Het vervolg richting het oosten!

Dag 2, Łęknica – Bad Muskau – Wrocław:

Vandaag zou weer een dag zijn met veel reizen, maar ook met veel bezienswaardigheden bekijken, zoals een geweldig park met mooie en grote heuvels, een groot evenementencentrum en een mooie, klassieke stad, met sfeervolle gebouwen: reis met ons mee, op de tweede dag van onze reis door Polen!

En zo stonden we vandaag best wel lui, rond 8.00, op. We pakten snel onze spullen in, aten beneden bij het restaurant een simpel maar fijn ontbijtje, voordat we dan uiteindelijk met onze spullen naar de auto gingen en vertrokken, opweg naar Bad Muskau in Duitsland, waar we het Fürst-Pückler Park gingen: een groot park dat zich strekte over Duitsland, Polen en een geweldig groot stuk natuur bevat!

En zo reden we vanuit Łęknica, door grote stukken bos, over een brug weer Duitsland binnen. Hier parkeerden we aan een klein pleintje in de kleine stad, en liepen door een grote poort het Fürst-Pükler park binnen.
We werden meteen begroet door grote vlakken bomen, sommige met lichte, andere met donkerkleurige bladeren. We liepen over de grinden paden langs een meer, dat leek op iets rechtstreeks uit een sprookje. Dat kwam vooral door het kasteel dat ernaast lag: Schlöss Muskau, het bekende rood-witte paleis, gerenoveerd tot een barokstijl. Wat een schoonheid! Samen leken ze net de basis van een sprookje te vormen, in dit mooie, vreedzame park.

We liepen een eindje langs het meer, totdat we plots rechts van het grote pad gingen, een stuk flink bos in. Dit bos was erg groot, met oude bomen die zich hoog boven het pad uittorende. We liepen tot het einde van het pad, waar we werden begroet met de rivier die Polen en Duitsland scheidde. Ook zagen we de groene brug, waar we over reden naar Duitsland.
De rivier stroomde langzaam, in harmonie, geleidelijk met de stroom. De bomen in de verte leken net mee te bewegen aan de hand van de stroom. Een zwaan zwom vreedzaam bij, onschuldig in deze harmonische compositie.

Nadat we dit landschap hadden aanschouwd, liepen we nu verder langs de rivier, met de stroom mee. Verderop kwamen we bij een aantal kleine gebouwtjes aan. Hier bevond zich ook een brug, die de grens van Duitsland en Polen dus aankondigde. Over deze brug, die leek te stammen uit het tijdperk van de industriële revolutie, hadden we goed zicht over het zachtjes stromende water, die de bomen rondom de rivier goed weerspiegelden.
We speelden een beetje met het feit dat de grenzen zo makkelijk te overscheiden waren, maar vervolgden onze reis verder door langs de rivier de lopen. Hier vlogen we wat met onze drone, om het heuvelachtige landschap van vogelperspectief goed te bekijken, voordat we weer door de bossen van het park liepen.

Uiteindelijk staken we de rivier weer over, en kwamen weer in Duitsland terecht. Hier liepen we door het heuvelachtige landschap, met hier en daar een boompje, voordat we dan via een bloementuinje, met blauwe bruggen en bankjes, aankwamen bij Schlöss Muskau.
We liepen uit het tuinje naar een grasveld recht tegenover het paleis (of kasteel).
Dit kasteel bestond uit rode muren, met witte geflankeerde details, inclusief witte uitlijnen. Het zwarte dak was net een contrast, gevormd tegen het harmonieuze kleurenpalet. Bovenop het dak waren allerlei verschillende beeldjes en details verspreid, zoals beedjes op de twee zwarte torens en mooie patronen bij de raamkozijnen.

Via de hoofdingang liepen we het kasteel binnen. Hier kochten we tickets, voor de tentoonstelling 'Pückler!' en het beklimmen van één van de twee zwarte torens. We begonnen eerst met de tentoonstelling, die we bereikten door de grote stenen trap te beklimmen naar de eerste verdieping. Hier scanden we onze tickets, en liepen we de tentoonstelling binnen.
De tentoonstelling was vooral Duits en Pools, en slechts een klein deel daarvan was Engels. Toch begrepen we veel van de tentoonstelling. Deze ging over graaf Herman von Pückler-Muskau, die dit kasteel erfde en er een enorme tuin omheen liet aanleggen.

We leerden zo dat Pückler was geboren doordat twee families werden verbonden via een huwelijk, en dat, toen hij het kasteel had geëerfd, de tuin begon te renoveren. Deze boodschap werd overgegeven via een leuke tentoonstelling, met allerlei interactieve delen (zoals een liefdesbrief-o-maat, om ons te onderwijzen over de liefdesbrieven van Pückler naar zijn vrouwen).
Er was ook een gedeelte met bewegende treinen, waar je leert over de ambities van Pückler met zijn tuin. De tour eindigde met een bibliotheek kamer, die geweldig mooi was gedecoreerd:
het dak was vol met allerlei standbeelden van bloemen, en er was een soort familiewapen. Mooie kandeliers in het goud waren overal opgehangen, en de donkerhouten boekenkasten gaven een mooi contrast af.

