Flåm, een parel in de fjorden!

Dag 5, Flåm:

Toen ik vandaag wakker werd, had ik een gek gevoel, en toen ik door het raam naar buiten keek, wist ik meteen waarom. We waren omringd door fjorden, en hoge bergen die de wolken aanraakten! We waren in Noorwegen!

Wow! Heel hoge bergen, helemaal bedekt in bomen en gras, hier en daar een waterval met helder stromend water, en wij vaarden ertussen! De wolken hingen laag, het water waar wij in vaarden was helder en mooi, wat een sensatie om te zien! Ik wou dat van dichterbij bekijken! Dus gingen we (ik, mijn vader en moeder) naar het buitendek op dek 12 om het van dichtbij te zien. We gingen met de lift naar dek 11, en daarna, met de trap, naar dek 12. En wow! Wat een uitzicht! Van dichterbij was het nog mooier! Hoge bergen, gewoon waar wij langs vaarden. Hier en daar was er een uittakje van de bergen, en daartussen waren kleine dorpjes gebouwd, in typische Noorse stijl: rode huizen, met witte uitlijnen! Wat een sensatie!

Nadat we bij dek 12 een beetje hadden gekeken, gingen we naar de voorkant van het schip, bij dek 15. Het dek was glad door de lichte regen, maar er waren best veel mensen, die ook wouden genieten van het mooie uitzicht. En dat was het waard! Het schip vaarde nu in een ravijn, waar Flam zicht bevond, een parel in de fjorden. Omdat mijn moeder het koud had, gingen we nog eerst even naar de achterkant van het schip, maar daarna gingen we weer terug naar onze cabin. Ik was wel een beetje moe (het was ook 6.45), maar toch was het mooi! Een mooie ochtendwandeling!

Toen ik, mijn vader en moeder terug waren, wachtten we even op de anderen, en daarna gingen we naar dek 10 om te ontbijten bij het buffet. Ik was heel moe toen, maar toch kreeg ik een ontbijt (?!) binnen, en we konden genieten van een heerlijk ontbijt. Ik ging ook even terug om te slapen (zo moe was ik), terwijl de rest een beetje de lunch inpakte bij het buffet. Intussen (ik was een beetje wakker) zag ik dat het schip de haven in zat te dokken. Wij konden via ons raam toen ook een heel mooi uitzicht hebben op de fjorden. Ondertussen kwamen de andere terug van ontbijt. Mijn vader zei dat we de laatste preparaties zouden doen, en daarna uiteindelijk nog even zouden rondkijken op het schip. En zo gingen we nog even naar dek 10, waar je eigenlijk bijna Flam in z'n geheel kon zien. Er waren kleine gebouwtjes, in echte Noorse stijl, er was een boot genaamd Huldra, die net vertrok, een echte knusse sfeer hier, hoor!

Uiteindelijk gingen wij dan van boord, via dek 0, en voordat ik het wist, ik zette mijn eerste stappen in Noorwegen! In Flam ook nog wel! De lucht in Noorwegen voelde op de een of andere manier frisser, maar ja… hier hebben ze wel echte fjorden, he! Het haventje van Flam was klein, en ik vond het dus ook bijzonder dat de Costa Firenze hier kon parkeren! Het havengebouwtje was eigenlijk een glazen hut, en het dorpje zelf bestond ook niet uit veel gebouwen. Het dorp was bijna helemaal omringd door bergen vol bomen en rotsen, die de wolken bijna aanraakten! Er was ook een tunnel op een berg voor auto's. Een mooie plek! Alle klein gebouwen in Flam hadden met tourisme te maken, of het nou een burgerrestaurantje was, of The Mall of Norway! Ja! Het was niet groot, en zeker niet de grootste in Noorwegen, maar het was een mall (en ook een touristisch centrum)! Dat ze dat hebben in Flam!

We hadden wat souvenirs gekocht daar, en gingen daarna verder. We zagen naast de mall ook een treinstation, wij zouden ook in zo'n trein gaan, en naar Myrdal gaan, maar dat was pas om 13.00, dus we hadden nog wel wat tijd. Veel mensen waren al gegaan met de trein, maar ach... die hebben allemaal zo'n dure excursie bij Costa geboekt! Wij gingen nu naar het Flam Railway Museum. Een klein, maar zeker niet leeg museum over de spoorwegen van en naar Flam, want dat heeft nog wat geschiedenis! Het museum vertelde uitgebreid over hoe het idee kwam, over de bouw en alles wat ermee te maken had, en hoe de spoorwegen over de loop van jaren evolueerde in een touristische attractie, in plaats van een echte spoorweg. Maar nog steeds, het was interessant! Ze vertelde zelfs over de school in Flam, in de buurt van het station! Een uitgebreid museum!

