Een dagje historisch!

Dag 5, Brno-Kromeriz-Olomouc:

Weer een dag laat opstaan! Nou ja, zo is de dag al voorbij wanneer we klaar zijn om te vertrekken! Maar wie kan ik hier de schuld geven? Nou ja, we hadden toch nog wel veel gedaan vandaag hoor! Lees maar!

Zoals je hebt gelezen zijn we laat vertrokken! Het opstaan duurde eeuwig... we moesten nog ontbijten en eigen lunch maken... en door dat ALLEMAAL zijn we pas vertrokken om 10.30! Nou ja, beste scheme ooit he... Gelukkig hebben we toch veel gedaan, en na wat getreuzel konden we toch snel op weg vandaag. Onze eerste bestemming lag in Kromeriz: we zouden gaan naar de Blumengarten Kroměříž!

Deze Tuinen horen bij een groter Aartsbisschoppelijk paleis te Kromeriz, wat behoort tot de Werelderfgoeden. Deze Tuinen zijn groot en mooi, en worden soms ook wel 'Het Versailles van Tsjechie' genoemd. De Tuinen zijn in de zeventiende eeuw gebouwd/ontstaan, en vertegenwoordigd de Italiaanse Renaissance. Dus het is heel mooi, en kan concurreren met het Versailles! Dan moet het wel HEEL MOOI zijn, want ik ben in het Versailles geweest, en die plek is een echt artistiek paradijs!
We stapten de auto in, en de kortere reis begon. Ik en Jerry... nou.. wij sliepen vooral, maar ik werd wel wakker toen mijn vader de auto wou parkeren. Er was geen plek, echt helemaal niet, dus ging hij wat verder parkeren. De Tuinen liggen apart van het paleis zelf, en dus moest je aparte tickets kopen. Toen wij allemaal wakker waren en de auto uitstapten, de Grauwe ochtendlucht in, kwamen we aan bij een paleis-achtig gebouw, waarschijnlijk het tuinatelier. Het atelier was gedecoreerd met wat gouden plekjes en figuurtjes, voornamelijk bij de grote massieve ramen van het gebouw. Wat ook mooi was is dat het een tempelachtig gebouw is. Aan de achterkant (wanneer je door de poort bent gelopen) staan ook een paar zuilen. Een mooi gebouw dus! Wij liepen door de poort, kochten de tickets bij een mevrouw, en konden toen de Tuinen in!

Eerst was er een stukje waar stond "Dutch Gardens". Dat stukje was indoors, en daar gingen wij dus niet naartoe. In plaats daarvan, gingen wij meteen naar buiten, daar ware nook de hoogtepunten van de Tuinen! We liepen op het grindstenen pad, dat kraakte onder onze voeten, en zagen een paar tuinierders die de tuin voorbereidden op de winter. De hogere heggen en bosjes zagen er verwilderd uit, en de tuin zag er nu nog normaal uit. We liepen door een paar rijen van heggen, en kwamen ook lang seen grasveld, waar een liggende Neptunus een fontein veroorzaakte. We kwamen ook langs diverse hegcomplexen, waar een standbeeld van een god steeds centraal stond. De standbeelden waren mooi gemaakt, en waren nog in goede staat ook!

In het midden van het tuincomplex was er een soort tempeltje, de "Rotunda", noemen ze het. De Rotunda kan je ook beschouwen als een tuinhuisje, maar de binnenkant van het gebouw is zeker geen tuinhuisje! Het hele ronde dak van het gebouwtje is in schilderijen bedekt. Soms waren er ook standbeelden, die de schilderijen omringden, maar de schilderijen waren het meest opvallend. Ze spelen de gebeurtenissen uit verschillende godsdiensten af, vooral die van de Grieken en Romeinen, en het interieur van de Rotunda lijkt echt veel meer op het interieur van een paleis! Te mooi!

Nadat we de Rotunda hadden bekeken, gingen we nu de andere kant op. Daar waren bloemenperkjes, van allemaal verschillende kleuren, omringd door heggen die rare bloemachtige vormen aannamen. Ze lagen dan samen, gecombineerd op het nette grasveld, end at was weer omringd door hoge heggen. Er was ook een heel lang muur-achtig gebouw, dat een lange rij standbeelden bevatte van Romeinse goden. Je kon ook op de muur komen, en toen wij bovenkwamen zagen we bijna de hele tuin! Je zag de bloemenperkjes en heggen, het atelier in de verte, de Rotunda, de hoge heggen, de Dutch Gardens... in de verte zag i kook boompoorten, grote vierkante meren en ook heuvels! Nou, dit is wel een bijzondere tuin hoor! En kort bleven we ook niet op die muur!

