Alleen maar UNESCO!
Dag 6, Brno-Trebic-Telc-Žďár nad Sázavou:
Vandaag waren we al vroeg uit de veren! Nou ja... mijn vader dan... ik en Jerry werden pas wakker toen mijn vader al boodschappen aan het doen was! Nou ja, toen hij terugkwam hoeften we alleen nog lunch voor te bereiden en we konden opweg naar de Werelderfgoeden van vandaag!
Dus ja... nadat we alles hadden ingepakt en waren voorbereid, gingen we nu opweg. Onze eerste bestemming was Trebic: daar was een kerk en een Joods Kwartier, die waren benoemd tot UNESCO Werelderfgoed in 2003. Ze zijn benoemd tot Werelderfgoed omdat ze een mix hebben van Christelijke cultuur en Joodse cultuur. Een combinatie van godsdiensten zie je niet vaak, dus je kan het wel bijzonder noemen! En zo gingen we dan opweg. Het was 1 uurtje rijden (ongeveer), en na een dutje doen terwijl klassieke pianomuziek afspeelt (ja! Echt gebeurd!) ben je zo bij de bestemming! En zo reden we al door een straatje, totdat we parkeerden bij een parkeerplaats, waar een paar moderne gebouwen stonden.
Toen we uitstapten zag ik verderop een meer klassiek gebouw. Het gebouw had een pastelkleur, en een witte uitlijn. Maar voor dat gebouw kwamen we hier niet! Nee, wij gingen naar de Sint Procopiusbasiliek! Die basiliek was alleen maar een straatje verder, en terwijl we door het met gele bladeren bedekte straatje liepen, kwamen we verderop een klein parkje tegen. Het parkje had een ambiante sfeer. De gele bladeren en de oranje bomen, afgedekt door een grauw-witte lucht. We waren een beetje afgeleid en gingen een stukje door het park lopen. Maar je zag vanaf het parkje de basiliek al. De twee witten torens doemde voor ons op. Ze waren meer modern, met een abstracte en nieuwe sfeer. De zwarte torens leken het helemaal niet lijken op een UNESCO-geklassificeerd gebouw! Het gebouw scheen helemaal niet uit tussen alle andere witte gebouwen, en was eerlijk gezegd, van de buitenkant helemaal niet zo mooi!
Maar toen we naar de linkerzijkant liepen, veranderde het wel een beetje. Nu pas zou je zien hoe groot de basiliek eigenlijk is. Nu zag je oeroude grijze stenen, opgestapeld, die de vorm van een oude basiliek aannamen. Veel standbeelden of figuren waren er niet, alleen de oude stenen lieten het gebouw uitblijken. Het oranje dak liet het er nog antieker uitzien, en de grote ramen lieten het wel iets moderner lijken, terwijl het gebouw helemaal terug in de 13e eeuw is gebouwd! Het is het enige gebouw dat is overgebleven van een klooster uit de 12e eeuw, en is dus heel bijzonder!
Tegenover het gebouw was een Tourist Information. Daar kregen we een kaart en een paar tips. En nu snel opweg naar de volgende bestemming: het Joodse Kwartier. Het was ooit een getto, waar alleen maar Joods mensen woonden. Er waren ziekenhuizen, scholen en natuurlijk synagogen. In 1848 kregen Joodse mensen stadsrechten, veel mensen verlieten het Kwartier en gingen naar grote steden. Alleen 281 mensen bleven achter. Veel Christenen gingen zich nu in de huizen vestigen, en het ging van een Joods Kwartier grotendeels naar een arbeiderswijk. In de Tweede Wereldoorlog werden bijna alle Joden gedood. Alleen 10 mensen bleven over. De Joodse gemeenschap van Trebic hield op met bestaan. Nu zijn er alleen nog de goed overgebleven huizen in Trebic over.
Intussen liepen wij door de smalle straten van Trebic richting het Joodse Kwartier. Alle huizen waren modern en blokkig, en er waren niet van de luxe en mooie huizen zoals in Brno. Uiteindelijk kwamen we aan bij het Joods Kwartier.
De huizen die hoorden bij het kwartier leken eigenlijk een doodnormale straat te vormen. Alleen sommige huizen waren beschadigd, maar de meeste huizen waren gewoon normaal, blokkig, sober en in afbladderende pastelkleuren geverfd. Het verbaast me eerlijk dat ze eigenlijk Werelderfgoed zijn. We liepen normaal door de straten, waar mensen (volgens mij) bleken te wonen! Het dagelijks leven speelde gewoon af in de straten, terwijl het eigenlijk behoort tot UNESCO! Het verbaasde me echt! Maar ja... blijkbaar is het het best onderhouden Joodse Kwartier ter wereld! Nadat we de straten doorgelopen hadden, gingen we een brug over, naar de volgende bestemming.
