Het Onhandige Vertrek, De Langdurige Reis...

Dag 1, Den Haag-Rijsel, Rijsel-Parijs/Versailles:

Daar zijn we dan, in de vroege ochtend van vrijdag 25 februari, op het punt om te vertrekken naar Frankrijk. We hadden in de ochtend flink wat gehaast! We zouden eigenlijk om 8.00 vertrekken, maar dat werd uiteindelijk 8.43, maar of het een geslaagde reis was? Natuurlijk! Hier is hoe het ging:

Dus in de vroege ochtend van die vrijdag zaten ik en mijn broertje Jerry al in de auto, de laatste tassen en koffers werden in de auto geladen. Ik had zin in die reis! Maar later bleek dat ietje minder te zijn, want vóórdat we de A13 bereikten, was ik al moe! Dus deed ik mijn oogleden dicht en ging liggen. En zo viel ik in 'slaap'. Nou, niet echt, want ik zag er misschien moe uit, maar sliep niet eens! Maar tóch, op een wondelijke wijze viel ik toch in slaap. 

Door onrustig geschommel werd ik wakker, wat bleek?! Waren al in Antwerpen, in België! Ongelooflijk! Heb ik je al verteld dat ik slapen 'tijdreizen zonder dat je het merkt' vindt? Oké, terug naar de reis. Dus we waren al óver de Nederlandse grens. Mijn vader zei dat we opweg waren naar een oude vriend van hem, die hij al 20 jaar niet meer heeft gezien, dat mijn vader dat kan volhouden! Hij woont in Lille, oftewel Rijsel in het Nederlands. Dus kwamen we daar aan. Ik was helemaal uitgeput van de reis! Maar wat had ík een geluk! We kwamen die vriend net tegen! Dus gingen we daar lunchen. Bij hem thuis, op de 4e verdieping van een appartement, aten we veel lekkers, gemaakt door een vriend van die vriend van mijn vader, ingewikkeld hé? 

Na de lunch gingen we weer op reis, in een keer naar Versailles, ik zweer, dat was een zware reis van maar liefst 484 kilometer! Ik vind het echt bizar dat ik dat heb overleefd! We gingen via Parijs naar Versailles, en O! Wat was ik opgelucht toen de navigatie zei dat het nog maar 1.4 kilometer rijden was! We kwamen aan bij een mooie, nette straat, met veel witte huizen. Mijn vader ging opzoek naar de huiseigenaar. En na 5 minuten zei hij dat wij konden komen. En dat deden we. We sjofelden alles van de auto naar onze 'villa' zoals mijn vader het noemde. Maar eigenlijk was het een appartement met 3 kamers, net genoeg plek voor 4 mensen. En na het avondeten zat ik vol van de dingen die we vandaag beleefd hadden. En ik weet dat de toekomstige avonturen véél leuker zullen worden! 

Tot de volgende blog!