Muscat: rijk en traditioneel!

Dag 8, Muscat:

Vandaag was dan 31 dec, de laatste dag van het jaar! En op deze laatste dag, zouden we meteen een nieuw land bezoeken: Oman! We gingen dan ook meteen de prachtige hoofdstad van dit land bezoeken: Muscat, waar de Costa Smeralda vandaag ook aan zou leggen! We zouden de hoogtepunten van Muscat bekijken, en later in de avond nieuwjaarsdag vieren! Dus laten we opweg gaan, om deze verborgen parel van het Midden-Oosten te bezoeken!

'S ochtends, rond 8.00, legde de Costa Smeralda aan langs de kade van de haven in Muscat. Ik zag niet echt veel van de intocht (vanwege mijn slaap), maar mijn vader ging wel naar buiten om de intoch te bekijken. Uiteindelijk stond ik ook rond 8.10 op, en vertrokken we vanuit de cabine naar het buffet, dat blijkbaar te vol zat! Dus gingen we naar het restaurant waar wij normaal avondaten: Il Meneghino. Daar aten we een lekker en toch wat luxer ontbijt, terwijl we door de ramen van het restaurant stiekem gluurde naar het uitzicht, dat nu nog oranje was vanwege de (nog) opkomende zon. We zagen door de ramen een ander schip in de haven liggen, met mooie patronen op de boeg, en zagen ook de lege kade waar ons schip aan lag.

Na het ontbijt gingen we nog even naar de cabine, voordat we ons klaarmaakten om richting de uitgang van het schip (dek 3) te gaan. We kwamen, aan, lieten onze Costakaarten scannen, en zo zetten we officieel voet in Muscat, Oman! Mijn eerste indruk was dat het land een soort... beetje achterliep. De haven zelf was prima, met enkele blokkades achter de kade van de Smeralda. Via een shuttlebus (wij gingen met een oudere) kwamen we de haven uit. De lucht was nu nog wel mooi; een mengsel tussen lichtblauw en oranje, wat de boel ook een beetje opfleurde.

Nou ja, eenmaal buiten de poort van de haven waren er allerlei mensen die ons een taxi aanbiedden. We negeerden ze, en liepen via een parkeerplaats naar een wit gebouw met een vloeiend dak, dat blijkbaar een vissenmarkt was. Daarachter had je wel prachtig uitzicht! Het uitzicht was een haventje tussen de bergen: voor ons zagen we een groot, gouden jacht, met daarachter bergen, niet zo hoog, wel steil en passend bij het landschap. Het water was helder en donkerblauw, en ook zwommen er zeemeeuwen in. De inmiddels blauw geworden lucht liet sterke zonnestralen door, en daardoor zag het landschap er mooi uit.

Ook al was de eerste indruk van die land minder, schijn bedriegt. Oman is een rijk land, dat cultuur en traditie heel belangijk vindt. Dat is ook de reden waarom je in Oman (bijna) nooit hoge gebouwen zult zien. Ze slopen hun gebouwen niet, zoals Dubai bijvoorbeeld. Zij laten het staan voor de traditie, wat ook best wel respectvol is.

In de buurt van een restaurant en een parkeerplaats, die allebei in een soort midden-oostachtige stijl (moskee achtig, met bogen en torentjes) en in het beige waren gebouwd (typisch iets voor Oman) riepen we een taxi, die ons bracht naar de officiële eerste bestemming van de dag: de "Grand Mosque", of "Geweldige/Belangrijkste Moskee". Deze moskee was beroemd, en ook groot (ze hadden zelfs het 's werelds grootste tapijt)! Nou ja, tijdens de taxirit kreeg ik ook een verdere indruk van Oman; het landschap leek wel iets op dat van Dubai, met sproeiers en bomen, bloemen en ook mooie lantaarnpalen! Maar de hoge gebouwen en de luxe miste wel, maar dat is de "stijl" van Oman!

Na een rit van 20 kilometer kwamen we aan, precies vóór de grote moskee van Oman. Vanaf daar konden we niet heel veel van de moskee zien, maar we zagen wel de tuinen, en die waren PRACHTIG! Ze leken wel op die van een Europees paleis!; allerlei rijen van bloemen, bomen heggen, en hier waren zelfs sproeiers! Alles zag er prachtig, zonnig en tropisch uit! Op de achtergrond was een buitenste muur van de moskee te zien, met kenmerkende bogen en ook kleine details. Daarboven was een toren te zien, met meerdere lagen en meerdere ramen, allemaal in het beige. En dit allemaal voor een moskee!

