Op weg naar de Werelderfgoeden!

Dag 1, Den Haag-Quedlinburg:

Vandaag was ik lekker opgestaan! En wat had ik weer zin in een nieuwe vakantie! Na een week vol toetsen heb je dat wel nodig! En zo stond ik op, ging ontbijten en eigenlijk konden we meteen zo vertrekken!

Ja! Vandaag hadden we ons eindelijk goed voorbereid! Ik, mijn vader en Jerry stonden op het punt te vertrekken. Mijn Moeder ging deze vakantie niet mee. Wel jammer... maar ja, ze voelde zich niet zo lekker en wou thuisblijven... Nou ja, wij zouden nog wel toch veel lol hebben hoor! Nadat we de koffers in de auto hadden geladen en afscheid hadden genomen van mijn Moeder konden we vertrekken! 565 kilometer stonden ons te wachten!

En zo begon de reis; kilometer voor kilometer raasden we over de snelweg. Ik was een beetje moe, dus ik ging tegen het raam van de auto leunend slapen. Lekker rustig! Als ik dan soms toch wakker werd, ging ik dan kijken naar het Grauwe landschap van Nederland. Donkere bomen, soms wat natte weilanden en wat bedrijfsgebieden... zo raasde het voorbij! Aan het begin van de rit was het landschap saai en was er niet echt iets te doen in de auto... meer gewoon rustig kijken naar het uitzicht en ons eigen ding doen...

Toen we de Duitse grens overrreden (ja! Dat gaat snel hoor; in een auto zitten en gevoelloos slapen) besloten we een rust te gaan nemen... nou ja, rust? Het was meer even plassen in de goorste openbare wc's ooit en wat eierwafels eten! Nou, ik heb mijn benen wel kunnen strekken hoor! Maar voordat ik het wist waren we weer opweg! Dit deel van de reis was veel drukker en opwinderig! Ik en Jerry konden/gingen niet meer slapen, en we gingen veel spelletjes doen, zoals het Audi-Kwartet, dat we hadden gekocht bij het Hoofdkantoor van AUDI, en gingen we vrachtwagens tellen. Jerry speelde ook leukere muziekjes af in de auto, en het werd een dolle boel.

We rustten nog een paar keer langs de snelweg, en in die tijd werd het steeds drukker. Jerry en ik gingen zelfs papieren bootjes vouwen in de auto! Nou, dat was me een ervaring! Maar terwijl we dieper Duitsland inreden, zag ik ook steeds mooier uitzicht. De Grauwe bomen in Nederland maakten plaats voor mooie verkleurende bomen, die zich ver uitstrekten. Mooie bergen kwamen tevoorschijn, besproeid met bomen, en ook weilanden en heuvels kwamen tevoorschijn. Het weer had ook een ander karakter vandaag; het ging steeds van regen, naar zon, naar zon en regen, naar stortbuien, zo zie je maar... weer is nooit voorspelbaar! Maar utieindelijk, na een wilder rit van 6 uur, gingen we van de snelweg af, een klein stadje in genaamd Quedlinburg...

Quedlinburg is een klein stadje, gebouwd rond een middeleeuws paleis gebouwd door de eerste koning van Duitsland. Net als Athene (hoofdstad van Griekenland) is het gebouwd rond een heuvel. Quedlinburg staat bekend om haar Middeleeuwse 'half-hout huizen' en knusse straatjes, vol oude huizen. Maar toen wist ik nog niet HOEVEEL ik deze stad onderschat had.... We reden eerst nog door moderne straatjes, totdat we uiteindelijk bij de oude half-hout huizen aankwamen. De huizen waren niet netjes en straatgelijnd, nee, ze waren helemaal schots en scheef, en dat gaf juist de knusse sfeer die ik voelde. Ook al was het nog een beetje bewolkt door de regen, ik voelde nu al dat did een mooi avontuur zou worden! We reden verder en verder, en ik zag mensen gewoon hun dagelijkse taken uitvoeren, terwijl ze op zo'n mooie plek wonen! Nou ja, het zal wel gewoontes zijn.

