Eerst het vliegtuig, dan de trein en chaos!
Dag 2, Hong Kong-Shanghai, Shanghai-Rizhao, Rizhao-Linyi
Bij de landing voelde ik de trillingen echt, mijn oren waren erg verstopt (ik kreeg er pijn van) en ik voelde me een beetje misselijk (?)... Nou ja, gelukkig waren we al geland en zou ik er straks niet zo veel meer van voelen. We waen nu in Hong Kong! Ons vliegtuig reed nu het gebied van de landingsbaan uit, en ik kon een beetje door het raampje turen, ik was benieuwd hoe het vliegveld in Hong Kong was!
Ons vliegtuig reed een open plek op, waarschijnlijk het terrein van waar onze gate was. Er waren in dat gebied heel veel vliegtuigen, waaronder vliegtuigen van Cathay Pacific, Hong Kong Airlines en bijvoorbeeld ook kleinere budget-airlines zoals easyJet. Het meeste waren er Cathay Pacific vliegtuigen, maar dit is ook de thuisluchthaven van Cathay Pacific, dus ja... De meeste vliegtuigen waren rustend, zonder enige bedoeling om op te stijgen, veel vliegtuigen waren er toen nog niet, het was een mooi gezicht, zo'n heel veld aan vliegtuigen, daarom vind ik vliegvelden altijd zo geweldig! Daarachter zag ik vaag een gebouw, dat een uittak was van een groter gebouw, een centraal gebouw. Ons vliegtuig reed door alle wirwar heen naar onze gate, waar we gingen stoppen. Ik zag nog wat vliegtuigachtervleugels van andere vliegtuigen toen we reden, maar uiteindelijk stopten we bij onze gate, met een Cathay Pacific vliegtuig naast ons geparkeerd. De stewardes zei tegen ons dat we nog moesten blijven zitten, want iemand was ziek en de EHBO kwam eraan. Terwijl ik wachtte begon ik een beetje alle spullen in te pakken en alles minder rommelig te laten lijken. Na een tijdje begon een dwaas iemand de deur open te maken (van het vliegtuig, waar geen gate aanzat)! Heeft waarschijnlijk nog nooit in een vliegtuig gezeten...
Na een tijdje wachten konden we eindelijk uitstappen. We pakten onze spullen goed bij ons, en we liepen het hele vliegtuig weer door, totdat we bij de uitgang kwamen. De crew van het vliegtuig stond daar ook, ons vaarwel-zeggend. Wij stapten in de gate, die half doorzichtbaar was, en meteen had ik het gevoel dat Hong Kong International Airport veel moderner was dan Schiphol. Ook hoe de gates ingedeeld waren, twee gates bestonden uit een buis, die zich in het midden verdeelde in twee buizen, ook nog indelend waar Business-class en Economy-class konden instappen, intelligent hoor! Toen we de gate uit waren stonden een paar crewleden van Cathay Pacific een paar mensen op te wachten, om hun naar hun gate te begeleiden of (als ze een beperking hadden) hun te helpen. Wij wachtten op andere vrienden (weer een gezin die vrienden waren met m'n vader, hij heeft echt overall vrienden!), en toen gingen we naar de Transfer-afdeling van het vliegveld, om over te stappen.
In drie en een half jaar was ik weer in China! 3 en een half! Besef! Dat is echt heel lang! Maar ik had weer voet gezet in China, in Hong Kong nog wel! De marmeren vloer, de overal hangende advertenties en de borden, typisch Chinees! Zoals ik al zei was de vloer van marmer, en het dak was gewoon plat! Ik wist dat er nog een open ruimte was, maar hier was het gewoon grijsplat. Wij liepen de lange gang af, en ik voelde de bries van nieuwheid, de bries van China! Uiteindelijk kwamen we bij het einde van de gang. De sfeer in het vliegtuig was wel erg kaal, maar het was pas 6.00 in de ochtend, en dan zijn er nog niet veel mensen... Ach, lekker rustig voor ons! Aan de witte muren van het vliegveld hing een vertrek-van-vluchten bord, en wij moesten bij gate 41 zijn (dacht ik?), dus gingen we opweg. Eerst moesten we de Transfer-afdeling vinden, en via de bordjes konden we die makkelijk vinden. Daarna gingen we door een paspoort en boarding-pass check, waarbij mijn vader onze paspoorts en ID-kaarten moest scannen, toen we daar door konden, gingen we naar de security-check. Het was hetzelfde als bij Schiphol, maar het leek minder streng. Er was een minder lange rij, en de machines leken ook niet zo modern, maar toen wist ik nog niet hoevaak ik die dingen nog moest zien...
