Een regenachtige dag in Palermo!

Dag 5, Palermo:

Vandaag was ik eerlijk gezegd best moe! Gister in Rome was een hele drukke dag hoor! Vandaag hoefden we dan ook niet te vroeg op te staan. Iedereen was een beetje moe van gister, dus we bleven eventjes lekker liggen, ik wou dat fijne ochtengevoel niet verpesten! We zouden vandaag toch later in Palermo, onze destinatie voor vandaag, aankomen. Om 9.00, dus tot 8.00 bleef ik lekker in bed liggen, en toen het tijd was om op te staan, ging ik lekker mijn ochtend-dingen doen, en toen was het tijd op weer de Grandiosa te ontdekken op deze dag! Lees verder!:

Zoals gewoonlijk gingen we nadat we klaar waren met de ochtend-dinges (tandenpoetsen, gezicht wassen etc.) weer naar de Marketplace om lekker te eten. Vandaag kon ik niet zoveel op hoor! Maar, ik wist wel dat ik vol zat, en daar is ontbijten voor! Ons plekje was deze keer niet bij het raam, ook omdat we laat waren. Op dat moment vaarde het schip de haven in. Precies op het moment dat we aan het ontbijten waren maakte de boot net de U-manouvre. Dan draaien ze een rondje in de haven om zo te parkeren. Best cool toch?! Nadat we helemaal vol zaten bij het ontbijt gingen we zoals gewoonlijk terug naar de kamer, pakten alles in voor onze reis vandaag en gingen naar dek 4, wachtend op de anderen. Toen hun daar waren gingen we van boord. Vandaag beloofde goed weer, dus ook leuke bezienswaardigheden! En zo was het maar net, toen we van boord stapten straalde de zon, maar zou dat zo blijven?

We liepen langs de kant en zagen weer een gigantische Grandiosa, zoals elke keer als we geparkeerd staan in een haven. Op de een of andere manier kan ik maar niet stoppen met kijken naar de Grandiosa! Het schip is zo mooi, en elke keer zie ik weer een detailtje dat ik eerder niet had gezien! Het is interesaant om naar schepen te kijken! En zo liep ik, alkijken en allopend langs de kade, totdat we de terminal uit waren. We liepen officieel in Palermo, de hoofdstad van Sicilie! Ik denk dat het een gezellige tijd gaat zijn in deze stad! We liepen lekker rustig een straat af, maar toen we bij het einde van de straat waren hadden we weer zulke mensen met bordjes die zeiden van "Palermo tour in car" of "Discover Palermo by horse". Wij negeerden ze en liepen langs hun. We liepen lekker verder. Hoekjes met klimoppen om, door kleine steegjes en grote, grijze vervuilde straten. Er was vanalles in Palermo! Een stad met evel diversiteit dus! Cool! Nadat we een tijdje gelopen hadden kwamen we bij een straat aan die leek op een soort 'hoofdstraat'. Het had ook een beetje een oud gevoel. Niet per se door de grijze oude straten, maar ook een beetje door de paarden die daar stonden. Ja! Echte paarden! Er waren die mensen die een paard hadden en geld vroegen voor een rit door Palermo op zo'n paard, maar lopend is natuurlijk veel leuker! En dan zie je ook veel meer!