En weet je wat het coolste was? Ze hadden ook nog eens een echte oude trein, die het spoor heeft gereden in het museum gehaald! Het was een elektrische, en ze hadden ook heel hele collectie mini-modeltjes! En dat voor een gratis museum! Ik leerde veel over de spoorweg, en nu besef je dat het niet zomaar een spoorweg is, het heeft heel veel geschiedenis hoor! Wist je dat de lijn 20 kilometer lang is, 20 tunnels heeft, en 20 jaar lang duurde om te bouwen? En het duurt een uur om via de spoorweg van Flam naar Myrdal te gaan… nou, een hele steile spoorweg dus! Het museum was leerzaam, en we kochten ook nog een muts van Noorwegen en een pen als souvenir!

Toen hadden we eigenlijk niets meer te doen, we moesten nog wat wachten voor het 13.00 was, en ik voelde me een beetje misselijk en koortsachtig. Maar ik wou verder! Dus we gingen (gelukkig) nog niet terug naar het schip, en we gingen een heuvel beklimmen, om een mooi zicht te krijgen van Flam. En zo, achter het museum, beklommen we de heuvel via het paadje. Mijn oma, moeder en opa konden al snel niet meer, dus gingen mijn vader, ik en Jerry er maar alvast snel vandoor! En het was zo moeilijk nog niet, en toen we boven waren… wauw! We waren ongeveer even hoog als de buis van de Firenze! En het was echt heel mooi! Je zag alle kleine huisjes en hutjes in de verte, alle mensen waren zo klein als mieren, en je zag ook nog de 'Vision of the Fjords' vertrekken, allemaal in harmonie! Het was echt mooi daar, en we bleven ook nog wel een tijdje zitten voordat we we gingen, ik ging dit uitzicht niet zomaar opgeven! Uiteindelijk kwam de rest ook, maar alleen opa was beneden blijven wachten, en vanaf hier konden we hem zien! Zo hoog waren we!

Uiteindelijk gingen we naar beneden, en net vertrok een Flamsbana (Flam spoorweg) trein! Die gaan een geweldige tijd hebben! Maar wij moesten dus nog wat wachten, en daarom gingen we voor de lunch terug naar het schip. Dan hadden we voor niets de lunch ingepakt, maar ach… die eten we volgende keer wel op! We kwamen weer bij de haven aan (via de waterkant, waar we een heel mooi uitzicht hadden; de Costa Firenze met de fjorden op de achtrgrond), scande onze kaart en voordat we het wisten, na een kort bezoek aan onze cabin, zaten we bij het buffet. Er waren niet zoveel mensen als normaal, maar veel mensen hadden hetzelfde idee als ons. Dus we zaten neer, en begonnen te wachten. Via het buffet keken we recht de fjorden in, dus dat uitzicht was mooi! Er was zelfs een hutje aan de voet/rand van de berg! Uiteindelijk lunchden we, en nadat we weer vol zaten, gingen we het schip weer af.

En zo liepen we nogmaals langs de knusse huisjes in Flam, totdat we bij het perron waren. De trein zou bijna aankomen! En we konden nu al in de rij gaan staan! En dat deden we, en zo stonden wij wat eerder in de rij, zodat wij gegarandeerd een mooi plek zouden krijgen! En zo reed de trein het station in! De locomotief was en nieuwe, elektrische, maar de wagons zagen er wat ouder uit, en die waren denk ik ook wat luxer, en dat was het ook! Want toen de andere passagiers waren uitgestapt (en de Costa Excursie-rij naast ons kwam staan), konden wij instappen! En de wagons waren luxe hoor! Een echte 1900-stijl treinwagon! De stoelen zaten fijn, de binnenkant was mooie gedecoreerd, een fijne trein, om echt te genieten van het uitzicht straks! Toen we allemaal zaten, duurde het nog wel even voordat we zouden vertrekken, of… het duurde nog heel lang voordat we zouden vertrekken. Ik, nog steeds slecht voelend, sliep zelfs een dutje, en we waren nog niet vertrokken! En toen ik nogmaals wakker werd, en de hele wagon vol zat, vertrokken we, opweg naar Myrdal!