Nadat ik weer m'n water had geleegd, m'n jas had uitgedaan en dat soort dingen deed ik snel alles weer goed en liepen we verder, de mensen begonnen steeds meer te worden, maar nog steeds nog niet zoveel. Wij waren toen in de vrije zone van Hong Kong International Airport. Ik was moe, en had niet echt zin in een heel avontuur, dus we gingen niet echt veel doen. Het andere gezin wou wel naar een lounge, de Sapphire Lounge ofzo, maar wij wouden wat rusten (ik weet het, dat doe je in een lounge, maar ik bedoel het anders), dus gingen wij maar alvast opweg naar de gate, gate 49. Oeps... eigenlijk is de gate gate 41, wij hadden het verkeerd gezien! Gelukkig hadden we dat nog ontdekt! Bij onze gate was er een heel mooi bankje, waar opladers waren en een mooi uitzicht op de landingsbaan mogelijk was. Dus daar gingen we maar zitten, ik laadde mijn telefoon op en staarde naar de landingsbaan, waar af en toe wat vliegtuigen opstegen, vooral vliegtuigen van Cathay Pacific, nog steeds...
Uiteindelijk begon het zitten me dwars te zitten, dus gingen we maar wat rondwandelen. Er waren niet echt veel/leuke winkels, maar kijken doet geen kwaad! We gingen een beetje rondwandelen door het grote vliegveld. Alles zag er groot uit, en ook modern! Er was een grote zaal, waar het dak geheel van glas was (met driehoekige kleine gaatjes)! En ook een groot raam met mooi uitzicht op het vliegveld. Bij een wijnwinkel kochten we een kadootje en toen was het weer een beetje afgelopen, er waren niet veel winkels meer, dus we gingen maar zitten terwijl mijn vader naar de wc ging. We zochten een gezellig bankje en gingen zitten. Ik ging vooral Pokemon GO spelen, maar ik merkte soms ook wat van het vliegveld op, van hoe mooi het was enzo. Het was wel bijzonder, ons bankje bijvoorbeeld, de vorm ervan en de decoratie, in zo'n modern vliegveld planten om een bankje heen! Tegenover ons zat zelfs een hele tuin aan planten! Naast ons waren er speciale slaapbankjes om wat slaap te vatten, en af en toe zagen we een gate open gaan en dichtgaan. Wat ook mooi was, was het dak. Het was groot en hoog, maar de vorm! Een grote golvende (?) balk gesteund door grote pilaren die de grond niet aanraakten. De randen van het dak waren ook rond en golvend, mooi! Intussen was mijn vader al terug van zijn wc-sessie en ging hij weer kijken in een winkeltje, des te meer uitrusttijd!
Uiteindelijk kwam hij terug en werd het tijd om naar de gate te gaan. We liepen langs het raam de hele tijd, en we zagen dat ons vliegtuig er al was! Een A330-200 van Cathay Pacific! Ik zag ook nog een Hong Kong Airlines vliegtuig met een rode en gele achtervleugel, wacht... Waren die niet van China Southern?... De andere familie was er al, en hun waren in de buurt van een hoekje waar je iets kon kijken (het had een rare vorm, ik denk dat het bedoeld was voor kinderen...). Wij joinden hun in de rare vorm waar hun Everything for the laugh keken, een programma waar allemaal grappen werden uitgevoerd. Intussen begon het vliegveld ook drukker te worden, vooral bij onze gate, en toen het tijd was om te boarden, ging ik nog even naar de wc en zag ook dat er bij bijna alle gates al mensen aan het wachten waren! Ik ging even snel, en toen ik terug was, waren we klaar voor vertrek!
