Op een zonnige dag lekker veel plekken bezoeken met vrienden!

Dag 8, Auxerre-Chablis, Chablis-Aire des Clos, Aire des Clos-Noyers, Noyers-Auxerre:

Vandaag werd ik wakker met een heel vermoeiend gevoel, ik was de vorige avond (alweer?) heel lang opgebleven. Ja, ik besteed veel tijd aan mijn blog! Ik bleef nog wat langer in bed liggen en stond uiteindelijk op omdat ik niet met een één of andere gek van een Jerry wil samen zijn die doet alsof hij mijn 'oma' is. Ik liep naar boven voor ontbijt, en daarna gingen we het huis uit, en ik met een niet te beschrijven gevoel. Vandaag zouden we met degenen waarmee we gister hadden gegeten eropuit gaan! Nou, ik weet niet of ik dat leuk vind of niet, want ze wonen bij ons (in Nederland) in de buurt, maar ach ja, voorlopig hoefe ik ze nog niet te zien, want we zouden elkaar ontmoeten bij de eerste plek waar we naartoe zouden gaan; Chablis, een dorp dat bekend staat om zijn wijn. 

Ik stapte de auto in en at een L'Anis op, we zouden de dochter van het gezin de 'Rosé' smaak geven van de L'Anis de Flavigny (Ja! We zijn nog steeds in de ban van die snoepjes!). Toen we de rotonde opreden zag ik een wegwijzer met daarop staan 'Chablis 18', dus nog 18 kilometer te gaan, vergeleken met de andere plekken waar we naartoe zijn gegaan, telt Chablis nog als eentje dichtbij! Onderweg, toen we er bijna waren (Ja, eindelijk sliep ik niet!) zag ik een bord met druiven en een fles wijn, had verschijnlijk met de wijn van het dorp te maken had. Toen we voor een restaurant aankwamen, zagen we de auto van het andere gezin, we kenden de dochter, maar die wou haar naam niet zeggen, maar toen kwam natuurlijk Jerry, 'De redder in nood' die haar Mevrouw Kukkelhaan noemde... Oké, ik zou haar de rest van de blog niet zo noemen. Jerry begon al meteen grappig te doen (Net als gisteravond, trouwens...) maar ik gaf haar de snoepjes. Ze nam ze aan en zei zachtjes 'Dankjewel', ik weet niet wat dat op sloeg, maar oké. We (Alle 8 personen, het andere gezin had ook een baby) hadden wel wat geluk! Anders had de Information de Tourisme niet recht tegenover ons gestaan! Ik, mijn vader, en de moeder van het andere gezin, gingen het gebouw in, daar was een mevrouw, en die gaf ons de map en de tips voor de beste plekken om te bekijken. Wij zouden maar één klein stukje bezoeken van de stad, maar we konden toch beter maar een map nemen; je weet maar nooit! Toen we de route hadden gingen we ieders auto weer in, en reden we naar een parkeerplaats. Toen we bij de parkeerplaats waren (Dat duurde letterlijk 1 minuut) stapten we uit en gingen opweg. We liepen eerst langs een paar straatjes, met natuurlijk ook de Half-Hout Huizen... Toen kwamen we aan bij een grote villa/paleis, genaamd Chateau Long-Depaquit, en daar stond een bordje met 'Wine Cave', dat betekent dus een wijnkelder! We kwamen in een gebouw naast het paleis. De mevrouw die daar werkte zei dat we erin mochten komen, maar dat dat later moest, want ze gingen bijna pauze nemen. Ik vind die openingstijden van de Franken nog steeds niet oké, van 9:00 tot 12:30, en daarna van 14:00 tot 18:00, en trouwens, het was toen nog maar 11:40, maar die mevrouw zei dat je meer tijd nodig had om die tour af te maken, maar dat we wel wijn konden proeven, ja, dat wou dus niemand, behalve mijn vader. 

Dus terwijl mijn vader binnen zat te treuzelen, waren ik, Jerry, de dochter van het andere gezin (vanaf nu noem ik haar onze 'vriendin') en de baby van het andere gezin te spelen; Tik de baby, ja, 'Superleuk'. Nadat mijn vader eindelijk klaar was liepen we verder, we zouden niet om 14:00 nog een keer terug gaan naar die plek! We gingen gewoon verder! Toen kwamen we bij een winkel van de bier van Régnard, dat merk ken ik (natuurlijk!) niet, maar mijn vader (de wijnkenner, blijkbaar) wou binnen kijken. Binnen zagen we wijntonnen, druivenpersen en wijnkratten, en echte bierplek! Ik zag ook een hoge muur, opgestapeld, en gemaakt van... wijnflessen, en hoogstwaarschijnlijk vol. Dát vind ik pas eng! Na eventjes kijken ging de rest naar buiten terwijl mijn vader nog binnen zat te kijken naar de bier, wij gingen tikkertje spelen, en toen mijn vader eindelíjk naar buiten kwam, liepen we verder. 