Nou ja, nu was het tijd om de moskee zelf in te gaan! We liepen een stukje langs een muur die ongeveer hetzelfde uiterlijk had als de muren in de tuinen, en kwamen uiteindelijk terech in een superdrukke wachtij. Of wachtrij? Het was meer een groepje mensen! Er was geen duidelijke rij, en in een kleine ruimte zaten mensen opgeperst tegen elkaar, wachtend tot hun beurt om de poorten van de moskee te betreden, en ook wij dus. Nou ja, nadat we misschien wel 20 minuten in de drukke wachtrij hadden gestaan, was het onze beurt om eindelijk de poorten te betreden, alleen... mijn moeder had een t-shirt aan, en vrouwen werden streng gecontroleerd (het is wel een moskee hé), dus zij mocht niet binnenkomen. Alleen mijn vader, Jerry en ik, dus!

Eenmaal door de poort werden we begroet door een mooie tuin, lijkend op die van een paleis (net zoals de zijzijde van de moskee). Er waren fonteinen, waterstromen, bloemen en bomen, allemaal in patronen. Verderop, achter het tuintje, bevonden zich de echte gebouwen, waar wij zo ongeveer meteen naartoe liepen. Deze gebouwen leken alsof ze van glad marmer waren, en dan ook het hele gebied (ook de vloer). Op de vloer waren patronen van stenen, en de gebouwen waren voornamelijk kaal, maar ze hadden wel grote, typische bogen, en ook hadden ze ribbeltjes aan de bovenzijde.

Deze sectie, achter het tuintje, bestond ongeveer uit 2 belangrijke gebouwen; een kleine bidzaal, en de grote, met een dome. De eerste konden we wel bezoeken, we hoeften alleen onze schoenen uit te doen. Binnenin zagen we een houten dak waar mooi versierde kroonluchters aan hingen, en achterin de zaal waren deuren, en deze deuren hadden mooie patronen, zoals bloemen, erin gekerfd. Ook de muren waren mooi, elk met een vierkant vol met patronen, en het was zelfs ingegebeiteld! In zulke kleine details! Prachtig! In de zaal waren er ook gewoon mensen aan het bidden op een groot tapijt, dus we mochten niet door de hele ruimte lopen.

Nadat we de kleine bidzaal hadden afgekeken was het nu tijd voor de grote, beroemde. We liepen langs het gebouw heen, totdat we aankwamen bij het grote gebouw met de dome en de torens, alleen... we kwamen erachter dat het rond 11.21 al gesloten werd, terwijl het normaal pas om 12.00 sloot! Helaas, we konden nu deze zaal niet bekijken. Jammer! Nadat we hier dus nog wat rondkeken (vooral aan de buitenkant van het gebouw) bekeken we snel nog de rest van het terrein (dat ook ging sluiten). Uiteindelijk liepen we via de uitgang het terrein van de moskee uit, en vonden we mijn moeder die buiten zat te wachten. Wel een mooie moskee dus, alleen het systeem regelen had beter gekund!

Voor onze volgende destinatie hadden we weer een taxi geroepen, die ons spoedig bracht naar het Koninklijke Operahuis van Muscat! Een gebouw dat er van buiten eigenlijk best kaal uitzag, met vele lagen gebouwen, die allemaal wit waren! Het gebouw had platte daken, en als ramen had het grote bogen. Het leek wel een doodnormaal, wit gebouw, en eigenlijk kon je alleen zien dat het een operahuis was door de grootte van het gebouw en het bordje op de ingang van het gebouw. Toen we aankwamen keken we wat rond op het best wel grote plein vóór het operahuis, totdat we naar binnen liepen.

Daar werden we begroet met een grote zaal, dat klassiek modern was. Op het dak, dat eigenlijk gewoon uit een paar balken bestond, waren er traditionele patronen uit Muscat getekend. De hele zaal was geel-achtig, en had wel felle verlichting. Ook was er een tafel in het midden, met een bloemachtig, interessant patroon.

Toen wij binnen liepen moesten we een veiligheidscheck doorgaan, voordat we in de zaal terecht kwamen. Terwijl mijn vader tickets ging kopen, keken mijn moeder, Jerry en ik wat rond, totdat we dan echt konden beginnen met ons avontuur in het operahuis! We liepen een glazen deur door, totdat we dan in de (echte) ontvangshal kwamen! En die was groot én prachtig! Grote witte muren die zich uitstrekten tot het hoge plafond, gevuld met grote bogen die dan gevuld waren met houten muren, waar je doorheen kon kijken. In de bogen van de muren waren er ook patronen in groen en rood getekend, en het hout leek op een soort échte muur van buiten. Deze muren leidden tot het prachtige, houten plafond, dat veel sierlijke, felle lichten had, gecombineerd met gouden versieringen op het hout, wat het echt een klassieke sfeer gaf. Een pracht!