Nou, klaar voor vertrek? Klaar om te boarden... We gingen in de rij staan en wachtten rustig onze beurt af, en toen we bij het einde van de rij waren scande een grondstewardes onze tickets en konden we doorlopen. We liepen door de gevanceerde gate van Hong Kong en toen zagen we de splitsing tussen Economy en Business, maar heel effe: wie gaat er nou Business-class op een vlucht van 2 uur?! Wij gingen doorlopen totdat we bij de Economy-class gate waren. Een stewardes stond bij de ingang ons te begroetten, en wij liepen door totdat we bij onze zitplaatsen waren. Deze A330 zag er eerlijk gezegd oud uit, maar ook knus. Ik ging bij het raam zitten en bekeek het vliegtuig goed. De stoelen waren wit met donkerblauw gestreept, en het leek wel wat gammel. Bij het raam zag ik grotendeels alleen de motor. Ik begon me opeens allerlei dingen af te vragen, leek die motor niet een beetje gammel? Hoort dat ijzer dat een beetje een afwijkende kleur heeft? Is de motor wel goed verstevigd? Ik zag ook nog wel wat anders. Ik kon de gate zien, ik kon een paar wagentjes van werknemers zien en een ander vliegtuig, van Greater Bay Airlines. Daarachter zag ik de landingsbaan waar af en toe een vliegtuig opsteeg, en weer daarachter zag ik het Cargo-gedeelte van het vliegveld, met een legendarische Boeing 747 van Vathay Pacific Cargo, mooi toch? Het schermpje was hetzelfde als in de A350, met hetzelfde systeem, alleen op deze vlucht hadden ze wat meer spelletjes en wat verschillende films. Dit zou maar mijn knusse plek moeten worden voor de komende vlucht...
Toen ik zag (via m'n raampje) dat de gate los was, was ik heel erg enthousiast, eindelijk weer wat snelheid! Maar nou... We gingen eerst een stukje naar achteren rijden, waardoor ik weer andere vliegtuigen zag, zoals eentje van HKExpress, maar we bleven heel lang daar stilstaan! Andere vliegtuigen konden gewoon opstijgen, maar het leek alsof wij stilzaten. Toen begon het vliegtuig van Greater Bay Airlines de landingsbaan op te gaan, en wij volgden. We reden precies langs de landingsbaan, dus ik kon goed zien hoe vliegtuigen omhoog vlogen, en ook weer omlaag. Ik stelde me voor hoe de passagiers de enorme druk zouden voelen, en hoe de piloot gewoon rustig aan het besturen was... Gedachtes... We reden nog steeds langs de landingsbaan en waren bijna klaar om op te stijgen, nadat de Cathay Pacific voor ons ook had opgestegen, totdat weer een Cargovliegtuig de baan opkwam, CargoATC ofzo. Nou, wij gingen eerder hoor! Dus gingen we de baan op, en toen zei de piloot "Ready for takeoff", en ja, hij deed wat hij zei! Ik werd weer tegen mijn stoel aangedrukt, en we waren weg! Ik kreeg weer oorpijn terwijl ik naar buiten keek, en buiten zag ik weer wolkendekken, een voor een gingen we door hen heen, totdat we boven alle wolken waren, op 11km hoogte. Ja, tijd om een middagdutje te doen!