We keken nog heel eventjes rond, toen we nog een bordje zagen met 'Wine Cave', daar gingen we ook eventjes kijken, de deur stond gewoon open, dus hij zou dus openbaar moeten zijn! Dus gingen we erin, het leek wel een echte bierkelder, alleen was dat een onderdeel van een restaurant waar je kon eten en waar je bier kon kopen. Maar tóch had ik het gevoel dat dat vroeger anders geweest zou zijn... Nadat we eruit kwamen, liepen we nog een eindje verder door de gezellige straatjes, gevuld met Half-Hout Huizen en inspirerende huizen. We zagen torens in de verte en gingen de rivier Ru de Vaucharme langs de kant bekijken, en je raad nooit wat zich aan de onderkant van een brug bevindde, ijspegels! Dat was bewonderen en foto's maken! Na nog een eindje lopen, kwamen we aan bij het gemeentehuis, dat ook prachtig versierd was. Maar toen de baby moe was geworden, maakten we klaar voor de terugkeer naar de auto (Ja, met anderen kunnen we niet zoveel zien, jammer!). We liepen via dezelfde weg waarmee we gekomen waren terug, ik vond het jammer, maar had toch genoten van de trip en de sfeer van het centrum van Chablis. Toen we bij de parkeerplaats aankwamen, stuurde mijn vader de postcode en plek door aan de anderen en we vertrokken, en weet je waarnaartoe?:

De druivenvelden van Chablis! We reden eerst dus nog op een normaal weggetje, maar toen we één bocht draaide, reden we recht een berg op! Met om ons heen druivenvelden, helemaal tot de verte! Met bij sommige velden tractors aan het werk, en bij sommige velden pikkende vogels, was deze plek zó mooi! We stopten halverwege de berg en maakten foto's, terwijl de baby naar de tractor die naast ons aan et werk was keek. Het is echt een bewonderende plek! Met velden die helemaal uitstrekte tot de verte, het centrum van Chablis in de verte en andere weilanden in de verte... Allemaal om naar te kijken! Wow, Wow, Wow! Als de Franken dit elke dag zien, zijn ze dan gewend aan dit? Één ding is zeker: Ik raak nooit gewend aan dit uitzicht. 

Na het bewonderen van de mooie velden reden we helemaal de berg op en af het bos daarboven in, en keerden daarna bergafwaarts de heuvel/berg af. Woehoe! Lekker met raam open en zo, zo hoort vakantie te zijn! We reden meteen door naar de volgende bestemming: Het kleine dorpje Noyers, ik vond het vreemd dat de anderen een andere afslag namen dan ons... Maar wij gingen gewoon als een razende naar de volgende bestemming, en deze keer sliep ik wel... (Sorry). Toen ik wakker werd, waren we er, de parkeerplaats van het museum van Noyers. Daar wachten we zo'n 30 minuten totdat de anderen er waren... Waar waren jullie? Ze legden ons uit dat ze niet Google Maps gebruikten, en dat ze weg verderop aan het repareren waren. Nadat mijn vader het ze had uitgelegd, gingen we lunchen. We aten broodjes, croissants enz. Heerlijk! Nadat we klaar waren met de lunch, bezochten we een kerk genaamd Presbytére, ik weet het, een gekke naam voor een kerk maar... Toen we verder gingen, zagen we een Office du Tourisme, en we keken heel eventjes. We kregen een map en en looproute, en gingen verder lopen. Onze eerste bestemming was een poort; de Porte Peinte, maar toen hadden we weer gedoe met WC's en zo, dus we wachtten eventjes tot iedereen waar erbij was. Toen liepen we verder, wat wij vooral wouden zien waren de torens van Noyers, maar toen gingen Jerry en de vriendin Anne-Maria Koekoek spelen, en ik werd gemengd in de situatie. Toen we bij de tweede plek aankwamen; een van de torens: Promenade des Fossés, zagen we in de verte meer torens, maar liefst 9! Wij zagen ze niet echt, want zij zaten dus... te spelen. Bij het einde van de straat, toen we langs alle 9 torens waren gegaan, liepen we verder, de stad in. In de stad was allemaal decoratie, putten gevuld met bloemen, plantenbakken, enz. Deze mensen hielden wel van schoon! 

En ook hier waren natuurlijk Half-Hout Huizen! Maar deze waren een beetje anders, met alleen rechte strepen. Héhé, eindelijk een stad die zelf huizen bedenkt (een soort van)! Nadat we half van deze stad hadden bewandeld, door de gezellige, mooi gedecoreerde straten, keerden we terug naar de auto, en je raad nooit wat we daarna gingen doen, ja... We gingen eindelijk onze woonplek bewandelen! In de auto viel ik al snel in slaap, maar ik voelde wel de schommelige wegen van de snelweg. Toen ik wakker werd, waren we bij een parkeerplaats bij de rivier Yonne, bij de burg Passerelle de la Liberté. Toen wist ik het weer! We zouden nog een stukje van Auxerre bewandelen! We zouden zoeken naar een Office de Tourisme, maar toen we de brug overstaken, hoorde er een bureau te zijn, maar die was verhuisd, dus gingen we opzoek naar het Office du Tourisme. Onderweg, door de smalle heuvelachtige straatjes van Auxerre, liepen we langs een kathedraal; de St. Etienne. Die was echt groot! Vanaf de brug kon je hem al zien! Maar we hadden haast! Want anders zou het bureau al dicht zijn! Maar toen we aankwamen bij de plek, zagen we dat hij nog open was. Een mevrouw bood ons een gids aan, voor 2 euro, nog oké, en liet ons ook de beste looproutes zien. Maar we konden niet een 3% van de route bewandelen, omdat Jerry en de vriendin per se honger hadden. Dus we gingen naar ene restaurant, maar... We moesten wel lopend daar naartoe, en ik was de gids... Oh nee! Ik leidde hen gelukkig de goede kant op, naar de Pont Paul-Bert, ook een grote brug. En daar kwamen we aan, het restaurant waar we ook gister hadden gegeten! We hadden echt gesmikkeld!

Wat een avontuur was het hé? Zoveel plekken! En ook nog eens met andere mensen, en ook een leuk einde van de dag!

Tot de volgende Blog!