Een dagje in Ljubljana!

Dag 5, Dekani-Ljubljana, Ljubljana-Bled:

Wakker worden, opstaan! Ik werd vandaag ruig wakker gemaakt door de stem van mijn vader. Het opstaan daarna ging dan wel weer minder ruig. En zo konden we spoedig tandenpoetsen, eten enz. Maar nét voordat we wouden vertrekken kregen mijn vader en ik een beetje gedoe over de Nintendo Switch meenemen. Maar uiteindelijk namen we het toch niet mee. Maar ook al was er gedoe, we konden gewoon nog naar onze (hoofd)bestemming vandaag; De hoofdstad van Slovenië: Ljubljana! Nadat we in Ljubljana hadden rondgelopen, zouden we gaan naar een prachtig meer, genaamd 'Lake Bled.' Het word ook wel de mooiste plek van Slovenië genoemd, het zou leuk worden! Lees hieronder hoe het ging!:

We zaten allemaal in de auto! Er was nog een klein conflict tussen mijn vader en ik, maar dat ging snel voorbij. We reden uit Dekani zoals we elke morgen deden. Vanaf ons huis was het 1 uur rijden naar Ljubljana. Wat ik oppikte van de reis naar Ljubljana? Bijna niets... Ik verstopte me achter een kussen en viel in slaap, en dat was dus dat... Toen ik wakker werd waren we bij een parkeergarage. Toen we uit de parkeergarage stapte, zag ik bij de automaten een Romeinse Put. Die stond recht voor de trap. Wat er in die put zat? Een warboel van planten. Wat dacht je dan van een Romeinse Put, na al die jaren? Toen ik boven kwam met de trap, zat recht naast ons een uitrustkoepel, met (helaas) geen stoelen/bankjes. Dus vonden we verderop een bankje in de schaduw en gingen we uitrusten. We waren nu in Park Zvezda, midden in het centrum van Ljubljana. Ik begreep niet waarom we nu al moesten uitrusten, maar je kon daar wel genieten. Met extreem grote Sloveense druiven op een bankje zitten midden in een centrum, wie wil dat nou niet? 

Toen ik zat op het bankje, zag ik allemaal mensen rondlopen in de verschillende winkeltjes. Ik zag ook allemaal fonteinen, beelden enz. Ik vond Ljubljana wel een mooie plek! Toen we uitgegeten waren liepen we nog even rond in het park, en gingen toen naar een brug. Onderweg naar de brug zag ik de huizen van Ljubljana eens goed. De huizen waren een beetje lichtgeverfd, en niet nieuw, en niet oud. Toen kwamen we bij de brug aan. Die brug, waarop we stonden, was niet de plek waarnaar we keken, maar we keken naar de burg iets verderop, de Tromostovje. Dat is een driedelige burg ontworpen door een architect die nog veel meer heeft ontworpen in deze stad. Ik vond het ontwerp van die brug wel interessant; de bruggen zijn eigenlijk gewoon apart. Ze zijn niet aan elkaar verbonden, wel bijzonder, want zoiets zie je niet elke dag! Toen we naar de burg liepen, zag ik tegelijk ook de Tourist Information. We liepen binnen en een mevrouw vertelde ons, zoals altijd, hoe we moesten lopen en waar de leuke plekken waren. Toen gingen we naar de brug om het goed te bekijken. Toen ik op de Tromostovje stond, keek ik uit over de rivier de Ljubljanica. Ik weet niet of de stad is vernoemd naar de rivier of de rivier naar de stad, maar mij maakt het niet uit, als het zicht maar mooi is.

Toen we aan de overkant van de brug aankwamen zag ik een standbeeld, nou, meer een monument. Ik dacht dat dat monument is voor die architect. Maar dat was niet zo, het monument was voor een dichter, France Prešeren. Ik begrijp niets van hem, maar het monument respecteer ik wel, als dat nodig is... Toen zag ik nog een gebouw, een rood-roze gebouw met witte uitlijnen. Het bleek de Franciscaner Maria-Boodschapkerk te zijn. We bleven er niet te lang, want we hadden nog veel te zien! Toen we langs de Ljubljanica liepen, zagen we dat er een kleine markt was. Indoor en outdoor, best leuk, én gezellig! We liepen toen verder langs de markt, naar de kathedraal, de St. Nikolaaskathedraal. Nee, niet de kathedraal van Sinterklaas... Gewoon de kathedraal van een gelijknamige sint. Ik zag aan de kerk dat die een beetje dezelfde stijl had als de huizen in Ljubljana, een beetje lichtgeel geverfd, met witte uitlijnen. De binnenkant? Daar gingen we niet in, de entree kostte €2,00... We vonden niet dat dat het waard was, dus gingen we er niet in. Toen we een rondje om de kerk hadden gemaakt, konden we een ijsje eten! Jippie! Het ijs kostte alleen we €2,50 omdat het handgemaakt was en dat deze soort ijsjes alleen in Amerika en Slovenië te krijgen waren. Ik hoop dat dat waar is. Alleen had mijn moeder het ijsje een beetje verpest door mijn ijsje te breken... Zij kon er niets aan doen, maar ik werd wel een beetje boos...