Ik moest nog wat slaap inhalen, dus ik ging proberen te slapen, totdat een stewardes met ons ontbijt kwam. Ontbijt! Al kon ik nu niet slapen, ik kon nu wel genieten van een Child Meal! Jerry naast mij was al in slaap gevallen, ik probeerde hem de hele tijd wakker te maken, maar nee... Meneer was te moe. Dus at ik alvast wat op en keek een film toen ik het opat, maar daarna ging ik slapen, en het lukte! Ik viel echt in slaap. Al merkte ik daardoor niet meer veel van de vlucht op. Opeens werd ik wakker, en we waren al aan het landen! Jerry was nog aan het slapen, en daardoor kon ik in alle rust genieten. We waren in de buurt van Shanghai! Mijn oren begonnen weer pijn te doen, maar daar merkte ik door het uitzicht niets van op! We waren al onder alle wolkendekken, dus ik kon goed zien! Ik zag vooral weilanden, met af en toe een huisje. Hoe meer we verder vlogen, hoe meer huizen ik zag. Eerst was het, zoals ik zei, alleen weilanden, maar later kwamen er steeds meer dorpjes, en uiteindelijk hele steden. Bij de steden zag ik opeens dat veel flats en gebouwen op elkaar gedrukt waren, dat er bijna geen plek tussen ze was. Hoe zou het zijn om daar te leven? Ik stelde me ook het dagelijkse leven in zo'n grote stad voor, terwijl ik bleef keken naar het uitzicht.
Op een gegeven moment begon ik ook te realiseren hoe snel we gingen, we vlogen wel 1 voetbalstadion per seconde! Een hele wijk verdween binnen 3 secondes! We vlogen langs steden, rivieren, wijken en van alles en nog wat! Totdat we uiteindelijk zo laag vlogen dat iedereen al wist dat we gingen landen. Ik zag de lichtjes al, en voila. Mooie landing. Wel wat getril wanneer de banden op de grond kwamen, maar we waren geland! We reden een stuk de landingsbaan af totdat we stopten in de buurt van onze gate. De rest ging best snel. Stoppen, gate vinden, stoppen bij gate. Er was een grote open plek, en daarachter was een hangaar van China Southern. Shanghai is in het zuiden, maar ook in het oosten... Ik zag ook hoe klein het vliegveld van Shanghai eigenlijk was; klein. Ik dacht dat het veel groter zou zijn! Uiteindelijk werd de gate geconnecteerd en konden we zo uitstappen, alle nodige vliegtuigen gevlogen, nu naar de trein!
We stapten uit via de gate en liepen snel naar de bagage ophaal plek dinges (ik heb altijd een malfunctie in mijn brein bij vliegveldnamen). De "technologie" op het vliegveld van Shanghai was ongeveer zoals de "technologie" op Hong Kong. De vliegvelden leken dan ook erg op elkaar; marmeren vloer, witte en grijze muren en bij de gates een plat dak. Ik kon voor de rest niet echt iets opmerken van Shanghai Airport, ook al was het pas 11.30 (onze trein was om 14.00), was haasten kan geen kwaad! We liepen zo snel mogelijk naar de bagage afhalen sectie, en toen we er waren wachtten we. Een voor een gingen de koffers de band over, we wachtten best lang met een wagentje. Er was ook een beertje op de band gelegd met een bordje dat zei "Please take the right baggage", best wel leuk! Toen we onze twee koffers hadden gepakt was het tijd om snel naar de metro te gaan (ja! We gingen met de metro! Met de metro naar het treinstation en daarmee naar Linyi). We liepen snel door totdat we bij de Exit waren. Snel!
Bij de uitgang wachtten best veel mensen, ook die mensen met bordjes waarmee ze mensen gingen ophalen, dat ken je wel! Wij liepen gewoon door, totdat we in een grote wachtterminal- aankwamen. Geen idee waarom je hierin zou willen wachten, maar ach... Wij rustten er even uit omdat Jerry weer "moe" was. Ik ving nu weer wat op van Shanghai Airport. Het dak van de wachtterminal had ook een plat dak! Nou ja zeg! Wij gingen snel weer op pad na 5 minuutjes, opweg naar de metro! We moesten beste en eind wandelen voordat we eindelijk bij metro 10 waren aangekomen! Maar wandelen met de Chinese sfeer was nog oke! Vooral advertenties zag ik onderweg terwijl we door het kleine paadje liepen. En dat kleine paadje was best lang! Na een eindje lopen waren we bij de trap, maar wij hadden koffers! Dus moesten wij helemaal doorlopen totdat we bij de lift waren! En dat was weer een hele hoek omlopen! Nou, het design kan beter... Maar uiteindelijk konden we met de rommelige lift naar beneden, bij het metrostation.