Nou, nu was het dan tijd om de toren te beklimmen! We namen de trap, nu naar de 2e verdieping. In deze ruimte was ook een tentoonstelling, maar wij beklommen de trap meteen, om uiteindelijk beloond te worden met het uitzicht vanaf de zwart toren: we zagen de vele bomen van het park, het meer, en de vele gebouwen rondom het park. Verderop zagen we de rivier van eerder en de vele heuvels die zich strekten tot in de verte. Ook zagen we het kleine stadje Bad Muskau, vol met gekleurde huisjes en rode daken. Wat een beloning zeg!

Na deze klim liepen we het kasteel en het park uit, om wat bij te komen in de auto, voordat we dan reden naar onze volgende bezienswaardigheid: Wrocław! Onderweg maakten we een stop bij de Jahrhunderthalle, een bezienswaardigheid die natuurlijk ook op de UNESCO Werelderfgoedlijst stond. Het gebouw was zo genoemd omdat het in 1913 (100 jaar na Napoleon) werd gebouwd, een soort aandenken dus.
Het was 3 uur rijden, dus het was vooral uitrusten (nou ja, voor Jerry en ik)! Uiteindelijk parkeerde we in een ondergrondse garage, voordat we uitstapten en werden begroet met een enorm gebouw!

Deze hal, waar tegenwoordig veel evenementen worden gehouden, leek te bestaan uit meerdere cilindervormige gebouwen. Er was één grote, beige cilinder in het midden, met allerlei kleine cilinders eromheen. Elk van de cilinders had een eigen bruinen dak, met veel ramen die samen symmetrische een mooi patroon vormden. We liepen via een klein deurtje de ticketbalie binnen: hier kochten we tickets en een souvenir, voordat we dan de 'dome' gingen bekijken.

Omdat het wel een evenementencentrum is, is de dome niet altijd open. Daarom konden we maar via één kant (sector D1 uit A1, B1 en C1) de zaal bekijken, maar dat was meer dan genoeg! Vanbinnen leek de beschrijven precies zoals vanbuiten: binnen was er een grote zaal, met allerlei ramen en gewelven die één middelpunt, een kleine ronde dome, aangaven. Aan deze zaal waren 4 kleine domes geplakt met zitplaatsen. De structuur was grijs, terwijl de bankjes oranje waren.
Midden in de dome was er een basketbalwedstrijd in opgang, dus daar waren mensen bezig. Nou ja, nu gingen we verder naar het volgende deel, een VR tour! We liepen langs een kleine tentoonstelling over de bouw van het gebouw, voordat we dan VR-brillen aandeden en zo een tour volgden: ik leerde verrassend veel!
Uiteindelijk liepen we dan het gebouw uit, om de buitenkant nogmaals te bewonderen.
Buiten, vóór het gebouw, stond een groot, ijzeren speer-achtig voorwerp, ook een soort aandenken?
We liepen ook naar de grootste fontein in Polen, verschoven achter een modern gebouw dat zich bevond tegenover de grote hal. De fontein was wel drooggelegd, maar vanaf hier konden we alles beter zien!
Uiteindelijk rondden we zo ons bezoek aan de Jahrhunderthalle af, en reden we nu richting ons appartement in Wrocław.

Eenmaal aangekomen pakten we snel alles van de auto uit naar het best wel moderne appartement. Hier rustten we voor ongeveer een half uurtje, voordat we er weer op uit gingen, om nu Wrocław te bewonderen!

Via ons appartement liepen we tussen een paar hoge, pastelgekleurde gebouwen. Ze leken net een barokstijl te hebben, met witte uitlijnen. Dit kwam natuurlijk alleen door een renovatie, maar de stad kreeg hier een goede sfeer door.
Eenmaal verder gelopen kwamen we dan aan bij één van de rivieren (de grote rivier de Oder, die zich splitste bij Wrocław). Over de rivier(en) waren allerlei kleine eilandjes, die werde verbonden door vele bruggen, in allerlei verschillende designs. Denk aan industriële stijl, een moderne stijl etc., een fijne variatie dus!

We liepen door een straatje met allerlei kleine barok-gebouwen door naar de twee grote kerken in Wrocław. Eentje daarvan bestond volledig uit baksteen: het was niet zo gedetailleerd als de gotische kerken, maar met een koperen dak had het toch zijn eigen charme.
De kerk daarna was pas echt mooi: deze leek ooit neo-gotisch te zijn, maar was waarschijnlijk gebombardeerd tijdens de Tweede Wereldoorlog.

Dit is te zien doordat één van de toren nog zijn gotische versieringen heeft, terwijl de ander enkel bestaat uit baksteen. Het zijn wel de kleine details die zo'n kerk mooi maken!
We liepen nu over de rivier naar het centrum van Wrocław. De gebouwen hier waren iets moderner, maar op het stadsplein kwam die pastel-stijl weer terug. Ook was hier het mooie stadshuis, waar we morgen op terugkomen.

Uiteindelijk aten we bij een lokale Poolse zaak, voordat we in het donker, langs de romantische rivier, terugliepen naar het appartement. Hier beëindigden we dan de dag!

Wat een dag! We hebben veel ontdekt, en van een ander, vreedzaam perspectief niet alleen een park, maar ook een charmante stad bekeken! Laten we hopen dat morgen ook zo'n geweldig avontuur zal worden!
Tot de volgende blog!