Nadat we uiteindelijk waren uitgekeken, gingen we nu het andere deel van de tuin bekijken. Toen we weer langs de Rotunda liepen, gingen we nu links en werden begroet door een boompoort. Onder de bomen, die een ambiante sfeer aangaven, kwamen we nu aan bij een meertje. Nou... meer een vijvertje. Er zwommen grote vissen in, die wild rondbewogen. Het grasveld dat het vijvertje omringde was wel iets slechter onderhouden, maar het paste wel bij de omgeving. Achter het vijvertje lag een kunstmatig heuveltje, en dat is wat we eerder zagen. Het is niet hoger dan de muur, dus heel erg veel zagen we ook weer niet, maar het is wel leuk dat een tuin dit heeft!

Aan de andere kant (de linkerbovenkant van de tuin) had ook precies hetzelfde. Daar keken we even rond, en daarna liepen we weer door de Tuinen terug naar de uitgang. Daar gingen we nog even naar de WC, en nu gingen we naar de volgende UNESCO-bestemming: Het Aartbisschoppelijk paleis te Kromeriz! Dit paleis is heel belangrijk, omdat, de naam zegt het al, de aartbisschoppen ermee te maken hebben! En het tuinencomplex was ook mega-groot!

De auto reed door de hobbelige straatjes van Kromeriz. We waren al weggegaan van de Tuinen, en parkeerden langs een straatje dat grensde langs de grote natuurlijke tuin van het paleis. We stapten uit, en gingen meteen het parkje in. Het leek eigenlijk meer op een bos: overall vielen er gekleurde bladeren, de grond lag vol takken en de bomen groeiden op het gras. Maar dat verandert wel een beetje als je dan later een groot gestalte ziet opdoemen: ja... het paleis! Het had dezelfde kleuren als die van kasteel Mikulov, maar dit paleis is veel groter! De ramen waren groter en de gevel was abstract en georganiseerd gebouw.

We liepen langs de achterkant van het gebouw, en gingen een paar stenen trappen op. Daarna liepen we langs de rechterzijkant van het gebouw (dat het erzelfde uitzag als de achterkant) en kwamen toen aan bij de voorkant van het gebouw. De structuele geel-witte voorgevel zag er modern maar toch een beetje luxe en antiek uit. De toren, die een bollere vorm nam naarmate hij hoger werd, leek op die van een moskee. De poort van gedecoreerd door stenen figuren en een stenen poort, en ik begrijp wel waarom dit behoort to de Werelderfgoeden hoor!

En nu naar binnen! Mijn vader had gepland dat we tijd hadden om naar binnen te gaan, om het luxe interieur te bekijken, maar toen we het vroegen aan de man in de ticketlocker, zei hij dat het alleen open was in het weekend, omdat het niet het Hoogseizoen was! Nou ja! Gelukkig was het paleis van de buitenkant bewonderen ook al goed! We kregen een glimp van de binnenplaats Cadeau van de man, maar toen moesten we echt gaan, zei hij. Dus gingen we maar naar het Stadsplein (Kašna na Velkém náměstí v Kroměříži), dat schuin achter het paleis lag. Het stadsplein had niets bijzonders, er was alleen een fonteintje en een groot standbeeld/monument, Mariánský sloup, dat bestaat uit 4 mensen die een grote zuil omringen, en op die zuil staat nog een standbeeld. Ook al is het plein wat aan de kleinere kant, het is zeker niet mooi, het is heel mooi en voelt heel erg knus, met al die gebouwen.

De Tourist Information was in de buurt, en daar kregen we info en een kaart. Ook hadden we een souvenir gekocht, en we konden daarna zo opweg! 2 Straten verder ligt de kerk van Kromeriz, of EEN van de kerken. Naast de Tourist Info was er ook een. Nou ja, het is meer een gebouw: Radnice. Dat gebouw is helemaal wit en blokkig, en heeft een torentje met een klok. De echte, grote kathedraal is de Kostel sv. Mořice, of "Kerk van Sint Moritz". De kerk, toen we aankwamen, was dicht, maar zag er wel machtig en groot uit. De ramen waren groot, de toren was hoog... Er waren niet veel standbeelden of figuren, en we konden niet eens zien wat de voorkant of achterkant was. Er zijn zeker betere kerken, maar deze kerk is ook best mooi!