In het metrostation was het ook rommelig, het was druk, en het verwarde ook een beetje. De ticketmachines waren vol met advertenties, en daar tegenover waren snack en drinkmachines. Het herinnerde me een beetje aan Japan, daar hebben ze ook die machines, maar dan met manga enzo. Ik wil ook een keer naar Japan! Maar even verder hier: mijn vader had uiteindelijk de juiste maniet gevonden om tickets te kopen, dus hij kocht ze, en we gingen weer door een snelle security-check, is dit niet een beetje overdreven? Nee! Geen risico nemen!
We gingen met de lift naar beneden, en daar zagen we die metro's. Bij de stations waren glazen wanden, en als de metro kwam kon je dan meteen instappen, alsof de metro een hele lange buis is. We hoefden niet lang te wachtten totdat de metro kwam, en o, wat was dat ding vol! Ik propte me nog maar net erin! En overal hingen advertenties, ik kon niets zien behalve de stenen wal, en het leek alsof de wal bewoog. Uiteindelijk stopten we bij het eindpunt van de metro; Hongqiao Railway Station, waar we op de hogesnelheidtrein zouden stappen, je weet wel, die snelle treinen met G ervoor (op het vertrekbord)! Het metrostation sloot meteen aan op het treinstation, dus we konden meteen naar ons check-in perron, maar het was wel heel verwarrend!
Toen we met de lift het station uitstapten, zag ik het station een beetje: marmeren vloer, heel groot... Hoe moeten wij in hemelsnaam hier ons perron vinden? We liepen een beetje verdwaasd rond, lopend naar de A & B peronnen. We scanden onze metrotickets en liepen het terrein binnen. Daarin was een winkeltjesplek, waar allemaal belastingsvrije winkels waren, wij kochten wat lekkers voor onderweg. Daarna moesten we op de een of andere manier naar de peronnen, het was heel verwarrend! Gelukkig hadden we uiteindelijk de weg gevonden: we moesten een roltrap omhoog, en daarna de tickets scannen. Mijn vader had onze tickets gekocht met paspoort, dus wij hadden voorrang, omdat de paspoorten met de hand gescand moesten worden! Dus toen we officieel de terminal in waren was het wachttijd!
Door de drukke terminal heen lopend zochten we een plekje waar we konden zitten, en uiteindelijk konden we een plekje vinden, al was het wel moeilijk! Het station was heel hoog, en boven ons zat een driehoekige contructie, met grote balken. Daaronder zaten ook allemaal kleine winkeltjes en restaurants, waar je ook kon eten als reiziger. En daar weer onder zaten wij in de wachtstoelen in de grote zaal. Er was een vertrekbord waar je alle treinen die vertrokken kon zien. Wij moesten nog een half uur wachten, en toen we dat moesten doen bleef ik gewoon zitten, kijkend naar de "gates" en het vertrekbord. Wachtend en wachtend, wachtend en wachtend.....
Na een half uurtje was het 14.10, het was tijd voor ons om in te checken bij ons perron! We liepen richting gate 26b, en daar was een lange rij, het duurde een minuutje om eromheen te lopen! Gelukkig had mn vader onze tickets gekocht met paspoort, waardoor we de hele langs rij konden skippen! En uiteindelijk gingen we met een roltrap het perron op, waar onze trein stond te wachten. De trein was van CRH, en ik moest zeggen, het was modern! Van de buitenkant, maar ook van de binnenkant! Toen we aan boord gingen was er lichtkleurig hout en wit metaal, wat een prettige sfeer gaf. Mijn vader ging onze koffers een plekje zoeken, terwijl Jerry en ik gingen zitten op ons plekje. Start de trein!
Na een tijdje startte de trein eindelijk. Ik en Jerry hadden onze snacks al uitgepakt, maar uiteindeliijk hadden we die niet echt nodig... Toen de trein begon te rijden kreeg ik meteen ook uitzicht; eerst nog heel veel rails en nog wat spoorbruggen, maar uiteindelijk kreeg ik alleen weilanden te zien. Weilanden en rijstakkers, waar harde werkers voor onze rijst zorgen elke dag. Af en toe zag ik in de achtergrond ook nog een stad, en zo ging het maar door. Deze trein ging 3x zo snel als de treinen in Nederland! Besef! Ik probeerde op het station Jerry te overtuigen, zie het nu met eigen ogen!