Onze volgende bestemming zat recht naast ons, weer een brug! Maar deze is ook geen normale brug, deze brug is een drakenbrug! Het heet ook de Dragon Bridge. Het is een brug met beroemde drakenstandbeelden op alle vier de punten van de burg. Het zag er cool uit! In de mond van de draken zag je ook gewoon (nep)vuur! En ze hebben alles zo precies uitgebeiteld! We bleven er niet te lang rondhangen. Want we zouden naar een grote bestemming gaan, de Ljubljanski Grad, oftewel, het kasteel van Ljubljana! We liepen door de drukke steegjes naar het vervoermiddel dat ons naar het kasteel zou brengen; een kabelbaan/lift! Toen we aankwamen vertelde een mevrouw ons over de prijzen van de entree van het kasteel en de kabelbaan. Het was een beetje ingewikkeld, maar wij hadden uiteindelijk dit gekozen: Familiekaarten, met audiogids en met de kabelbaan met heen én terug. Het beloofde spannend te worden! 

Toen we wachtte bij het 'station' van de kabelbaan kwam hij na 10 minuten terug van het kasteel. We stapten in, en wij zaten helemaal vooraan (waarop je alleen de kabel ziet waarmee de lift omhooggetrokken word)! Maar toen ik achterom keek zag ik adembenemend uitzicht! We gingen langzaam hoger en hoger, en Ljubljana werd steeds verder en verder verwijderd van ons. Toen we aankwamen boven zag ik hoe hoog we waren; even hoog als een hoge toren. Toen ik in het kasteel omhoogkeek zag ik ook nog een paar andere torens, ook een uitkijktoren! Slik! Ik zag ook dat er moderne winkeltjes en restaurants in het kasteel waren gebouwd, en eerlijk, dat verpestte de sfeer een beetje. Bij de familiekaartjes kregen we ook een boekje, waarin we allemaal vragen moesten beantwoorden, sommige makkelijk, sommmige moeilijk. We gingen eerst een map en een audiogids halen. Het was bij de souvenirwinkel. Een mevrouw legde ons uit hoe alles werkte en waar alles lag enzo. Mijn moeder ging een plekje zoeken en daar zitten, ze zou ons, als we klaar waren, weer opzoeken, dat is toch zonde van haar kaartje?! 

Ons plan om het kasteel te bezoeken ging zo: We zouden een beetje volgens het familieboekje gaan en als er een audio bij hoorde, gingen we de audio luisteren. Voordat we iets gingen doen, liepen we naar de maquette van het kasteel, we wezen aan waar we naatoe wouden via het familieboekje en onze route was al eigenlijk gepland. Eerst klommen we op een muur, het was een verdedigingstoren. Ik zag vanaf hier Ljubljana gewoon nog! Ik zag de oeroude stenen van het kasteel, en alsnog is het kasteel zo stevig! Maar we vonden niet wat we zochten; een gevangenis voor edelen. Maar toen zagen we de trap die ons naar de gevangenis zou leiden. De audiogids vertelde dat edelen, die hier gevangen zaten, wapens op de muur krastte. En dat deed een beruchte ridder, Erasmus ook. Dat was de eerste vraag van het boekje, en vele zouden nog volgen, ik verteld je niet alle, maar wel de opvallende vragen. Toen gingen we naar de waterput van het kasteel. Die werd pas ontdekt bij de renovatie van het kasteel. De waterput werd gebruikt om water uit te halen, maar het was ook een vluchtput. Aan de linkerzijde van de put, zat een vluchttunnel. Die leidde rechtstreeks naar de slotgracht van het kasteel. Het gerucht gaat dat ridder Erasmus ook ontsnapte via die tunnel.

Toen liepen we ook nog naar de wateropslag. Die ving water op van de regen, en de slotgracht. Er zat een zandfilter in (!), een systeem om ervoor te zorgen dat het water niet ging hangen aan de wal en nog veel meer. Wat heeft zo'n kasteek toch veel geheimen! Onze volgende bestemming was de vijfhoekige toren. Vroeger werd hij als dienst genomen als hoofdingang, via een hangbrug, de kleine poort voor voetgangers, de grote voor paarden en wagens. En nu de vraag, dit kasteel heeft 2 ronde torens, 2 vierkante torens en een vijfhoekige toren, hoeveel torens heeft dit kasteel dan? Natuurlijk 13. Maar de vraag is wel een beetje raar... Onze volgende bestemming was de strafgevangenis van het kasteel, toen dit kasteel aan Oostenrijk werd geschonken, werd het hele kasteel als stafgevangenis in dienst genomen. Pas een paar jaar later werd het pas weer het kasteel. Toen we binnenstapte zag ik alleen maar vier cellen, maar vroeger waren er sowieso meer cellen. In de eerste cel hingen deuren van de cellen, in de tweede en de derde cel waren er voorwerpen en documenten die werden gevonden tijdens de opgravingen en in de vierde cel was er een filmpje om je te laten zien hoe een gevangene leefde. Allemaal heel interessant, maar de trekpleister van dit kasteel was toch wel de.... Uitkijktoren!

