Istanbul; de poort tussen het westen en oosten...

Dag 5, Istanbul:

Vandaag is een van de belangrijkste dagen voor onze cruise! De parel van het oosten, de poort tussen Europa en Azië… vandaag zouden we gaan naar Istanbul in Turkije! De voormalige hoofdstad van het Ottomaanse Rijk en het Byzantijnse Rijk schijnt nog steeds als een parel, vol met cultuur geschiedenis en schoonheid. Laten we vandaag dan deze geweldige stad gaan bezoeken met de Costa Fortuna!

Ik stond heel erg vroeg in de ochtend op, niet mijn tanden gepoetst, niet omgekleed, gewoon om 6.00 uit bed. Dat deed ik omdat ik de invaart naar de haven van Istanbul niet wilde missen! Deze invaart staat al jaren bekend om haar schoonheid en sfeer, met de zon hangend in de oranje lucht. Natuurlijk wilde ik dat dan niet missen! Dus gingen mijn vader en ik (Jerry en mijn moeder gingen niet) naar deck 11, om de zonopkomst en de invaart te bekijken.

Toen we de lift uitstapten en dan uiteindelijk buiten waren verblindde de felle zon meteen mijn ogen. Toen het weer een beetje opklaarde zag ik het dan. Een Oriënt-achtige sfeer hing rond in de lucht, door de zon die door een gordijn van oranje scheen. Hierdoor kleurden de vele gebouwen en de skyline van Istanbul zwart. Ik zag dat het schip nu aan het omdraaien was, om te parkeren bij de cruiseterminal van Galata. Ik en mijn vader liepen wat rond op het dek. De dag was nog aan het starten; de strandbedden werden uitgeklapt door de crew, de grond was nat (van de dauw) en een koude wind hing door de lucht.

Maar het uitzicht was niet te verslaan; ik zag de vele gebouwen van Istanbul, zich stapelend op de lichte bergen waarop de stad gebouwd was. Ik zag een grote alleenstaande toren ergens in de verte en ook zag ik vele moskeeën. De grote ronde daken ("domes") en de vele puntige torens van de moskeeën staken boven de andere gebouwen aan. Ook zag ik een grote brug waar al vele auto's op reden (deze brug bleek Europa met Azië te verbinden) en ook zag ik aan de andere kant de zee, de wijde blauwe zee. Wat mooi zeg! Dit uitzicht was het waard om voor op te staan!

Nadat ik deze heerlijke sfeer had ervaren (de ochtendsfeer) begon de oranje lucht op te lossen en werd de lucht weer blauw. Ik en mijn vader gingen naar beneden om lekker de ochtend af te ronden, door lekker om te kleden, tanden te poetsen en uiteindelijk gingen we met z'n allen door de gangen naar het buffet. Deze keer (omdat het nog vroeg was) konden we makkelijk een plek vinden bij het buffet, een mooie plek met mooi uitzicht! Terwijl we aan het eten waren zagen we de open zee en de bergen die een soort poort vormden voor de zee. Ook zagen we een ander cruiseschip aankomen, Mein Schiff 5, die wij ook hadden gezien in Kiel (de zomervakantie 2023 met de Costa Firenze)! Toevallig!

Nou ja, we aten een lekker ontbijt bij het buffet, voordat we daarna eerst naar onze cabine gingen om alles voor te bereiden voor de dag, we zouden namelijk veel gaan lopen in Istanbul! Dus nadat we uiteindelijk alles hadden konden we dan eindelijk van boord, de eerste keer in 2 dagen! We gingen weer naar Deck 0, scanden onze Costa Kaarten en toen waren we dan op de Cruise Terminal van Galata! Maar we moesten we nog een stuk lopen langs de kade voordat we dan ondergronds (via een trapje) gingen, en toen kwamen we aan in een van de modernste gebouwen die ik ooit heb gezien!

Op de muren bevonden zich patronen die het gebouw een modern gevoel gaven, de zuilen waren grijs en leken heel soepel geplaatst te zijn. Overal waren neon-lichten en overal hingen ook borden zoals "Luggage-Claim" en "Passport Control". Net een vliegveld; de cruiseterminal van Galata! Nou ja, we liepen het moderne gebouw af totdat we via een paar roltrappen naar beneden en weer naar boven moesten. Terwijl de moderne stijl aanhield moesten we nu door "Passport-Control", waar we onze tijdelijk cruise-visums konden scannen. En toen waren we dan officieel in Turkije!