We kwamen aan op een massief plein, helemaal van de ene naar de andere kant. Aan het plein lagen mooi huizen, allemaal met hun specialiteiten. De ene had figuren eropgeschilderd, de andere had een uitwendige uitlijn voor het gebouw. Door die sfeer en stijl zag het plein er gezellig en verwelkomend uit. Het plein is het grootste plein in Tsjechie, en dat merk ik! Er was een standbeeld dat bestond uit een paar personen (sv. Cyril a Metoděj) en het had gewoon een fijne sfeer. Wij bleven even rusten en gingen toen weer lekker verder.
We kwamen nu in een drukkere en modernere buurt, liepen weer over een brug en nadat we weer een paar straten opliepen kwamen we weer aan bij de basiliek. Daar gingen we nu even naar het tuintje dat erbijhoort, en daar hadden we mooi uitzicht op Trebic. De rode daken en kleine knusse gebouwen lagen onder ons, een uitstekende toren scheen uit, en de bergen in de verte leken de hele plek te omringen. We genoten even van het uitzicht, gingen toen weer terug naar de auto, en gingen naar onze volgende destinatie: Telc.
Onderweg naar Telc hadden we best mooi uitzicht vanaf de auto. Eerst keek ik naar het heuvelachtige uitzicht, vol met bomen, weilanden en bergen in de verte, maar uiteindelijk viel ik wel in slaap. Toen ik wakker werd waren we al geparkeerd! Welkom in Telc! Dit kleine stadje heeft veel te bieden! Het is een geweldige historische plek, met een Markt met renaissance- en barokhuizen uit de 16de en 17de eeuw, een kasteel en ook een paar mooie kerken. We liepen vanaf de parkeerplaats naar het historische centrum, dat in 1992 tot UNESCO Werelderfgoed werd benoemd. Onderweg was er een lange Houten brug, waar veel eenden waren. We keken even naar de eenden, en gingen toen verder wandelen. Na niet lang kwamen we dan op het vrolijk uitziend marktplein.
Het hele plein was gevuld met mooi gekleurde huizen. Allemaal met een Italiaanse stijl. De huizen hadden allemaal een witte uitlijn en wat bogen eronder, dat zorgde voor een langs loopweg. Het plein had een klein standbeeldje, waterpomp en fonteintje. De meeste huizen waren versierd met patronen en schilderijen uit de baroktijd. Wat een fijn plein en een fijne stijl! Je geniet hier echt van de historie en knusse, vrolijke sfeer. De Tourist Information lag nabij, en daar werden we verwelkomd met een verrassing. We kregen zoals normaal gewoon een kaart, kochten een souvenir, maar hier konden we een boek letterlijk GRATIS meenemen, alle informatiebrochures en boekjes konden we gewoon gratis pakken, en met alles wat wij hadden gepakt zou is een twintig-bladzij werkstuk over Telc kunnen schrijven! Nou ja, voor nu is een blogbericht wel genoeg!
Nadat we heel veel info hadden gekregen, gingen we op een bankje midden op het plein zitten en alles uitsorteren. Daarna gingen we een rondje om kasteel Telc maken. We liepen onder een poort door, en kwamen langs een meer, waar verderop rode huizen lagen, en gingen toen een zijpad inslaan, waardoor we in het parkje van het kasteel terechtkwamen. Hier stroomde galgend een beekje, die onder de bomen beschut was. Het beekje was alleen een heel schriel waterstroompje, de rest was allemaal uitgedroogd, en in plaats daarvan lag er nu modder. Het kasteel was ooit een Gotisch kasteel, helemaal uitgewerkt met grote stenen en veel standbeelden en figuren, maar toen Zachariáš of Hradec kwam, veranderde alles. Het kasteel kreeg een Renaissance stijl, die behouden is tot vandaag. We liepen een rondje langs het kasteel, liepen ook langs de kerk van Sint Jacob, en kwamen toen weer terug op het stadsplein.
Nadat we weer terug waren, gingen we nu naar de binnenplaats van het kasteel. Daar zat een mini-fonteintje, dat schuim (ja! Er was heel veel schuim) uitspoot. De grond was bedekt met hobbelige stenen keien, en er was ook een poort. Daar liepen we doorheen, en toen kwamen we terecht in een vredig tuintje. Er was een fontein die water uitspoot, veel bloemenperkjes en 4 grote stuiken, die leken op bomen. Er was ook een loopgang, vol met bogen, waar wij even zaten en genoten van de mooie sierlijke stijl van de tuin. We rustten nog even uit, en liepen toen langs het sierlijke plein richting de auto. Onderweg, op het plein, ontdekten we toen ook een WERKENDE oude waterpomp! Cool!