Toen we de hoofdstraat inliepen, zag ik meteen allerlei soorten winkeltjes. MIjn moeder had weer zin om te winkelen 🙄... (natuurlijk moesten er weer winkels zijn van grote merken). Gelukkig zei mijn vader "Nee, niet gaan winkelen!" en zo bleven we lekker wandelen. De gebouwen in de straat waren oud, zoals ik al zei. Ze hadden een beetje een Mexicaans/Italiaanse stijl, want ze waren grijs met een paar kleuren. Ze hadden ook zulke elektriciteitskabels die heel kenmerkend zijn voor zulke steden, dus een grote en Italiaanse stad? Check! We kwamen op dat moment toevallig langs een souvenirswinkel, dus besloten we om een souvenir te kopen, en wat we kochten? Natuurlijk een koelkastmagneet! En zo waren we weer opweg. We kwamen toevallig langs een rond operahuis, wat er mooi uitzag! Het had een "dome", die mooi versierd was in de stijl van vroeger, en wat een paleis-achtig gebouw niet kan missen; gedetailleerde standbeelden! We bleven even op het plein staan om te kijken naar het operahuis voordat we verdergingen. We kwamen ook langs een carnavalswagen (ze hebben hier waarschijnlijk net nog carnaval gevierd), en dat ding zag er best interessant uit! Het was leuk versierd, in allerlei kleuren, en al die dingen vertellen vast iets over hun cultuur. Alles op z'n eigen manier!

Na een tijdje had mijn moeder het, ze had zoveel winkels gezien, ze "moest" gaan winkelen. Dus zei mijn vader dat zei mocht gaan winkelen met de dames (behalve May) en dat wij verder Palermo zouden exploreren, wat is er nou niet leuker dan een stad exploreren? Zoals... in een LEGO-winkel kijken! We konden leuke modelle- oke, laat ik nou niet over LEGO gaan praten... Het enige was, ik was bijna mijn telefoon kwijt! Gelukkig had ik het weer terug en na een tijdje was het wel tijd om verder te gaan. We hadden verder niet echt heel veel bezienswaardigheden gekregen (luister, er komen er nog wel een paar hoor!), ik kon wel blijven turen en staren naar de mooie oude gebouwen (het waren niet meer Mexicaanse gebouwen), ze waren die hoge gebouwen die een beetje een goudgele kleur hadden niet paleis-achtige, maar toch mooie! Het weer ging op dat moment van zonnig naar regenachtig trouwens, want toen we net een straatje hadden uitgelopen en op een plein terechtkwamen (met een operahuis (alweer? zul je vast denken, maar wacht maar)) en op een bankje gingen zitten, begon het te storten vanuit de lucht. We bleven even nog onder een boom staan (ik kon niet veel meer doen dan Jerry irriteren), maar toen was het zo hard aan het regenen, dat we onder het dak van het operahuis gingen schuilen.

We gingen niet in het gebouw schuilen, maar meer onder een soort overdak. Er was niet heel veel te doen, dan een beetje spelletjes spelen met May en Jerry, maar ik kon wel een beetje gluren door het raam van het operahuis. En het was mooi! Het had weer een paleis-stijl, en deze keer kon ik dat ook goed zien door het raam! Een rode vloer, luxe bruine marmeren wallen en grotendeels van de kamer die ik zag was versierd in goud, typisch Italiaans (dat kan ik nu wel zeggen!)! Uiteindelijk verloor ik wel interesse en kon ik eigenlijk niets doen. We wachtten en we wachtten, we wachtten op dat ene kleine plekje. Totdat... het eindelijk stopte met regenen! Maar eigenlijk had dat ook geen nut meer, want we zouden het operahuis, dat eigenlijk Teatro Massimo heet, vanbinnen bezoeken. We liepen dus onder het overdak een hoek om en toen stapten we de hoge deur binnen. Er was een winkeltje, een balie en een lange wachtgang. Veel was er voor de rest niet. Het had ook nog niet zo'n mooi paleis-stijlig interieur. De vloer was versierd met mozaiek-blokjes, maar de muren waren nog wel een beetje bruin-achtig. Mijn vader kocht aan de balie de tickets, en de rest ging wachten in de lange wachtgang. Er waren daar mappen van Sicilie en Palermo, en mappen bekijken was heel leuk, dus genoeg te doen! Na een tijdje kwam een werknemer ons meenemen naar de binnenkant van het operahuis. 