We kwamen via een roltrap boven in een soort vertrekhal, op een bord stonden de schepen die er vandaag waren: de Costa Fortuna, de Mein Schiff 5 en de MSC Splendida, (de Splendida was ook in Athene toen wij vertrokken met de Costa Fortuna). Nou ja, de vertrekhal was ook modern en heeft ook een Tourist Information. Hier kregen we een map van het touristische gedeelte van de stad en gingen we via een modern straatje (moderne gebouwen die naast ons omhoog rezen) de terminal uit. Ook was er een kat aan het chillen; in Turkije vinden ze katten belangrijk, ze zijn niet eng of vies, ze horen bij het dagelijks leven. Overal in Istanbul vind je katten, en niemand is bang voor ze; cool!

Nou ja, eenmaal op de drukke straat merkte ik de sfeer op. Tegenover ons was een heuvel met een parkje en bomen. Daarnaast was een drukke straat met grijze gebouwen en een tramstation. Links van ons was een stukje straat met een moskee daarachter (een van de velen) en rechts van ons vervolgde de straat langs de kade. Overal waren mensen, katten of voertuigen, het was super druk! Net als China!

We liepen lekker door de drukke straten, langs alle mensen en gebouwen, totdat we uiteindelijk een moskee tegenkwamen. Dit was een van de kleinere moskeeën in Istanbul. Deze moskee was grotendeels grijs, had een groot rond dak en had 2 punttorens. Langs de bogen bij de ingang waren in het Arabisch gouden letters/teksten geverfd. Er was ook een oude man wie ons bood om binnen te komen, maar dat deden we (liever) niet.

Nadat we de moskee uit gingen zagen we meteen aan de overkant nog een grotere moskee! Deze moskee had een super groot rond dak en kleine rondjes aan de zijkanten van het grote dak. Deze had 6 torens en donkergrijze daken. Het was meer in de verte, dus ik zag het niet zo goed, maar het zag er wel indrukwekkend uit! Nu gingen we verder: we liepen de straat af tot bij een splitsing, waarna we verder liepen in een straatje met gekleurde gebouwen: geel, rood en beige, dit soort gebouwen. De gebouwen hadden ook allerlei functies zoals banken, winkels of zelfs universiteiten.

Maar de stoep was super klein in deze straat, dus de vele auto's moesten uitwijken voor ons, wat ook best eng was! Hierna kwamen we uiteindelijk aan bij de kade van de Bosphorus, het watergebied dat Europa van Azië scheidt. We gingen aan de kade zitten en genoten van het uitzicht. Het (nogal) heldere water kletste tegen de rand terwijl de geluiden van het drukke verkeer zich op de achtergrond speelden. Enkele boten zaten gedokt aan de kade, en op het water zelf vaarden ook een paar veerboten. In de verte, aan de overkant van de rivier, zagen we 2 moskeeën uitsteken en ook nog een stuk gebergte met een Turkse vlag. Ook waren er natuurlijk de ordinaire gebouwen, zich verspreidend tot de horizon.

Nou ja, na een tijdje ging mijn vader kijken naar de prijzen voor het OV in Istanbul, dus ging hij even weg terwijl wij bleven genieten van het Turkse uitzicht. Toen hij terugkwam zei hij dat hij een Istanbul Unlimited Card kon kopen voor 450 Lira (of 15 EUR). Dus liepen we langs de kade, waar aan de kant veel seafood-restaurants waren, naar het veerbootstation (ja, zoiets bestaat echt in Istanbul!), en daar probeerde hij het te kopen, maar hij bleek zijn credit card nodig te hebben, die nog op het schip lag! Dus terwijl ik, Jerry en mijn moeder ons voor bijna 40 minuten zaten te vervelen en naar Mein Schiff 5 zaten te kijken, kwam mijn vader uiteindelijk terug (hij heeft zijn credit card gehaald).

En nu konden we dan eindelijk lekker opweg om Istanbul te ontdekken, maar niet zo snel… want de ticket stations werkten bij dit station niet, dus moesten we weer naar het tramstation! Toen we, nadat we door een drukke tunnel en langs vele kraampjes waren gelopen konden we uiteindelijk de pass kopen bij het tramstation en konden we meteen aan boord van de tram. Er waren SUPERVEEL mensen, dus ik kon echt niets zien, behalve dat we de brug overgingen en tussen veel verkeer reden. En toen we uitstapten… bevonden we ons opeens naast een groot park in een knus straatje! Nou, dat was goed geregeld!