En zo begon onze reis, in de luxe wagon, langzaam denderde de trein over de sporen, en zo begonnen we ook mooi uitzicht te zien. Eerst zagen we allemaal heuvels vol gras, maar toen zagen we opeens een massieve berg! Helemaal tot aan de wolken! Vol met rotsen! Ik bedacht me hoe het eruit zou zien als IK daar stond! Zo hoog! Helemaal daar! We kregen heel hoge bergen, en soms zelfs eeuwig diepe ravijnen te zien! Heel mooi, vooral als je bedenkt dat dit een treinrit is! We kregen ook grote fjorden te zien, met connecterende heuvels. Ze pasten gewoon zo bij elkaar, zo mooi, zo groen… dit mag nooit weggenomen worden van het publiek! Het was ECHT mooi! Maar voor de rest, aan onze kant, was er niet veel. Vooral aan de rechterkant waren de mooie dingen, en daar kon ik alleen een glimp van zien, van een enorme 140-meter waterval, of een mega-ravijn/vallei, je zag het wel! En zo verliep de rit een beetje, mooi uitzicht, mooie rit!

Aan onze kant zag je ook wel mooie dingen hoor! Er waren watervallen, heel lange kleine beekjes… Je zag het allemaal, heel mooi! We stopen onderweg een paar keer, een keer was het omdat de andere trein (richting Flam) langs ons ging, maar de stop bij de Kjosfossen (een massieve waterval), stopten we voor touristische redenen. Maar ik voelde me misselijk, dus ik ging niet uitstappen, en ik ging maar via het raam kijken naar de grote waterval. In de treinintercom vertelde ze ons ondertussen dat we nu 600m boven zeeniveau waren. Waren we al zo hoog? Ze vertelde ons ook over mythische wezens van de bergen, en we zagen er 'eentje!' Ja! Er was een wezen die je zou lokken met gezang, en wij hadden dat ook gezien! Maar natuurlijk was het maar een vrouw in een rode jurk, het was mooi en paste bij het thema! Verder zagen wij niet echt veel meer moois aan onze kant, alleen maar rotswanden en heggen. Dus ik glimpde eigenlijk de hele tijd naar de andere kant. En we stopten nog een paar keer (echt, bij een station), en toen, nadat we een 180-graden houten brug hadden langsgereden, waren we bij Myrdal! Ja! We waren er, 886m boven de zee! Maar wij zouden niet meer uitstappen, we zouden meteen met deze trein terug gaan! In Mydal was er gewoon niet veels te zien, en bij het station gingen we alleen even plassen en de benen uitstrekken.

Ik voelde me nog steeds niet goed, maar ja… je moet wel terug! Nu gingen mijn vader en ik aan de andere kant zitten, zodat we dat uitzicht ook konden zien. Maar mijn vader ontmoette een ander Nederlands gezin, en de rest van de rit was nu blablabla… blablabla…. Ja…. Gelukkig kon ik nog een beetje van het uitzicht genieten, ondanks mijn status. Ik zag nu alles beter, de mega valleien! Vol rotsen, met heuvels en watervallen, de 140-meter waterval, de Kjosfossen en die zingende mevrouw, alles herhaalde weer, maar dan andersom. Het was wel mooi, en je zag echt waarom Flam 'de parel van de fjorden' wordt genoemd! Het is ook een parel! En zo reden we langs het mooie uitzicht, terug naar Flam. Toen we het station naderde, nam mijn vader afscheid van die andere Nederlanders, en we stapten uit van deze legendarische treinrit, een van de mooiste in de wereld!

Ik voelde me nu misselijker dan ooit, dus we gingen snel terug naar het schip. Toen we weer aan boord van de Costa Firenze waren, waren we allemaal eigenlijk moe, en we rustten allemaal uit, en ik viel in een diepe slaap. Tegen de tijd dat ik wakker werd was het 18.30. Jerry en mijn vader kwamen terug van een ijsjes-speurtocht, en mijn moeder van water vullen. Het schip vertrok nu pas, terwijl we 18.00 zouden vertrekken! Vertraging! Maar uiteindelijk vertrokken we, gingen we lekker en chique eten bij het elite-restaurant, en keken we nog die show die avond. Vanavond was ook die Silent Night Disco, maar daar ging ik niet naartoe, en papa wel.

Nou, een leuke dag! Ondanks dat ik misselijk en ziek was, had ik toch een onvergetelijke ervaring in Flam! Dankzij mijn vader en de Costa Firenze! Wat een leuke dag!

Tot de volgende blog! Enthusiasmo!