Uiteindelijk viel ik op de trein in slaap, en toen ik wakker werd waren we er al bijna! Nog een stationnetje en we konden uitstappen, om in een andere trein te gaan. Jerry was nog steeds in slaap, en ik begrijp gewoon niet hoe hij zo lang kan slapen! Nou ja, bemoei je met je eigen zaken Kevin! Uiteindelijk begon ik een beetje op te ruimen, nog steeds naar hetzelfde uitzicht kijkend. Ik wekte Jerry nog even om snel op te gaan ruimen, en het werkte! Jerry ruimde als een speer op, en uiteindelijk stapten we uit bij Rizhao Railway Station! We stapten uit en de trein vertrekte, en wij volgden het Transfer-bordje, om naar de volgende trein te gaan. We gingen roltrap op en af, scande nog een keer onze paspoorten en kwamen weer in een grote terminal terecht. Deze leek op die van Hongqiao, maar dan met iets minder winkeltjes. Er waren ook rode massagestoelen, maar die waren allemaal al bezet. Gelukkig zaten we er pas 10 minuten (Jerry was al in slaap), totdat onze trein kwam, ik wekte Jerry (weer) en we stapten onze tweede trein in. Daar ging mijn vader weer onze koffers een plekje zoeken, en ik en Jerry gingen weer zitten.
In deze trein hoefden we alleen maar 20 minuten te zitten, dat is van Ypenburg naar Gouda, maar nu is het Rizhao naar Linyi! Het begon buiten al langzaam donker te worden, en ik zag niets meer behalve wat schimmen en af en toe in de verte wat lichten van een grote stad. Ik probeerde wat slaap te vatten maar het lukte weer niet, nou ja, we waren er al ook bijna. Na nog wat gehobbel en nog een grote stad zien (ik zag bruggen en hoge gebouwen, de stad die ik zag was Linyi!) stopte onze sneltrein bij het station Linyi-Noord. Er waren op dat moment weining mensen daar, wij stapten uit en gingen met de roltrap naar beneden, om naar de uitgang te gaan. We gingen naar de grote terminal beneden en kwamen uiteindelijk bij de uitgang. We scanden onze paspoorten nog een keer en we waren officieel in Linyi!
We liepen het station uit, en de lucht was al zwart. Er was een tuintje en twee uitgangen aan de linker- en rechterkant. Onze tante zou ons komen ophalen, maar het werd weer gedoe! We konden haar de hele tijd niet vinden, dus we liepen alle gebieden in de buurt van het station af, en ik kon daardoor ook het station beter zien: het leek wel een zeppelin! Een grote romp aan de voorkant, met in het Chinees "Linyi-Noord Railway Station", met daarboven een klein balkonnetje dat vast zat aan een weg, handig voor taxi's en bussen! Uiteindelijk bevonden we ons boven op dat balkonnetje, waar onze tante ons ophaalde in haar busje. Onderweg zag ik allemaal uitzicht van Linyi, ik was daar al 3 en een half jaar niet meer geweest, en ja... veel dingen waren veranderd en veel dingen niet. De weg was nog steeds rommelig met die witte hekken en er waren nog steeds veel flats en appartementen langs de kant van de weg, maar veel moderne nieuwe dingen zijn er ook bij gebouwd! We moeten nog wat tijd vrijmaken om dat te exploreren!
Toen we in het centrum van Linyi aankwamen bij mijn oma en opa's huis was het tijd voor familiereunie! En we hadden nog een feestmaal met onze familie, in het knusse kleine huisje.
Vandaag weer een boel gereisd! Een vliegtuig, een trein en weer een auto, veel! Maar het is wel weer leuk om mn opa en oma te zien, vooral na zo'n lange tijd!
Tot de volgende blog!