We liepen eerste een marmeren trap op. Bijna alles in dit operahuis is marmer! En marmer is duur, dus de originele bouwer van dit operahuis moet heel rijk zijn geweest hoor! Toen we de trap op waren gelopen kwamen we in een grote zaal uit. Dit was de ontvangzaal, waar toeschouwers van de opera zouden komen. De gids vertelde ons dat het operahuis werd gebouwd wegens een wedstrijd tussen een paar koningen. Het theater is deze dagen het drie na grootste operagebouw van de wereld, impressief! Dit was de kamer die ik via de buitenkant had gezien! Er was een standbeeld van de architect van het gebouw, een miniatuurversie van het gebouw, maar het mooiste was toch de kamer zelf. Rijk versierd, en het was gewoon mooi, net alsof ik een paleis bezocht! Met goud versierd enzo... De kamer gaf ook een beetje de sfeer dat je buiten was, er was een lantaarnpaal en en waren ramen, wat je normaal binnen niet ziet! De volgende zaal was een soort ingang naar het auditorium. De ingang was ook heel mooi. Deze kamer was geel en goud, dus een soort rijkelijke sfeer. Er waren spiegels, zitplaatsen en ook het dak was bij deze heel mooi. Heel mooi versierd, met schilderijen en standbeeldachtige versieringen. Mooi toch?! De gids vertelde hier vooral over het auditorium zelf, het was rond, en het ronde plafond is heel rijkelijk versierd! Nou, ik ben benieuwd geworden!

En toen ging de deur open, en WOW WOW WOW! Dit auditorium is heel mooi! Een van de mooiste die ik ooit heb gezien (niet alsof ik eerder een auditorium had gezien, maar ik wil beschrijven hoe mooi het echt is)! Alle zitplaatsen schenen licht uit, alsof er mensen naar je keken! De plaatsen waren natuurlijk versierd met goud en rood, de royale kleuren. Daarna zag je ook een soort VIP suite, en dan gaan we naar het dak, o, o, o! Het dak was onbeschrijflijk! Het was een gouden cirkel, en die cirkel had allemaal kleine versieringen die echt van steen waren gebeiteld! Rondom de cirkel waren er ook die soort kleine details. De cirkel verdeelt zich in het midden in 12 stukken (inclusief de cirkel in het midden), en in die kleine stukjes zie je heel mooie schilderijen, die als ze verbonden worden een verhaal tonen. Hier een opera kijken is een feest (er zijn ook nog shows in dit operahuis, daarom zijn de rode stoelen moderner gemaakt, voor het gemak van de toeschouwer)! Ik ging in een van de rode stoelen zitten en ging genieten van wat er boven me afspeelde, een "levend" verhaal. Na een tijdje was het wel tijd om te gaan, en nam de gids ons backstage. Backstage was alles niet meer zo indrukwekkend. Het was nu geverfd in witte verf, en de deuren waren gewoon witte deuren. Dat was niet zo leuk, maar ach... het is ook backstage he? 

Via de backstage liepen we naar boven de royal VIP suite in. In dit gedeelte van het operahuis had Micheal Corleone gespeeld in de film 'Godfather'. Nu gaan we naar wat werkelijke feiten. In deze suite had je goed uitzicht op het auditorium en het podium. Hier hebben heel veel belangrijke koninklijke families, presidenten en belangrijke mensen gezeten. Best cool toch! Deze kamer had een soort dezelfde stijl als de ingang tot het auditorium, een beetje een gouden, royale stijl. Er waren schilderijen op de muur, mooie kleine stenen versierselen en het was heel mooi gewoon! Vooraan zat er een rij rode stoelen, voor als je wou kijken naar de opera, en ook vanaf hier kon ik genieten van het dak. We gingen weer na een tijdje verder. We gingen weer door de lelijke backstage, en kwamen uiteindelijk bij een marmeren zaal. Een eetzaal, een hapjeszaal of waarschijnlijk een zaal waar je kon rondhangen voor en achter de opera. Deze zaal bestond, zoals ik al zei, grotendeels uit marmer. Het plafond was ook versierd met stenen versiersels en schilderijen. Deze zaal was ook mooi! Alle zalen (behalve backstage) waren waarschijnlijk mooi in dit theater! Nadat we de marmeren zaal hadden gezien was het tijd om te gaan. De tour was afgelopen, maar ik wist dat er nog veel meer te zien was van dit operahuis. Toen we weer in de lange wachtgang zaten wachtten we even op de personen die naar het toilet moesten, en toen waren we weer opweg!