Nou ja, nu tijd om echt te gaan ontdekken! We liepen het knusse straatje af totdat we een soort torentje (net zoals die van de premier in Nederland) tegenkwamen. Dit torentje was van de Sultan, gebouwd zodat hij evenementen beter kon zien. Dit torentje was meer in een moskee-stijl gebouwd, met grijze stenen en een soort bruine balken erdoorheen. Ook waren er gouden letters geschilderd op het gebouw. Dit gebouw behoort tot een collectie UNESCO Werelderfgoedgebouwen in Istanbul, waaronder de grote Sofia-Moskee. Nou ja, nu lekker verder.

We kwamen terecht in een supergroot park, waar overal superhoge bomen groeiden. Af en toe, tussen de grote bomen bevond zich een bloemenperkje of een bosje. Het park had een geweldige sfeer, de bomen gaven ons schaduw van de zon en het was heerlijk! Ook had ik er WiFi, wat ook geweldig was! Er was een klein vijvertje met een bruggetje en watersproeiers, een standbeeld en ook nog een lang pad. Maar dat liepen wij niet af, wij gingen aan de zijkant van het park, op een stenen pad, naar een soort paleisgoed.

Door een oude straat, tussen de oude stenen gebouwen (waarvan sommige al ruïnes waren), kwamen we aan bij een museum. Deze had de stijl van een soort paleis, met een pasteloranje muur en wit/geelachtige zuilen. Ook was een groot deel van het museum onder restauratie of gesloten. Nou ja, we waren toch niet van plan om erin te gaan. We liepen verder, totdat we nog een deel van een park tegenkwamen. Dit bestond uit grasveld en bomen, met hier en daar een georganiseerd bloemperkje. Deze tuin leidde tot het kasteel, waarvan alleen de muren beschikbaar waren (de poorten waren bedekt met steigers). Het was een best simpele dikke stenen muur, hier en daar zat er een rood dakje op het muur, of er waren schietgleuven in de muren. De poort zelf bestond uit een verhoging van de muur (waar schietgleuven in zaten) met 2 spitstorens, die leken op uitgebreide versies van die op een moskee.

In dit kasteel gingen we ook niet, maar we gingen wel de andere kant op, naar een veel belangrijkere plek: de Sofia-Moskee! Deze moskee was eerst een belangrijke katholieke kerk in Constantinopel, totdat het een van de belangrijkste moskeeën van het land werd, doordat het in een moskee werd veranderd. Nou ja, we kwamen ook langs een andere moskee, eentje die geen torens had, maar wel muren van baksteen en een grijs dak. Je ziet ze echt overal!

Nou ja, we liepen het pad af door het park, tot we uiteindelijk bij een poort "The Immortal Gate" aankwamen. Naast deze poort was een geweldig uitzicht van een heuvelachtig gebied, neerkijkend op de zee en de andere kant van Istanbul, met al haar gebouwtjes en moskeeën. De poort zelf bestond uit een soort steen, met kleurvariaties. Het is een soort uitkerving in een muur, met 3 bogen, waarvan er een doorloopbaar is. Boven de anderen waren er stukjes gouden Arabische teksten geschreven en waren er graven. Boven de doorloopbare poort was er een stuk patronen en Arabische tekst. Allemaal zwart-goud, typisch Islam!

Nou ja, we werden nu dan begroet door de machtige Sofia-Moskee! De moskee was half bedekt onder de steigers en de moskee zelf zag er afgebladderd uit. De torens waren brons/bruin en met een grijs spitsdak, de moskee zelf bestond uit een groot domedak met 4 kleinere om de grote. Ook waren er verschillende hoogtes en kamers. Het hogere deel van de moskee bestaat uit brons/bruin en het onderste deel uit grijs steen.

Ook was er een klein gebouwtje naast de moskee. Die had 5 kleine ronde daken en ook rijk versierde muren, met allerlei patronen en ook tekeningen, uitbeitelingen en Arabische teksten. Een klein gebouw, maar toch mooi!