We reden verder, totdat we bij een steegje langs de stoep parkeerden. Ik keek rond: al die huizen met hun Houten fundatie, en daartussen bakstenen, geverfd in een mooie zwart-witte laag, dat is wel mooi en slim bedacht! Ik zou nooit denken dat wij in zo'n half-hout huis zouden wonen, maar uiteindelijk bleek het dat wij in zo'n huis woonden! Mijn vader moest even uitvogelen waar we heen moesten, maar de huisbaas was zo aardig om ons het even te laten zien! We gingen een prive-parkeerplaats in (!) en het bleek nog een best groot terrain te zijn ook nog! Nou ja, dit is luxe hoor!

De huisbaas liep daarna met ons mee op de krakende trap naar ons appartementje. We waren op de een na hoogste verdieping van dit half-hout gebouw, en het was gigantisch! Toen we de deur binnenstapten, voelde ik meteen luxe en antiek over me heen spoelen. Het appartemen was mooi gedecoreerd, vol boeken, en er waren 2 grote kamers! En voor ons drieen! Nou, ik vind dit wel groot is voor drie personen! WOW! Maar ja, uiteindelijk bleek het best een groot appartement te zijn! En we waren heel dicht bij het centrum! Wij hadden geluk! Mooie plek, mooi appartement!

Nadat we waren ingepakt, gingen Jerry en ik even spelen. Niet kinderachtig! Gewoon meer grappig! We rustten nog even en gingen deze plek ontdekken. Er was helaas wel weer regen buiten, dus dat stelde ons vertrek nog meer uit. We wouden namelijk even de stad verkennen en mooie dingen bekijken! We bleven nog even chillen, gingen even FaceTimen met mijn Moeder (die thuis was), en uiteindelijk gingen we maar vertrekken. We liepen ons steegje uit dat GEVULD was met half-hout huizen. Teveel huizen! Quedlinburg heeft er meer dan 1000! We liepen het straatje uit, en kwamen langs een stroom van personen, waarschijnlijk touristen, net zoals wij. We volgden ze, en kwamen op een heel groot plein terecht...

En een keer raden wat langs dat brede, schone pleintje stond? Nou, stonden....? Half-hout huizen! Een hele rij! Langs elkaar wat weer die knusse stijl uitgaf! Wow! Aan het eind stond het Rathuis (stadshuis)! En weet je wat mooi/bijzonder aan dat stadshuis was? Het was bedekt in bladeren, helemaal! Alleen de bladeren voor de ramen waren uitgeklaard, meet voor de rest was het bedekt in verkleurende klimop! Het had ook een torentje, en een oude stijl. Het leek op een villa, met een trapje dat leidde tot de ingang. Weet je?: voor zo'n Kleine plek als dit is dit 'Rathuis' zo slecht nog niet! Toen we dichterbij kwamen, stond naast de deur een tekstje met het UNESCO-logo. Oh ja: weet je waarom we dit stadje hadden gekozen? Nou... DE HELE STAD IS UNESCO-WERELDERFGOED! Ja! Alles, ook de straat, de restaurants (alleen de gebouwen dan)... Daarom is het zo schoon en wel behouden, het is beschermd door UNESCO! Dat maakt deze plek meer bijzonder!

Bij de Tourist Information konden we en kaart pakken en kochten we een souvenir. Daarna liepen we door het half-gevulde plein naar een steegje naast het rathuis. Daar liepen we onder een poortje door, totdat we een kerk tegenkwamen. Deze kerk was niet groot, maar ook niet somber. Het was precies tussen gotisch en protestants in, waarschijnlijk gebouwd voordat er grote katholieke kerken kwamen. Deze kerk bekeken we alleen even vanbuiten, voordat we verdergingen. We liepen verder, totdat we bij een pleintje/terrasje aankwamen. Ook deze plek was gevuld met half-hout gebouwen. Hier ontdekte ik dat elk half-hout huis anders was. Sommige zijn schuin, sommige zijn anders-kleurig... sommige zijn ouder dan de ouder, zoals een groot gebouw dat vol gemarkeerd was met Kleine standbeeldjes en figuren.