Nadat we uit het operahuis waren gingen we weer door de drukke straatjes wandelen. Nu begon het verkeer drukker te worden, net als de straten. Overal begonnen mensen te lopen, en het verkeer was rommelig! We ontmoeten bij een kruispunt mijn moeder en de andere dames, en May ging met hun mee. Moest ze zelf weten 😒, ik vind door een stad wandelen toch veel leuker! De heren gingen na de ontmoeting met de dames lekker verder. We liepen door rommelige straatjes, nog steeds altijd met de grijze oude gebouwen met elektriciteitskabels. Een van die rommelige straten liep uit in een kruispunt. En niet zomaar een kruispunt, dit was een vierpuntskruispunt. Oke, ik verwar het misschien een beetje, maar het gaat niet om de weg (ook al wist je niet meer waar de weg liep), maar om de gebouwen. Bij de vier hoeken lagen oude gebouwen. Ook grijs, maar wel een beetje oudachtig. De gebouwen waren afgesneden (zo leek het) om bij het kruispunt te passen! Het waren moderne-oude gebouwen, en bij elke hoek stond een identieke versie, wie dit had bedacht, moest een symmetrisch gezicht hebben! Bij het kruispunt was het ook heel rommelig, je zag niet meer waar de weg liep, er stonden overal paarden aan de weg en mensen liepen dwars door de weg heen. Wij keken er snel naar en liepen toen snel door.

Als volgende kwamen we aan bij een fontein. Er waren Griekse standbeelden, want de mensen waren serieus naakt. Ik weigerde om er goed naar te kijken, maar ik wist dat de standbeelden mooi en gedetailleerd waren, ze stonden ook precies zo dat ze heel mooi om het centrum van de fontein stonden, een engeltje op een soort platform. We liepen een rondje om de fontein en gingen toen naar onze volgende destinatie: de kathedraal/kerk van Palermo: de Cattedrale di Palermo. Toen we eraankwamen, gaf de buitenkant me een tropisch gevoel. Het gebouw was goudgeel, en het was groot, zoals een klooster. Het had een rond dak en het was gewoon erg lang. Het had voor het gebouw ook een mooie kleine bloementuin. Ik en Jerry hingen daar wat rond, en toen gingen we naar binnen. Vanbuiten had het gebouw een Middeleeuws gevoel, het gebouw had heel veel kleine chice torentjes, een soort van mini-kathedraal torentjes, en de gleuven tussen de stenen waren ook versierd op een manier waarop een kasteel werd versierd, bochten, cirkels. Het kenmerkende waren vooral die kleine torentjes en die ronde plafonds, die leken zo oudachtig, en ze waren ook oud, maar vanbinnen leek de kerk zo oud nog niet. Het was versierd in wit, oftewel: lichtblauw/grijs met een blauwe uitlijn. Er waren wel die stenen soort versieringen en mooie persoonsstandbeelden. Maar de rest was een beetje te modern voor een kathedraal die er van de buitenkant zo oer uitzag.