Voorzichtig, voorzichtig, zo beklom ik de uitkijktoren van het kasteel. Gelukkig was de eerste klim niet zo eng, ja! Er is een tweede klim! Maar eerst, voordat we begonnen aan de tweede klim, gingen we eerst naar een filmpje kijken over het kasteel, het 'virtuele kasteel'. Zo leerde ik dat er vroeger nog een kasteel stond, maar dat dat kasteel gesloopt werd, en dat Frederick III het kasteel van nu liet bouwen. Na het virtuele kasteel beklommen we de echt toren, ik vond het best eng, want het was zo'n ronde trap waardoor je dwars naar beneden kon kijken. Maar uiteindelijk was ik er, en de klim was het het eigenlijk wel waard! Je had uitzicht over ⅓ van Slovenië bij goed weer, en het was goed weer! Dus zagen we heel veel van Slovenië. En je kon bijna heel Ljubljana zien! De klim was het waard. Ik bleef nog lang kijken, maar het was al bijna tijd om te gaan, dus gingen we weer snel naar beneden. En trouwens, de klim naar beneden ging veel sneller! En weet je wat de opdracht was? Tel de treden van de trap als je naar beneden loopt, het antwoord? 94 traptreden! Toen we weer beneden waren gingen we naar de laatste bestemming in het kasteel; de kapel van St. George. In de kapel was het beste mooi, er zaten allemaal familiewapens op de muur, maar het opvallendste? De man die daar zat. Hij schreef je naam in het Middeleeuws Lettertype! Cool hé?! Hij sprak ook veel talen, inclusief Nederlands! Dus konden we makkelijk communiceren! En ja hoor, na een paar minuten stonden Kevin, Jerry en Zhenjun (mijn vaders naam) mooi op papier, en hij gaf ons ook nog een papiertje met Pluk De Dag erop in het Latijns! Die man is echt aardig! 

Toen we weer op de open plek waren verzamelden we met mijn moeder en gingen we de audiogids weer inleveren, en ook het familieboekje natuurlijk! Zo! Een mooie stempel op het boekje! We gingen snel terug met de kabelbaan, en deze keer zag ik Ljubljana goed van boven! Mooie stad, mooie plekken! Toen we weer op de grond waren gingen we snel naar de parkeergarage (tussendoor aten we nog een frietje, dat noem je snel...), om naar de laatste bestemming van de dag te rijden: Lake Bled, oftewel; de mooiste plek van Slovenië! Onderweg naar het meer viel ik trouwens in slaap... Toen we aankwamen zag ik het cyaanblauwe, heldere water, omringd door bergen en heuvels waarop bomen groeien. Ons plan was om te gaan varen in een bootje naar een eiland in het meer; Bled Island. Maar we waren een beetje laat, dus we moesten haastten! Mijn moeder bleef achter op een koel plekje, terwijl mijn vader, Jerry en ik haastten naar de plek van de bootjes, en we hadden geluk! Er was nog een rondvaart over! Maar mijn vader moest ons parkeerkaartje verlengen, en mijn moeder had al het geld! Dus moesten we afwachten... Gelukkig kwam mijn moeder spoedig aan, en mijn vader ook, dus konden we vertrekken. En wist je dat de boot gewoon word gepeddeld? Door de man, die de boot bestuurt? Ik denk dat je daar snel moe van word! Ondertussen zag ik het eiland oppoppen uit het meer. Wat een mooie plek! 

Weet je waarom Lake Bled zo schoon is? Dat komt doordat in dit meer er geen afvalstoffen worden gedumpt en motorboten verboden zijn? Daardoor is het water zo schoon! Toen we bij het eiland aankwamen zag ik de kerk op het eiland, de Maria Hemelvaartskerk. We konden niet in de toren, en ook niet in de kerk, maar we konden we een rondje om de kerk maken. Dus liepen we een rondje om de kerk en konden we alle kanten van de kerk zien. Ik zag ook heel veel bomen, paadjes en zwemmende mensen. Mooi hoor! Bij een kade lieten we onze voeten in het water, ahh! Zo fijn! Ik had toen opeens zin om te zwemmen! Maar we konden niet te lang blijven op het eiland, we hadden maar 40 minuten. Jammer! Maar toen we weer in de boot zaten voelde ik me wel voldaan vandaag. Heel veel plekken! Een druk progamma! En dus zeg ik:

Tot de volgende blog!