De moskee zelf zag er eigenlijk middelmatig uit. Is DIT de beroemde Sofia-Moskee? Het zag er niet zo uit! Ik vond de kerk er afgebladderd en oud uitzien, dat hoort misschien, maar de moskee lijkt gewoon niet zo goed onderhouden! Ik en mijn vader (Jerry en mijn moeder bleven rustten) liepen ook nog een rondje om de moskee heen, door de gezellige straten met palmbomen, de zon en ook houten gebouwen met pastelkleuren. Er waren ook allerlei kleine winkeltjes, en ook liepen we langs een rij die ging naar een ondergrondse basiliek (daar gingen wij ook niet in helaas, we wilden het eerst wel). Af en toe dook een toren op van de moskee, en dat was ook verassend.

Uiteindelijk kwamen we aan bij de voorkant van de moskee. Ookal was die mooier, hij zag er ongeveer even uit als de rest van de moskee: niet goed onderhouden. Maar het blijft belangrijk, dus je kunt niet zo maar zeggen dat de moskee dan niet meer mooi is, de binnenkant is supermooi zelfs! Alleen wij gingen niet naar binnen, de rij was te lang (500 meter!), dus gingen wij lekker verder. We kwamen aan bij een groot plein waar allerlei kraampjes gestald waren. Terwijl mijn vader wat Euro's naar Lira's ging wisselen bleven wij hier rustten en foto's maken. 

Toen hij terug was kochten we bij een van de vele kraampjes wat mais om op te knabbelen en gingen we naast een restaurant naar het toilet. 

Hierna gingen we dan naar onze volgende bezienswaardigheid: de Sultanahmet Moskee, ook wel de "Blauwe Moskee". Deze moskee werd gebouwd op verzoek van een Sultan en is een indrukwekkende moskee. Deze moskee wordt blauw genoemd omdat de binnenkant grotendeels groenblauw (turquoise) wordt genoemd. Om bij deze moskee te komen liepen we door een supermooi klein parkje. Dit parkje had al centraal punt een massieve fontein, die op verschillende manieren water spoot. Op de bodem zag ik door het water patronen die gemaakt waren met donkerblauwe tegels.

Langs de cirkel waarin de fontein stond waren er bomen, bloemenperken, bankjes, paden en grasvelden geplaatst. Het was heerlijk om er lekker in te wandelen! Ook zaten er katten lekker te zonnen op het gras, wat een fijne sfeer! De zon scheen door de bomen heen, er de bloemen bloeiden, heerlijk!

We liepen door het heerlijk parkje totdat we uiteindelijk de ronde daken van de Sultanahmet Moskee op zagen duiken, samen met zijn spitse punttorens. We kregen, voordat we het park uit liepen en een drukke straat overstaken, een ijsje, voordat we dan uiteindelijk de straat overstaken. Voor ons bevond een grasveld en terwijl we naar de moskee liepen kwamen we nog een klein gebouwtje tegen.

Dit gebouw leek op de kleine moskee die we aan het begin hadden gezien. Hier zag je ook een rond dak, met spitstorens, alleen leek dit gebouw veel rijker versierd. Allerlei patronen waren getekend om het gebouw, en allerlei Arabische teksten in het goud waren ook geschreven in en rond het gebouw. Om dit gebouw in te gaan moest je je schoenen uitdoen, en eenmaal binnen begreep ik pas dat dit een soort grafgebouw was. Allerlei kisten en dozen waren hierbinnen geplaatst, allemaal met een naam waar "Sultan" voor stond. Dit was dus een soort begrafenis voor alle sultans! Cool!

Vanbinnen zag het gebouw er gedetailleerd uit. Het was een typische moskee, met een rond dak waar allerlei patronen langs de bogen waren getekend. Ook waren er uitbeitelingen en schilderijen geplaatst. De rode loper waar gouden patronen aan de rand waren getekend leidde ons in een vierkant langs alle grafkisten, en uiteindelijk, nadat we weer een rondje hadden gelopen, waren we weer buiten.

En toen liepen we weer door de warme en drukke straten van Istanbul, richting de Sultanahmet Moskee. Nog steeds staken de torens en de daken uit. We draaiden een hoek om, liepen een stukje langs de muren van de moskee (die grijs was, met donkere ronde daken die zich de hele tijd herhaalden) en liepen toen een poort binnen, en daar waren we dan: de binnenplaats van de Sultanahmet Moskee!