Helemaal aan het einde was wel een ronde kapel, die weer wat ouder leek. Het had een altaar met het Christus-kruis in het midden en een klein Grieks tempeltje om het heen, en de rest was bedekt in schilderijen en mooie details. Ook al had de kapel een compleet andere sfeer, de twee stukken apsten best bij elkaar hoor! We bleven nog een paar minuutjes in de kathedraal zitten tot onze volgende bestemming; het Palazzo dei Normanni, een royaal paleis, dat nu ook een museum is. Via de kathedraal naar het paleis lopen was niet moeilijk, alleen door een paar korte straatjes zagen we toen het paleis (wat meer op een kasteel leek) op een heuveltje staan. Wij gingen niet meer het paleis in, want we hadden tijdgebrek, maar van buiten kijken lukte wel. Het rechtergedeelte leek alsof het dak is weggewaaid, het is een blok beton! Maar er waren wel ramen en patronen in de muren, en dat zag er wel weer mooi uit. Het linkergedeelte leek al meer op een paleis. De vorm was meer breed, de gevel was verdeeld in twee en de ramen, die wat langer waren, het dak, die met een rechte streep eindigde en toen weer langzamerhand omhoog ging en het wapensymbool recht boven de ingang bewezen dat dit een paleis was. Opeens besefte ik de omgeving om het paleis heen, ook al was het weer regenachtig, de palmbomen zagen er nog steeds tropisch uit, maar ze gaven me wel een raar gevoel...

Nadat we het paleis hadden bezocht gingen we beginnen met de terugtoch naar de Grandiosa. Maar eerst moesten we wel de anderen ophalen. En toen begonnen we de armere en donkere straatjes van Palermo te kennen. Donkeren tegeltjes, zwarte/bruine gebouwen die eigenlijk wit zouden moeten zijn, alles vervuild, ook al was dit in het centrum, dit leek meer op zo'n achterstandswijk, ik wou dat ik iets kon doen voor die mensen... Een paar straatjes verder kwamen we op een marktstraat. Ook al regende het met bakken uit de lucht, deze mensen bleven gewoon doorverkopen! Wat een doorzettingsvermogen! De markt was rommelig, het was ook in een van die straten, maar het was gezellig. Iedereen verkocht wat anders, schoenen, souvenirs of eten! En daar waren ze dan, de dames. Ze hadden eten gekocht en niets uit de grote merkwinkels... 🙃... Wij aten wat van wat hun hadden gekocht, terwijl het bleef regenen en de helft van ons nat werd (en mijn moeder werd bijna volledig nat), aten we gewoon door, en na een tijdje gingen we ervoor, ons doel?: een taxi vinden en zo snel mogelijk terugkomen bij de Grandiosa, 3... 2... 1... GO!

We renden door de natte straten van Palermo, alle mooie goudgele gebouwen waren nu oranjebruin geworden, en de stad zag er helemaal niet meer zo mooi uit. Gelukkig hoefden we maar eventjes te rennen en nat te worden, want verderop was een grotewagenstaxi. We stapten in, gaven de man instructies en we waren veilig! Na een paar minuten kwamen we aan bij de terminal, we betaalden de man en gingen zo snel mogelijk aan boord om ons op te drogen. Niemand had zin in zwemmen toen we weer op de kamer waren, we gingen allemaal uitrusten en ons voorbereiden voor vanavond. Vanavond was het elegante avond, iedereen kwam in hun mooiste pak/jurk en ging genieten van de avond! Ik, Jerry, mijn moeder en mijn vader zagen er allemaal elegant uit, net als de familie van May! De hele Grandiosa zag er spic en span uit, zelfs het schip zelf! De Galleria Grandiosa glom zoveel! Iedereen was elegant! Tijdens het etentje was er niets raars (behalve dat Jerry zijn overhemd vies maakte en dat iedereen mooie pakken droeg), en bij de show die avond was er ook niets bijzonders (de show was trouwens heel goed! Ik genoot!). Maar toen kwam het hoogtepunt van de avond. We zouden de crew van de MSC Grandiosa zien! Ik was enorm enthousiast, want ik wou de kapitein al sinds de start van de cruise ontmoeten! We zagen alle managers, alle chief directors en uiteindelijk: de kapitein! De hele dome was versierd in het MSC logo, en iedereen staarde naar hem. Mijn idool 😉!

De rest van de avond was normaal, we gingen naar onze kamer en gingen uitrusten, heel normaal. Vandaag, weer een leuke maar ook regenachtige dag in Palermo, morgen gaat het warmer en tropischer zijn hoor! Geloof me!

Tot de volgende blog! Ciao ciao!