Op weg met Kerst!

Dag 1, Den Haag-Poitiers:

Weer eens vakantie! En ook nog eens met kerst! Nou ja, de reden dat we nu al weggaan is omdat mijn moeder weer eens niet meeging. Maar dat betekent niet dat wij weer een mooie reis gaan krijgen, naar mooie en nieuwe plekken!

Opgestaan met dat vakantiegevoel is toch wel heerlijk! Vooral nu wanneer we konden vertrekken! Ik was om 7.15 opgestaan, had ontbeten, alle bagage nog een keer gecheckt (wat mijn vader en broertje ook deden), ontbeten met z'n allen en om 8.30 waren we al opweg! We hadden natuurlijk eerst afscheid genomen van mijn moeder, maar al in al: het vertrek was vlot en zonder moeilijkheden; een goed teken!

Toen we net vertrokken waren zat de auto nog vol met energie, maar naarmate we in de auto zaten, hoe meer saai het werd. We luisterden eerst nog gezellig naar de radio, daarna leerde Jerry mij iets over Rubiks-kubussen en leerde ik hoe ik een kaartspel speelde, maar dat was het dan ook al. Voor de rest, nog niet eens nadat we langs Rotterdam waren, was ik al in een lichte dommelende slaap.

Ik werd opeens wakker door een ruwe schud. Ik keek om me heen, en zag dat we al in Belgie waren! Wow! Dat gaat snel! Maar ja, tijd vliegt bij! Toen ik wakker werd begon Jerry weer met Rubik's kubussen, maar ik ging lekker een MONOPOLY-bordspel spelen met hem. Onderweg keek ik soms naar buiten, en zag het gebruikelijke snelweg-uitzicht langszoeven. Toen we het spel speelden vloog de tijd weer voorbij, want voordat we het wisten waren we al in Frankfrijk! Nou ja, we moesten ook nog helemaal langs Parijs, dus we waren pas 1 derde opweg (denk ik). De reis duurde niet voor niets 8 uur!

Toen ik en Jerry honger kregen gingen we lekker stoppen bij een rustplaats. We gingen daar naar de gore openbare toiletten (!) en ook aten we wat voor lunch. We bleven daar een minuut of 15 en gingen daarna weer de snelweg op. Wat frisse lucht doet je goed!

Nadat ik weer in slaap was gedommeld, werd ik weer wakker en hoorde overal getoeter. We waren in Parijs! Nou ja, de file in Parijs dan! Want het verkeer zat vast! Ik keek om me heen en zag, achter een hoog hek, de gebruikelijke Parijs-gebouwen met een luxe, oude sfeer en wat flats. Ik deed niet echt iets en keek naar buiten. Toen we over de Seine reden zag ik veel industrietereinen en ook de gebruikelijke, hoge gebouwen van het dagelijkse stadsleven, zoals een bios en wat kantoorgebouwen. Maar nadat we weer door de file waren kwam er weer het snelweg-uitzicht en was er weer niets te doen. Jeej!

Nadat we weer een uurtje of 3 hadden gereden rustten we weer, aten wat, gingen naar het toilet en toen reden we in een keer door tot Poitiers. Ik was natuurlijk weer in slaap gevallen, maar toen ik wakker werd, waren we al van de snelweg af en reden we op een provinciale weg. Het werd al langzaam donker, en na niet lang kwamen we in benauwde straatjes terecht. Het leek wel een doolhof, bestaand uit smalle, kleine een klein beetje afkleurende gebouwen in de Franse stijl, sommige met uitstekende gevels. Ze hadden allemaal een beige kleur, en vormden knusse straten, waar, als het daglicht was, ik wel zou willen wandelen. Maar ik was toen we moe, en keek niet echt goed rond.

Na een straat of 3 te hebben uitgereden, kwamen we dan aan bij ons apprtement: Het Maison Liberty House complex, wat bestaat uit kleine maar knusse appartementen. Eerst parkeerde mijn vader natuurlijk even op de straat, bekeek even waar het was en konden we de koffers inladen. Inladen maar! Terwijl we naar ons appartement liepen, dat op de hoogste verdieping lag, zag ik dat het complex een heel oude, klassieke sfeer had, wat leek op een typisch Frans paleis. Maar toen we aankwamen in ons appartement, was het heel luxe en had het veel moderne snufjes. Wat een fijne plek!

We laadden alles in, maakten de plek even van onszelf, en rustten even uit. Ook was de TV heel handing. Nou ja, nadat we een minuut of 20 hadden uitgerust, gingen we lekker naar buiten, opzoek naar een restaurant. Net zoals in Quedlinburg moesten we heel lang lopen door de kleine straatjes vol met Beige huisjes. We waren in het centrum. Poitiers was niet heel groot, dus we konden in 15 minuten met gemak rond de hele stad lopen. Overal waren typische beige huisjes met zwarte daken. Hier en daar waren wat mensen of een restaurant, maar ze hadden geen Engelse menu's! Jammer!

We kwamen onderweg wel een verlichte kerst-beer of edelhert tegen, waar we leuke foto's maakten. En zo liepen we door de stad. We zagen een paleis, het Palais des ducs d'Aquitaine, een Frans paleis met de Atheense stijl. We liepen verder, stopten even langs een Carrefour Express, en kwamen daarna de Notre Dame van Poiteirs tegen; Église Notre-Dame la Grande. Het was natuurlijk donker, maar ik zag goed dat deze kerk gebouwd was VOOR de gotische stijl. Het had grote, witte stenen en niet te gedetailleerde standbeelden, wat een fijne sfeer aangaf.

Hierna liepen we weer verder, nu echt opzoek naar een restaurant. We hadden een heel rondje gelopen, maar konden niets vinden, behalve een pizzawinkel waar je alleen take-away kon bestellen. Dus deden we dat, liepen 100 meter terug naar ons appartement en genoten van een heerlijke pizza. Heerlijk!

Wat een fijne dag was het! Lekker een lange autorit, beloond met een fijn appartement en een lekkere pizza!
Een fijne start van deze reis!
Tot de volgende blog!