We stonden dus op de binnenplaats en hadden goed zicht op het grote gebouw zelf. Er waren verschillende lagen daken, allemaal met een grijs rond dak dat kleiner werd met elke lagere laag. De ramen die een ronde bovenkant en rechte onderkant hadden waren bedekt met een wit laagje hek. Een dik laagje muur omringde het gebouw, en op de gebouwen zat een herhalend grijs rond dak. Het gebouw had, langs elk laagje, ook een rode kleine toren (ook met grijs rond dak). Helemaal bovenaan, op de grootste koepel, zat een gouden beeldje. De toren werd geflankeerd door 4 grote spitstorens. Er waren 3 balkonnen op elke toren, waar je waarschijnlijk op kon komen als je de toren beklom. Een van de torens was bedekt met steigers.

Op de binnenplaats zelf was er een klein gebouw dat leek op een put. Het had hetzelfde koepeldak als een van de daken op de dikke muren, en er waren zes bogen met zes zuilen. Op het steen van die bogen waren er ook kleine patronen, zoals een herhalend rechthoekig patroon. De muren van de binnenplaats werden een soort bedekt door ronde bogen en zuilen. Langs die (koepel)bogen waren er rode cirkels en een teken in getekend. Langs de bogen was er een patroon van rood-witte stenen.

Een mooie moskee dus! Eerst wilden we om 14.00 naar binnen gaan, maar omdat er een gebed bezig was gingen we dan niet. Nadat we de binnenplaats verlieten door een poort in de muur (boven deze was er een stuk Arabische tekst geschreven) waren we dan weer op straat. Nu liepen we weer richting een tramstation, en terwijl we daar naartoe liepen zag ik langs de muren van de Sultanahmet Moskee kranen om je voeten te wassen, en enkele mensen maakten daar gebruik van. Ik denk dat dat bij het gebed hoort, met je voeten reinigen enzo..

Nou ja, nu kwamen we dan eindelijk aan bij het oerdrukke tramstation! En toen de tram aankwam werd de situatie niet echt beter. De hele tram zat vol, ook de staanplekken. Ik zag helemaal niks! Maar ik voelde ook deze keer dat we over de burg reden en toen we uitstapten zag ik dat we weer stonden bij het tramstation waar we eerst instapten! We liepen het station af en toen stonden we weer aan de kade van de Bosphorus. We gingen nu met de veerboot naar de overkant!

Eigenlijk had dat veerbootritje geen nut, maar het was alleen om de veerboot te ervaren! We liepen weer langs alle seafood-restaurants, voordat we uiteindelijk weer aankwamen bij het veerbootstation. We scanden onze Istanbul-kaarten, voordat we dan aankwamen in de "terminal". Zoals ik al zei gebruiken de Turken een veerboot net zoals het OV, dus dit station leek ook echt op een station en niet op een kade! Er waren stoelen, machines met snacks en een bord met "Departures".

Toen we veerboot aankwam stapten de andere mensen eerst uit voordat wij instapten. Eenmaal binnen vond ik dat de stoelen van de veerboot leken op die van een vliegtuig. Ik en mijn vader gingen meteen naar buiten om te genieten van het uitzicht. Toen de veerboot uiteindelijk vertrok vaarden we dan uiteindelijk op de Bosphorus! Aan de overkant zag ik de gebouwen waar wij daarnet nog tussen stonden. Ik zag naast ons de grote brug en ook zag ik verderop de cruiseschepen geparkeerd staan aan de cruiseterminal. Ik voelde een geweldige sfeer; die van lekker op een bootje varen en genieten van het uitzicht! En wij waren natuurlijk niet de enige boot; er waren vele anderen: veerboten, tourboten of gewoon boten die mensen bevaarden voor de lol!

Toen we uiteindelijk dan parkeerden aan de overkant stapten we uit. Deze boot ging nu natuurlijk verder richting een ander station. Terwijl we weer naar het tramstation liepen (omdat we niet wisten welke veerboot we nu moesten nemen) kochten we een Doner Wrap en wat drankjes, om te genieten van het uitzicht langs de Bosphorus. Het water kletste weer tegen de rand terwijl we dan keken naar het water. Vele boten vertrokken en kwamen aan en het stadsleven bleef doorgaan! Mooi!

Nou ja, als volgende gingen we WEER met de tram terug naar het station waar we daarnet waren uitgestapt, en nu gingen we naar onze volgende bezienswaardigheid: een toren! Maar niet zomaar een toren; we gingen naar de Galata Toren! Deze toren staat bekend omdat hij je een geweldig zicht geeft over de Galata-buurt, wat mij ook geweldig leek!