Nadat we alles in de stad nu hadden bekeken, gingen we nu naar de laatste bestemming in Kromeriz: De Tuinen van het paleis. Ja... we hebben er al een beetje rondgelopen, maar meer kan geen kwaad toch? En dan kunnen we meteen richting de auto lopen! En zo gingen we weer de trappen af, en kwamen we uiteindelijk in de Tuinen. Het eerste eind was het vooral bos. De Tuinen zijn dan ook meer natuur dan echte Tuinen, maar er was wel een stukje bloementuin later. Door de bossen lopen was ook best fijn. Je hoorde de echt natuur, en het was echt fijn om er te lopen. Ook was er een grote verassing: pauwen! Ja! Pauwen, ze liepen er overall! En toen we nog verder liepen: apen (in kooien) en ook nog een stukje bloementuin! Deze plek zit vol verassingen! Ook omdat ik de grootte had onderschat! We bleven een beetje rondhangen bij deze "boerderij" en liepen toen verder, waar een echt kleine boerderij was. Hier liepen kippen, eenden, pauwen en grote ganzen rond, die vrij konden rondlopen door het hele park (het hek was open)! En verderop waren er schapen en viervoetige dieren! Nou ja!

We liepen het laatste stukje bos af, stopten even langs een meer, en kwamen toen aan bij de auto. Daar gingen we nu naar de laatste bestemming van deze verassende dag: Olomouc! Het was 40 minuten rijden, en we gingen vooral om het kleine UNESCO Werelderfgoed te bewonderen: een standbeeld! Na een korte rit (ik zat te slapen, dus ja...) kwamen we aan in de 6de grootste stad van Tsjchie: Olomouc! We reden door de straten, en ik zag dat het echt groot was, met allemaal winkels en mooie gebouwen. We parkeerden onze auto niet ver van het Stadsplein, en gingen toen opweg.

We hoefden alleen maar een straat over te steken en we waren er al, het kleinste UNESCO Monument van de wereld: Sloup Nejsvětější Trojice! We gingen wel eerst naar de WC, waar een boze vrouw was (ze sprak Tsjechies). We gingen dus niet naar de WC, en gingen meteen naar het hoge standbeeld. Het was zo groot (voor een standbeeld, tenminste) dat er een deur inzat, en ook nog een paar ramen! Er waren veel mensen op dit stenen beeldwerk, die allemaal een zuil omringden. De fundatie was goed gedecoreerd, en leek echt op een gebouw! Bovenop de zuil staan een paar personen, en dat stuk is gedecoreerd met gouden stukken en lagen. Het standbeeld zat op een hoger stukje straat, en ligt recht tegenover het stadshuis. Het stadshuis leek op een kasteel, met een beetje een blokkig dak en een hoge toren. De Tourist Info was er ook, en daar kochten we een souvenir en kregen we goede uitleg over hoe we onze tijd konden uitgeven. Ook was er op het plein een fontein, en een kleine recreatie van het centrum van Olomouc.

En nu gingen we opweg naar de kerk van Olomouc, dat binnen 10 minuten lopen te bereiken was. Onderweg liepen we langs de sjieke, luxe gebouwen van Olomouc. We kwamen ook langs een paar moderne gebouwen: nog een kerk, een fontein die allemaal in de stijl van het Werelderfgoed waren. En uiteindelijk, na 15 minuten lopen, kwamen we dan aan bij de Sint Wencelas Kathedraal. Deze kathedraal konden wij alleen vanaf 1 kant bekijken, en kostte geld om erin te komen. Dus bekeken we het maar van de voorkant. Er waren zoveel standbeelden en figuren, patronen en mooie gedecoreerde ramen. Alle details wezen langzaam naar de grote torens, die allemaal puntige punten hadden, waar kleine torentjes omheen waren gebouwd. Echt vakmanschap, echte architectuur!

Wij bleven even zitten tegenover de kathedraal, om wat te eten, en daarna gingen we terug. We aten avondeten in Olomouc, en aten bij een Pizzaria pizza. Het was heerlijk, en we konden ook nog even rondkijken op het stadsplein. Daarna reden we met de auto terug naar Brno. Daar rustten we even uit, en gingen als avondwandeling naar het kasteel van Brno, Spielberg. Het was al nacht en donker, dus ik zag niet veel van het kasteel behalve wat witte torens en stenen muren, maar het uitzicht vanaf het kasteel was het mooist. We hadden helemaal vanaf ons appartement de berg beklommen, en zagen nu het mooiste uitzicht van de stad. Alle lichtpuntjes en gebouwen in de verte, de bergen en hoge torens, allemaal van Brno! Een grote stad! En nadat we nog wat hadden rondgekeken gingen we nu ECHT rusten....

Wat een leuke dag! Vandaag vooral teruggegaan in de tijd en oude dingen bekeken! Oud is niet altijd slecht!
Tot de volgende blog!