We bleven even kijken, en bewonderen hoe oud deze huizen waren, maar toch hoe intact ze waren. Het was ook een mooi beeld hoe de zon doorbrak, en neerscheen op de half-hout huizen, een rode boom en de kerk op de achtergrond. Mooi uitzicht! Vervolgens liepen we verder, en kwamen we langs een straatje dat leek op de Wegisweg van Harry Potter! Het had antiek, en daarboven van het schots en scheef, een perfecte stijl! Het straatje liepen we bewonderend af, en nu zouden we naar het hoogtepunt gaan van Quedlinburg!

We liepen weer het plein af, naar een andere straat. Langs dat straatje was ook een mooi perfect uitzicht! Er was een stromend beekje, langs half-hout huizen en bloemen! Met de zon volop is het een mooi zicht om te bewonderen! We gingen daarna een steegje in, en daarna vele steegjes in, en daarna tot op een pleintje. Allemaal gevuld met half-hout huizen! Allemaal knus naast elkaar! Het geeft de sfeer van deze plek aan, en het geeft een fijn voorbeeld van een vredige plek. We liepen langs nog een steegje, dat ook volop door de zon beschenen werd. Het gaf ook een fijn gevoel, en we liepen het af, totdat we uiteindelijk bij een trap aankwamen, we namen die omhoog, en werden begroet door het verrassingseffect van Kleine plekken zoals deze...

Nadat we de trap beklommen, werden we opeens begroet met een geweldig uitzicht! Allemaal rode daken, beschenen door de zon, en af en toe een torentje omhoogstekend! Ik zag de Marktkerk (de kerk waar wij waren geweest), en zag hoe langzaam half-houten huizen in de verte werden vervangen door moderne huizen. In de nog verdere verte waren bossen en bergen. Ze waren extreem passend, en gaven een echt mooie sfeer aan. Uiteindelijk, nadat we uitgekeken waren, liepen we door een klein vreedzaam parkje naar de kerk op de heuvel: De Sint Servaas-kerk. Deze kerk was gebouwd door de eerste koning van Duitslands, koning Herald I, en heeft dus vele branden doorstaan. Het werd in beslag genomen in de tweede wereldoorlog, maar toch staat het hier nog, schijnend tussen alle andere gebouwen! We wouden net weggaan, totdat we nog ontdekten dat we erin konden gaan! Na een Kleine ticket van 4 euro te hebben betaald, konden we de kerk in!

In de kerk zelf was het best basis. De Nazi's hadden alle Christelijke altaren en standbeelden weggehaald, maar toch zie je nog dat het Christelijk is. Langs de zuilen waren er figuurtjes en standbeelden gebeiteld. Er was ook nog een stukje schatkamer, waar gouden spullen werden tentoongesteld. Robijnen, smaragden, allemaal schatten! Er waren zelfs twee kamers! Er was daarnaast ook nog een crypte, waar je grafstenen en de plek waar de lagen kon bewonderen en bekijken. Herald I werd hier ook begraven. De kerk was een mooie kers op de tart voor zo'n Kleine plek als Quidlinburg, en was het zeker waard! Nadat we dan ook nog een keerk hadden gekeken naar het uitzicht, gingen we weer via dezelfde trap naar beneden, met een voldaan gevoel.

We namen dezelfde weg terug, naar het Rathuis. We liepen weer langs alle half-hout huizen, en kwamen uiteindelijk weer aan op het plein. Eigenlijk hadden we een avondje hamburgers eten gepland, maar die tent zat vol. We aten dus uiteindelijk bij een duur restaurant, genaamd Genusspinner (of zoiets). Het restaurant was luxe, en het eten was we lekker. Maar voortaan gingen we niet meer zo duur eten! We konden nog een frisse neus halen toen we door het inmiddels straat-verlichte Quedlinburg liepen, en uiteindelijk kwamen we veilig aan in ons half-hout appartement.
Daar werkte ik nog even aan mijn blog, en eindigde de dag fijn.

Wat een avontuur weer! We zouden grotendeels op weg zijn, maar we hebben toch veel verkend! Een perfecte combinatie!
Tot de volgend blog!