakt elke avond dat rondje! En voor haar is dat weinig (onze buurt is enorm!)! Ook een gezond lichaam! Net zoals grootoma!
En zo gingen we opweg, we liepen eerst een stukje langs de gele gebouwen, die aan de rand van onze buurt stonden. Daarna gingen we eerst de wijk uit, langs de drukke straat, net zoals gisteravond. Vele auto's en bussen zoefden voorbij terwijl wij rustig ons gangetje gingen. We kwamen weer langs dat tankstation, waar enkele auto's stonden te tanken, en kwamen uiteindelijk ook weer bij de steile wand, waar nu geen kinderen waren. Ik en Jerry probeerden weer erop te klimmen, maar er was een nieuw laagje verf erop gespoten! De muur was nu onbegaanbaar! Zelfs glijden lukte niet! Wie o wie heeft dat gedaan?! >:/
Nadat we bij de muur enkele tientallen minuten hadden gespeeld, wandelden we verder door het park. Ik wist het nog niet, maar de steile wand was eigenlijk de ingang tot een kleine parkje. In Nederland zijn parken vaak hele bossen, maar hier kan zelfs een pleintje een parkje zijn! Dit parkje was ook zo groot nog niet, maar er waren nog wel wat mensen daar. De grond van het parkje was blauwgrijs, en het bestond uit tegels. Er waren hier en daar plukjes grasveld, met soms hier en daar een boom(pje). Er waren tafels en bakjes, marmeren muurtjes en ja, het parkje was gezellig en heel verschillend/afwisselend! Daar elke avond komen leek me wel heen fijn! Nu snap ik waarom oma elke avond gaat wandelen; omdat je elke avond ook nieuwe plekken/leuke plekken kan tegenkomen!
Toen we bij de rand van het parkje waren aangekomen liepen we langs een hek rondom onze wijk. Je liep hier op de stoep, en links van de stoep was een heel brede straat waar echt elke seconde een auto reed. Daar tegenover lag een rijtje winkels, onder een modern flatgebouw. De winkeltjes verschilden heel veel van elkaar, en ze hadden allemaal borden met Chinese karakters op de gevel. Het hek was van baksteen en hek, natuurlijk, en aan de andere kant groeiden heel veel planten! De stoep was vol zeg! Af en toe ontmoette mijn oma iemand die ze kende en begroette ze. Mijn oma kent veel mensen! Echt veel hoor!
We liepen een heel eind langs het hek, we kwamen eerst wel een poort tegen, de zuidpoort volgens mij. Af en toe kwam er een voorbijganger, een auto of een driewieler voorbij reizen, de poort door. Wij staken de straat bij de poort over en vervolgden onze tocht langs het hek. Jerry klimde telkens op mijn rug, en ja... ik droeg hem wel een paar keer... Maar deze wandeling was leuk! Ik herontdekte wat van Linyi, met het leukste gezelschap ooit: Jerry en mijn oma! We zagen uiteindelijk een kruispunt, waar ook andere mensen roekeloos aan het oversteken waren (...), en ook heel veel auto's. Wat was Linyi druk! Zelfs in de avond en nacht zouden er zoveel auto's zijn (waarschijnlijk)!
Toen eindigde het hek. Het eindigde bij een rij gebouwen, dat heel lang was, en die gebouwen waren samen een hele rij winkeltjes! Chinese winkeltjes bezoeken! Er waren ook heel veel rijen bomen, die ervoor zorgde dat de stoep drukker en voller leek. Die bomen leken wel oneindig door te gaan! Niet zoals de winkels (maar die eindigden ook pas heel wat verder hoor!)! We liepen lnags de rij winkeltjes, en ik keek naar ze allemaal. Er waren restaurants die snacks of noodles verkochten, kledingwinkels, groentewinkels... al hadden ze allemala niet zoveel bezoekers. Zonde! Er waren winkels voor schoolspullen, voor souvenirs, voor dekens en matrassen en ga zo maar door! Wow! Wat een straat!
Na heel lang wandelen door die straat van goudgele winkeltjes kwamen we uiteindelijk bij de noordpoort van onze wijk. Als we die straat overstaken konden we verder wandelen, langs heel veel andere winkeltjes en rijen bomen. Maar mijn oma's vaste route was nu hier de wijk inslaan en dan naar ons huis. Dus ik gehoorzaamde en volge mijn oma, de wijk in. Het was toen avond, en tussen de grijze hoge flats en gele lage gebouwen was er een mini-markt. Veel groenteboeren en andere handelaars waren met hun kraampjes langs de weg gaan staan, en er waren best nog wat mensen! Wij wandelden ook tussen de kraampjes in, kijkend naar de lekkere groentes en de interressante hapjes. Al lustte ik niets, ik had net avondgegeten... Snap je?
Toen we weer een eind verder waren, langs de hoogste flat een andere straat inlopend, zag ik het pleintje weer, en ook de kapper! Ik wilde wel even op het pleintje spelen/uitrusten, dus ik vroeg mijn oma of we daarnaartoe konden. Ze vond het goed, en zo liepen we langs weer een hoge flat naar het pleintje toe. Ik keek de winkel van de kapper in, en hij was nu net iemands haar een het knippen. Zo laat nog?! Maar ik trok mijn hoofd weg en ging het pleintje exploreren. Er waren enkele kinderen op het plein aan het spelen met een step. Het plein was plat, met aan de rand sporttoestellen die je in China kunt vinden. Ik ontdekte ze allemaal (opnieuw), en echt! Dit is geschikt voor mijn moeder! Je kunt letterlijk op je telefoon en sporten tegelijk! Er was een massage voor je benen en rug, een rentoestel, een hangtoestel... je kunt hier gespierd worden! Aan de andere rand van het plein waren er precies dezelfde toestellen, genoeg voor iedereen!
Nadat we een half uurtje op het plein waren gebleven was het tijd om naar huis te gaan. We liepen het pleintje af, langs de randen van de gele gebouwen, opweg naar ons eigen gele gebouw/appartement. Toen we bij de tweede groene deur aankwamen liepen we twee trappen op, klopten we aan bij appartement 202 en het was mijn opa die opendeed, lachend zoals altijd. Een warm welkom! Toen we toen thuiskwamen was het al 20.00, dus ik werkte nog even aan mijn blog, en ging slapen. Wat een dag! Een saaie, maar uiteindelijk toch leuke dag! Toch wel iets gedaan vandaag!
Tot de volgende blog!