Terwijl we weer over de Houten brug liepen, zei mijn vader dat hij even iets moest doen op zijn telefoon. Dus mochten Jerry en ik de eenden bewonderen, ook al ging dat te ver. Eerst gingen we lol maken met de eenden, totdat een eend uit het water kwam en letterlijk stukjes dadel (van gister, in de Tuinen van Kromeriz) uit onze hand at! We hebben nu overal ter Europa vrienden 😊! Nou ja, nadat mijn vader klaar was gingen we weer terug naar de auto, bereid om naar onze laatste bestemming te gaan: De bedevaartskerk van Sint Johannes van Nepomuk. Deze kerk is ook benoemd tot UNESCO Werelderfgoed. Ook omdat er een begraafplaats is en er ongelooflijk mooi uitzicht is, maar ook omdat de kerk een stervorm heeft! Wacht maar tot je het leest!
Tijdens de autorit reden we grotendeels op bergwegggetjes. Die kronkelden ongelooflijk, en ik kon dus niet slapen. Maar het uitzicht was ook ongelooflijk, net zoals de weg. De weilanden verderop waren niet recht, maar gingen schuin mee met de berg. Je zag onderweg ook kleurende bomen, langs een meertje. Het leek wel op een Microsoft-wallpaper! Zo mooi was het onderweg! Slapen was dus niet nodig! Maar toen het uitzicht langzaam verminderde, ging ik toch een dutje doen, en toen ik wakker werd, waren we, zoals altijd, gearriveerd!
De stervormige bedevaartskerk op een heuvel, zo noem ik het. We reden wel een eindje totdat we de goede plek hadden gevonden om te parkeren, maar uiteindelijk, nadat we langs een helder meertje vol kleurende bladeren die erin waren gevallen hadden gereden, waren we er dan. We stapten uit en ik had zin om deze kerk te bewonderen! Maar er was, zoals je eerder gelezen had, een begraafplaats. Dus eerst liepen we langs de honderden graven van overleden mensen (RIP) totdat we een poort doorliepen. Toen konden we de kerk echt bewonderen!
De kerk was mooi. Je zag vanaf de grond niet echt dat het stervormig was, maar kijk maar op Google Maps!
Ja! Dat zie je goed! Veel hoeken he! We liepen eerst een stukje langs de kerk. Hij had gewonen witte muren en een rood dak, maar met ongelooflijke hoeken! En toen we door een poort op de binnenplaats kwamen, zagen we het abstracte middenpunt van de kerk. Het had een koperen dak, met een rare vorm die diende als fundatie. Het was mooi, en de buitenste laag had 10 deuren (zelf geteld!)! Nadat we van de binnenkant alles hadden gekeken, gingen we nu weer wat langs de buitenkant wandelen.
Buiten zag je nu het mooie meertje. De herfstbomen die al oranjegeel waren lieten hun bladeren vallen, die rimpels veroorzaakten toen ze op het heldere water van een meertje vielen. Een klein kerkje ernaast en een mistachtige berg in de verte lieten het echt op een Wallpaper lijken! Mooi hoor! Er was ook een grasheuvel, waar wij even bleven, maar daarna gingen we nu wel terug. Onderweg naar de auto waren ik en Jerry even mijn vader kwijt, maar uiteindelijk vonden we hem, en gingen we opweg naar Brno, precies voordat het donker werd (in het donker op die bosweggetjes is gevaarlijk).
Grotendeels van de reis sliep ik. Ik merkte niet eens de rare vormen van de bergweggetjes! Ik werd pas wakker toen we op een provinciale weg waren in Brno! Ik zag de winkeltjes weer, en de mooie gebouwen. We reden naar ons appartement, rustten even, en gingen toen weer naar hetzelfde restaurant van eergister. We aten heerlijk, en gingen nog even voor een avondwandeling. We kochtten 6 ijsjes (ieder 2) en genoten even van de avondsfeer op een plein. Daarna liepen we wat verder, en uiteindelijk kwamen we veilig thuis.
Wat een leuke dag! Het was de laatste dag dat we in Brno
zouden blijven, en ik vind dat de reis tot nu toe goed gelukt is! Alleen vind
ik dat we wel wat langer in Brno konden blijven... Nou ja,
Tot de volgende blog!