Om bij de toren te komen moesten we lopen door kleine gezellige straatjes. De gebouwen waren felkleurig geverfd, zoals rood en groen, en de straten bestonden uit stenen die ons heuvelopwaartes leiden. Langs de gebouwen groeiden klimopplanten, de winkeltjes verkochten souvenirs en andere spullen, de sfeer was geweldig! Uiteindelijk, toen we heuvel op waren geklommen, kwamen we terecht in een grotere straat. Deze straat was veel wijder, had allerlei grote kledingmerken en had ook restaurants, dezelfde sfeer behoudend.

Deze straat leidde ons uiteindelijk naar het kleine plein waar de Galata Toren was. Eigenlijk zag het eruit als een normale toren: de muren bestonden gewoonlijk uit grote grijze stenen, maar bovenaan waren er kleine bogen in de muur, waarvanuit je naar buiten kon kijken. Ook het dak was nu puntiger, en helemaal bovenaan was ook een gouden beeldje. Ik denk dat de toren ooit hoorde bij een kasteel of de stadswal van Istanbul, want kleine stenen ruïnes waren te vinden in de buurt van de toren.

Nou ja, uiteindelijk gingen wij de toren niet in, omdat de prijs 30 EURO (ja, zo duur!) was om de toren te beklimmen, per persoon! Dus bewonderden we de toren maar van buiten.

Nadat we de toren hebben bekeken gingen we verder winkelen in de grote winkelstraat. We hadden alle bezienswaardigheden al gezien die we vandaag wilden zien, dus lekker rondlopen was de ideale oplossing om onze verveeldheid op te lossen! Zoals ik al zei waren er veel winkels in deze straat, en terwijl we winkelden kwamen we ook langs een kerk!

Deze kerk zag er van buiten gewoon uit, met torens en een grote hal. Deze kerk leek veel op die van Athene, niet zoals die super gedetaileerde gotische kerken, maar een kerk met een simpelere stijl. Er waren patronen langs de rand getekend van veel buren en op het dak, en er waren ook schilderijen en altaren geplaatst. Je mocht niet de kerk helemaal in, dus bekeken hem van een klein plekje, wat ook mooi was.
Nou ja, na dit bezoek hadden we niet veel tijd meer. We kochten met onze overgebleven Lira's zonnebrillen en toen was het al tijd om terug te gaan.

We liepen een steegje heuvelafwaarts af, en wat waren er veel katten in dit steegje! In de winkels, onder auto's, op veranda's en balkonnen… je zag ze overal! Eenmaal beneden liepen we weer naar een tramstation om dichterbij de cruiseterminal te komen. Maar de tram SKIPTE een halte waardoor we nog meer moesten lopen! Lekker eerlijk!

Nou ja, we liepen de moderne straat af en kwamen toen terecht bij de cruiseterminal. Maar deze keer gingen we de vertrekhal niet meteen in, deze keer kwamen we terecht in een soort outdoor vliegveld! Er waren overal winkels, gebouwd in moderne stijl. Grote merken, restaurants, ze waren overal! Het zag er mooi en modern uit, met af en toe ook nog wat planten! Echt net zoals een vliegveld!

We liepen de vertrekhal weer in, checkten in, checkten onze tijdelijks visum's en kwamen toen terecht in het terminal gebouw. En deze keer leek het echt op een vliegveld! Terwijl we liepen kwamen we langs vertrekhallen, bushaltes, letterlijke GATES…

Nou ja, wij "boardden" de Costa Fortuna via gate D, en toen we eenmaal weer op het schip waren… gingen Jerry en ik zwemmen. Terwijl we zwommen vertrokken we uit Istanbul, langs de MSC Splendida. Wij honkten onze hoorn, en de Splendida deed dat terug! Dat was grappig! Nou ja, na het zwemmen gingen we uiteindelijk eten en rondden we de avond gewoonlijk af met een show! Deze show (H20) ging over water, en de verschillende manieren waarop wij water gebruiken/gebruikten, samengevoegd met dans en muziek.

Wat een dag! We hebben een van de coolste steden bezocht in de wereld, alle moskeen, verschillende culturen en de gezellige straatjes, de bezienswaardigheden, katten en andere vele mensen. Wat een geweldige plek!
Tot de volgende blog!

Foto's nog niet beschikbaar.