In de zaal waren ook enkele trappen, en één grote trap met een rode loper, waar wij natuurlijk een foto maakten! Na de foto liepen we achter de grote trap door, naar een muur waar klassieke instrumenten waren opgehangen, totdat we dan uiteindelijk de ingang tot het auditorium bereikten. Daar zagen we dan het GROTE auditorium! Een grote zaal, met houten muren en prachtige klassieke versiering. De VIP-lounges bevatten houten balkonnen, met een laagje wit eroverheen. Het plafond was ongeveer in dezelfde stijl als de ontvangstzaal. met hout en gouden versieringen. Deze stijl leidde helemaal tot de stoelen van het normale publiek, die knalrood waren.

Tijdens ons bezoek was er een soort schoonmaak (?) bezig, waardoor het toneel er grijs uitzag, totaal anders van dit klassieke deel van het auditorium dus. Nou ja, nadat we deze zaal hadden bewonderd was onze tour al afgelopen! Dat was best snel! We gingen nog even naar het toilet, voordat we het gebouw uit liepen en aan het plein van de hoofdingang van het gebouw kwamen, waar we het gebouw nog beter konden bekijken. Het gebouw zag er nog steeds best wel blank uit, alleen was het nu wat ruimer, mede mogelijk gemaakt door het grote plein. Je kon wel deze hoofdingang onderscheidden van de andere delen van het gebouw.

Na het operahuis liepen we nu richting een strand, terwijl we genoten van de straten van Muscat, vol witte gebouwen, mooi versierde bloemen, de hele stad leek wel een park! Uiteindelijk kwamen we aan bij het strand, waar we de uigestrekte oceaan zagen en bewonderden, en wat met zand klierden, totdat we met de taxi naar een van de laatste bestemmingen van de dag gingen: het Koninklijk Paleis van Muscat! We riepen een taxi, en kwamen uiteindelijk aan.

Toen we eenmaal aankwamen waren we bij een soort voorpaleis, met een rode vloer, en om ons heen een beige-wit gebouw. We liepen vooruit, en kwamen toen in een gebied dat leek op een straatpark. met bomen, lantaarnpalen en bloemen, die er verzoorgd uitzagen. Langs dat parkje was dan het het tot het paleis (waar de sultan van Oman NU niet woont). Het hek was zwart-goud, met een groot, gouden logo van de sultan (?), en het gebouw was ook best mooi!

Het gebouw leek moderner, met een plat dak en tropische kleuren als torqouise, geel en wit, maar het had wel de kenmerkende bogen! Er is hier niet echt veel te zeggen, gewoon... een gebouw.

Hierna liepen we verder tot een grasveldje, waar we rustten, totdat we verder liepen naar een kasteel (en de andere kant van het paleis). Het kasteel was op een best unieke plaats: in een berg, in een stad! Wij zouden het niet beklimmen, maar we bewonderden wel de muren en de torens, die best onopmerkelijk waren in de berg. Ook zagen we via een andere poort de andere kant van het paleis, en hadden we vanaf daar ook uitzicht op de bergen: grote, flauwe bergen, omringd door de mooie blauwe zee en de blauw lucht. Prachtig!

Hierna bestelden we een taxi tot in de buurt van de cruiseterminal, waar we nog zouden lopen. Vanaf daar hadden we mooi uitzicht op het strand (vol met kruizen), de bergen en de Costa Smeralda en het andere cruiseschip! We liepen wat langs deze mooie kade, tot we aankwamen bij de Matrah Souq, een soort verkoopmarkt, waar we wat aten, voordat een vriend van mijn vader ons op zou halen met zijn auto(ja, International Connections!).

Ik, mijn moeder en Jerry keken nog wat rond in de souq, totdat de vriend van mijn vader ons bracht naar de cruiseterminal terwijl hij en mijn vader nog wat rond zouden kijken. We (mijn moeder, Jerry en ik) gingen weer met de shuttlebus naar de Costa Smeralda, waar Jerry en ik meteen gingen zwemmen. Rond 18.30 kwamen we terug om avond te gaan eten, en die avond keken we nog een show over de liedjes van Madonna, en vierden we het nieuew jaar op een gigantisch feest aan de achterkant van het schip! Gelukkig nieuwjaar! Er waren zoveel mensen, er was zoveel muziek en lawaai! Op een groot scherm telden ze af, en richtten ze de camera op verschillende mensen in het publiek (voor opwinding)!

Wat een dag! We hebben op de laatste dag van het jaar nog een nieuw, prachtig land bezocht, en hebben op een gave manier het jaar beëindigd!

Tot de volgende blog!